De envelop 01

Verhaal Info
Eigen schuld, dikke bult.
3.5k woorden
4.52
17.3k
3

Deel 1 van de 17 delige serie

Bijgewerkt 04/04/2022
Gemaakt 02/01/2012
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

1

Het was een gewone, bruine A4 envelop zonder afzender. Het poststempel was van Amsterdam. Esther deed hem met de andere, overwegend zakelijke post in haar boodschappentas, sloot het luikje van haar postbus, en fietste naar huis: een luxe flatgebouw op een kunstmatig eiland aan de rand van diezelfde stad. Nadat de rijst, het gehakt en de pindakaas in de kast verdwenen waren, zette ze een kop koffie, nam het pakje post mee naar de grote eettafel in de zitkamer en scheurde ze de envelop open. Er zat één enkele foto in, opgeblazen naar a4-formaat. Voor een foto die gemaakt leek te zijn met een telelens was de kwaliteit bijzonder goed. Hij was een heel klein beetje grofkorrelig en had daardoor een hint van wazigheid gekregen, maar dat maakte de plaat eigenlijk juist artistiek. Ze kon heel goed de passie herkennen van het op de prent afgebeelde, naakte stel. Duidelijk zichtbaar was de extase op het gezicht van de roodharige vrouw die met gesloten ogen naar de camera gewend lag. Haar lichtroze gestifte lippen waren halfopen, een tong streek erlangs. Haar middelgrote, blanke borsten waren getooid met sierlijke, kwetsbare, roze tepels. Een melkblanke buik werd halverwege aan het oog ontrokken door de beginnende kaalheid van haar minnaar, die vol passie haar schoot aan het kussen en likken was.

Esther zag dat de vrouw een knappe, zelfverzekerde verschijning was: een klassieke schoonheid op het toppunt van haar seksuele honger: negenentwintig jaar en vier maanden oud. Ze zag dat het een hoogopgeleide zelfstandige vrouw was zonder personeel, iemand met heel veel om voor te leven, iemand die in haar leven nog maar heel weinig tegenslag had gekend. Het was voor Esther niet vreselijk moeilijk om al deze details uit de foto op te maken omdat zij het zelf was die hier afgebeeld werd. De dunner wordende kruin van de man was onmiskenbaar die van Sander.

De schok van herkenning benam haar de adem. Onwillekeurig gleed haar blik naar buiten, naar de flats aan de overkant. Ze was zich plotseling heel bewust van zichzelf. De passie zoals die afgebeeld werd op de plaat was echt geweest, fel brandend en intens geurend. En zeer kortstondig, want Esther ging nooit langdurige relaties aan. Ze was ten slotte een gelukkig getrouwde vrouw.

Ze legde de foto op tafel en begon een beetje door het huis te lopen. Dit was serieus. Ze had geen idee wat de foto te betekenen had, maar wist wel zeker dat hij tot rampspoed zou leiden. Met een beker verse koffie haastte ze zich terug naar de tafel om de afbeelding verder te bestuderen. Het was een afdruk gemaakt met een laserprinter op hoogglans fotopapier. Het papier was standaard, net als de envelop. Ze had er in haar eigen kantoorkamertje ook een paar pakken van liggen.

De foto moest genomen zijn op een late zaterdagmiddag, drie weken eerder. De hoek was niet helemaal duidelijk, maar ze had de indruk dat de telelens ongeveer op gelijke hoogte met haar appartement moest hebben gestaan, of misschien één à twee verdiepingen hoger. Ze liep naar haar slaapkamer, gooide de gordijnen wijd open, ging op het bed liggen en tuurde intens naar het flatgebouw aan de overkant. Zeker twaalf, misschien wel achttien appartementen zouden het kunnen zijn geweest. Hoe had ze ooit zo stom kunnen zijn, dacht ze bij zichzelf. Waarom moest zij zo nodig met alle gordijnen open met Sander neuken, terwijl haar man op zakenreis was? Nou asjeblieft, daar heb je het dan, eigen schuld, dikke bult. Tranen welden op. Wat nu?

Haar eerste impuls was om die avond meteen alles aan Tom op te biechten. Ze waren nu twee jaar getrouwd, en hadden een tevreden huwelijk. Niet per se gepassioneerd, dat zou een beetje teveel gezegd zijn. Tom en Esther hielden van elkaar, en wat meer was, ze mochten elkaar ook graag. Hun seks was, na een felle en gepassioneerde beginperiode, nog steeds wel oké. Tom was niet de meest actieve minnaar en Esther had een enkele keer het gevoel gehad iets tekort te komen. Zo was haar hunkering ontstaan naar eenmalige avontuurtjes. Niet te vaak, misschien eens per kwartaal, als Tom op één van zijn buitenlandse zakenreizen was, werd de drang haar te machtig en ging ze naar een hip café in het centrum van de stad om daar een leuke vent op te pikken. De laatste keer was dat Sander geweest, een goed gebouwde, sportieve en verrukkelijk geurende beursprofessional met zachte handen en een grote pik. Hij was, net als Esther, intelligent en zelfverzekerd en had het eenmalige karakter van hun vrijpartij zonder meer aanvaard. Het was bij die zaterdag gebleven.

Ze greep de envelop en keerde hem om. Nee, er zat geen enkel begeleidend briefje bij, hij was, afgezien van de foto, geheel leeg geweest. De adressticker kwam ook uit een laserprinter en gaf geen enkel aanknopingspunt. Wie haar met deze foto lastig wilde vallen, had kennelijk geen haast. Het was bovendien iemand, bedacht Esther, die wel het een en ander van haar afwist. Niet alleen haar naam, maar bijvoorbeeld ook haar zakelijke postbusnummer. Lang niet iedereen kende dat. Enerzijds was ze wel blij dat de onbekende besloten had deze omweg te gebruiken want zo zou Tom erbuiten gehouden kunnen worden, maar tegelijkertijd betekende het dat de onbekende ook haar zakelijke leven zou kunnen ruïneren.

Dat ze het Tom die avond niet zou gaan vertellen, stond eigenlijk wel vast. Ze wilde zijn gevoelens niet kwetsen, redeneerde ze laf, maar diep in haar hart was ze helemaal niet zeker van zijn reactie. Ze kon niet vertrouwen op de veerkracht van hun nog jonge huwelijk.

Op dat punt aangekomen in haar redeneringen trad datgene in wat haar gemaakt had tot de slimme en succesvolle freelancer die ze was: rust. Ze gaf zich over aan complete rust, want ze kon op dat moment helemaal niets aan de situatie veranderen. Haar belager wilde geheimzinnige spelletjes met haar spelen, welnu, het zij zo. Afwachten maar. Ze stopte de foto onderin een dossiermap en ging aan het werk. Die avond vrijde ze zo gepassioneerd als ze kon met haar Tom. Ze lokte en verleidde, ze danste voor hem, zoog hem leeg, hurkte boven zijn gezicht en ze kwamen gelijktijdig klaar in een orgasme zoals ze dat anderhalf jaar niet gekend hadden.

Maar helemaal rustig kon Esther niet blijven. Naarmate het wachten langer duurde, nam haar spanning toe. Één nacht had ze met een krachtige verrekijker vanuit haar volledig verduisterde huis de flats aan de overkant bestudeerd, appartement na appartement. Sommige woningen waren verlicht, andere donker. Daar waar de lichten uit waren spiedde ze naar iets verdachts, een glinstering wellicht van een telelens, of een beweging van de gordijnen. Hier en daar dacht ze iets te zien, maar het kon net zo goed haar verbeelding zijn geweest.

Vijf dagen later, op een maandag, was het weer zover. Een a4-envelop in haar postbus, Amsterdams poststempel, geprinte adressticker. Thuisgekomen scheurde ze de envelop open en ondanks dat ze op het ergste voorbereid was, schrok ze toch. Daar lag ze, ogen dicht, benen wijd open gespreid, Sanders gespierde rug over haar heen gedrapeerd als een deken, zijn pik tot aan de ballen in haar kut gedreven. Esther wierp de foto ver weg en plofte neer met haar hoofd op haar armen. Een minuut snikte ze onhoorbaar, toen stond ze op en raapte de print op van de vloer. Deze foto was van een nog betere kwaliteit dan de eerste. De zon had fel naar binnen geschenen en de onbekende had dus met een kortere sluitertijd kunnen werken. De foto was bijna haarscherp. Esther was totaal herkenbaar, en Sander was misschien niet als Sander te herkennen, maar wel als duidelijk iemand anders dan Tom, haar echtgenoot.

En weer was er geen enkel begeleidend briefje bij, alleen maar de foto. Nu zou haar rust haar niet meer kunnen redden, vreesde Esther. Ze begreep donders goed dat de onbekende met een geraffineerd spelletje mindfucken bezig was en dat hij pas tot actie zou overgaan wanneer zij trillend als een espenblad door het huis zou ijsberen. Ze hoopte dat het niet te lang zou duren. Zo was het: nu al hoopte ze dat de onbekende snel met zijn duistere plan zou beginnen. De spanning van het onbekende zou ze niet lang aan kunnen.

De volgende dag al lag er weer een envelop op haar te wachten. Deze keer scheurde ze hem in het lokettenhalletje meteen open. Het was een kopie van een contactafdruk met veertig kleine fotootjes van haar met Sander. Een kort briefje gleed ook uit de envelop. Snel schoof ze de plaat weer terug en, met haar omafiets tegen haar heup geleund, las ze:

Beste Esther,

je zult wel gedacht hebben, waar blijft de brief? Hier is alvast een korte, met maar één opdracht. Zoals je wel gemerkt heb, ben ik de afgelopen weken zeer discreet geweest, en ik vind dat zoiets wel een blijk van waardering verdient. Wat ik wil dat je gaat doen is het volgende: Ik weet dat Tom vanaf gisteren op reis is, naar Milaan maar liefst! Hij komt zondag weer terug. Je mist hem, dat is wel zeker. Ik wil dat je, wanneer je vanavond om elf uur precies naar je bed gaat, alle lichten in de slaapkamer aandoet, en alle slaapkamergordijnen wijd open trekt. Ik wil dat je je voor het raam langzaam uitkleedt en daarna boven op de dekens van je bed gaat liggen, met je benen naar het raam. Ik wil dat je vervolgens net zolang met jezelf speelt totdat je een fantastisch orgasme hebt. Doe niet net alsof, dat heb ik door, geloof me. In dat geval is ons spel afgelopen, en ontvangt Tom de foto's. Doe niet de gordijnen dicht, dan is ons spel afgelopen. Wijk op welke manier dan ook af van deze opdracht, en het spel is afgelopen. Doe je alles naar bevrediging ;-), dan hebben we kans dat we zaken kunnen doen, wij twee.

Esthers hart sloeg twee keer over. IJzige koude en smeulende hitte spoelde afwisselend door haar lijf. Haar eerste impuls was om hard weg te rennen. Een ticket kopen ergens naartoe, een hotelkamer vinden en een deken over zich heen trekken. De letters van de brief dansten op en neer in haar trillende hand. Zo kon ze niet fietsen, dus ze liep langzaam naar huis.

Of nee, besloot ze, ze zou niet naar huis gaan, nog niet, misschien wel nooit meer. Ze zette haar fiets vast in een rek en begon in de andere richting te lopen, ver van haar onbekende belager vandaan.

Esther was geen preutse vrouw. Vrijen met de gordijnen open was één van haar kleine ondeugende pleziertjes. Dat iemand tijdens het vrijen heel misschien een glimp van haar zou kunnen opvangen had ze nooit als een serieuze mogelijkheid beschouwd, maar het had wel een mespuntje sambal toegevoegd aan de seks. Als het heel warm was trok ze wel eens een halflange, bijna doorzichtige zomerjurk aan zonder slipje. Maar een exhibitioniste? Nee, dat was ze niet, dat kon ze met de hand op haar hart verzekeren. De gedachte dat ze zeker zou weten dat iemand haar gadesloeg tijdens de seks wond haar niet op. Integendeel: ze werd een beetje misselijk bij de gedachte.

In een koffiehuis aan de kade probeerde ze tot rust te komen. Nu moesten er beslissingen genomen worden. Als ze zou toegeven aan de onbekende, wie weet wat er allemaal nog voor haar in het verschiet lag. Nee, dat was uitgesloten. Tom in Milaan bellen? Hoe zou hij reageren? Zou hun prille huwelijk volgroeid genoeg zijn om stand te houden?

In de relatieve privacy van het café trok ze de contactafdruk uit de envelop en loerde van dichtbij naar de minuscule plaatjes. Pas na een minuut drong het tot haar door dat er iets niet klopte. Dit waren niet alleen maar foto's van haar samenzijn met Sander! Een paar afbeeldingen waren aanzienlijk donkerder, en de man tussen haar dijen was ... Tjezus, hoe heette hij ook weer? Dat was ruim twee maanden eerder geweest, in februari of maart. Esthers hart sloeg opnieuw over. Hoe lang was die smeerlap haar al aan het stalken?

Weer schoof ze resoluut de contactplaat terug in de envelop, alsof ze hem wilde begraven en vergeten. Over haar koffie heen staarde ze de gracht in. Met één misstap zou ze waarschijnlijk uiteindelijk de moed wel hebben opgebracht om Tom te bellen, maar nu een tweede erbij? Wie weet hoeveel materiaal de onbekende ondertussen verzameld had. Een enorm blok in haar buik maakte dat ze geen slok meer kon drinken. In iets dat grensde aan paniek verliet ze de zaak. Ze haalde haar fiets op en reed zo hard ze kon naar huis. Ze zou eraan moeten geloven.

Thuisgekomen smeet ze haar spullen op de tafel en ze sloot meteen alle gordijnen. Met een vergrootglas bestudeerde ze alle contactafdrukken om zich ervan te verzekeren dat ze op alle veertig plaatjes herkenbaar was. Ze zat als een rat in de val. Ze moest aan de perverse eisen van de onbekende voldoen. Ze zou zich in een helverlichte kamer, met alle gordijnen wijd open, naar een orgasme masturberen en een onbekende perverse figuur zou met zijn telelens foto op foto maken. En zich onderwijl een paar keer afrukken, natuurlijk.

Nee! Ze zou het niet doen, kwam ervan wat ervan kwam.

Maar Tom... En hoeveel foto's had de onbekende nog achtergehouden?

Esther kreeg de hele dag geen hap door haar keel. Haar werk bleef liggen in het kantoorkamertje. De gordijnen bleven dicht.

Als ze zeker zou weten dat het na die ene keer afgelopen zou zijn met de chantage, dan zou ze misschien nog wel, maar anders...

Maar de realiteit zonk langzaam in: hoe ze ook redeneerde, ze moest het wel doen, hoe afschuwelijk en dreigend het haar ook toescheen. Ze hyperventileerde bijna toen ze in de vooravond naar de badkamer ging. Ze had de hele dag moeten plassen van alle koffie en van de zenuwen, dus besloot ze een warm bad te nemen. Haar laatste moment van bescherming, van veiligheid.

Ze bestudeerde haar naakte gestalte in de grote spiegel. Als roodharige was ze nogal gevoelig voor zonnebrand, dus bleef ze liever een beetje uit de zon. Haar lichaam was roomblank. Niet bleek, maar blank, vol van kleur, met een hint van roze in de huid. Ze had een paar sproeten waar Tom dol op was. 'Die maken je zo meisjesachtig en geil,' had hij ooit gezegd. Haar rode, lange haar was dik en rolde in golven over haar schouders. Haar borsten waren stevig en vol, maar niet overdreven groot: cupmaat 36C. Haar tepels waren zo gevoelig dat Esther klaar kon komen als iemand zich vakkundig en geraffineerd genoeg met hen bezig hield. Ze was sportschoolslank, maar haar spieren bleven verborgen onder een strakke huid. Ze was de afgelopen weken niet toegekomen aan het bijwerken van haar toef rossig schaamhaar, dat weliswaar niet woekerde als een oerwoud, maar dat hier en daar wel een beetje kon worden bijgeknipt. Haar blanke dijen waren sterk en slank, haar enkels en polsen waren haar trots: weinig mensen die ze kende hadden zulke fraaie als zij!

Onderwijl was haar hoofd blijven doordraaien. Hoe ze het ook wendde of keerde, ze moest het doen, er zat niets anders op. Spiertjes adrenaline joegen door haar lijf. Rust had ze niet. Ze zou het gaan doen. Nee!

Weer welden er tranen in haar op. Ze moest het doen. Met tegenzin pakte ze haar scheermesje en begon haar schaamhaar bij te werken. Als het dan toch gebeuren moest, dan zou ze zich zo waardig mogelijk door deze hel heen werken.

Met de machteloze kracht van haar gedachten probeerde ze de klok te vertragen, maar onherroepelijk naderde het elfde uur. Twintig minuten resteerden haar nog, toen ze uit het bad stapte, schoon en bijgeknipt. Voor de spiegel bracht ze wat lichte make-up aan, zoals ze zichzelf het liefst aan de buitenwereld toonde. Haar oksels waren schaduwloos glad, ze was klaar. Ze trok snel wat kleren aan en haastte zich naar haar slaapkamer.

Nog met alle lichten uit trok ze de gordijnen open. Het raam liep van vloer tot plafond, en van muur tot muur, bijna vier meter bij drie. Ervoor lag het balkon, dat over de hele breedte van het appartement doorliep tot aan de huiskamer. Aan de overkant zag ze zeven flats waar de lichten nog aan waren. Dat betekende dat er minstens acht waren waar, in duisternis gehuld, haar onbekende met zijn camera klaar kon zitten. Met de gordijnen open stak ze het grote licht in de slaapkamer aan, vervolgens de schemerlamp in de hoek, de twee bedlampjes en de lampen van haar kaptafel. De kamer was verlicht alsof het midden op de dag was. De buitenwereld was veranderd in een ondoordringbare muur van duisternis. Zelfs de verlichte appartementen kon ze nog maar nauwelijks onderscheiden. Terwijl haar hart in haar keel bonkte, zette ze een cd op en onder begeleiding van Adele ging ze weifelend aan het werk. Haar handen trilden zo erg dat ze de knoopjes van haar blouse niet eens open kreeg. Ze sloot haar ogen en liet de muziek de situatie overnemen. Heel langzaam hield het beven op. Ze begon een beetje mee te bewegen met de muziek. Langzaam maakte ze haar blouse open, nu lukte het wel. Het kledingstuk gleed van haar schouders naar de grond en ze stond in haar bh te heupwiegen. Ze opende haar ogen en trachtte de duisternis te doorboren. Waren er nu minder appartementen verlicht? Ze telde snel: vijf nog. Een rilling trok van haar tenen naar haar kruin.

Daarna schoof ze haar rokje naar beneden. Gekleed in slechts haar ondergoed danste ze voor het grote, donkere raam. Terwijl ze achter haar rug naar de sluiting van haar bh zocht, had ze het gevoel dat haar hart door haar halfgeopende mond naar buiten wilde breken. Los! Ze drukte de cups tegen haar borsten, liet het kledingstuk langzaam van zich afglijden. Ze stond nu met haar borsten bloot! Haar mooie borsten, stevige borsten om vast te pakken. Ging daar weer een licht uit?

Ze moest denken aan de eerste keer dat ze had gebungied. Daar sta je, bovenaan, op een smal plateau. Er is geen weg terug: je gaat de sprong maken, je leven toevertrouwd aan een elastisch koord. Dat moment, die fractie van een seconde nadat je van het platform naar voren bent gesprongen, daar leek het op. Geen weg terug. Nu! Nog steeds heupwiegend deed ze twee duimen tussen de band van haar slipje en langzaam trok ze het naar beneden. Ze stapte eruit en was helemaal naakt voor een publiek van... Van hoeveel mensen? Alleen haar belager? Of ook anderen: mannen die toevallig haar kant uitgekeken hadden, en nu met hun verrekijkers vanuit hun verduisterde woningen naar haar loerden? Ze zou het nooit weten -- ze wilde het ook niet weten.

Ze draaide zich om en klom op het bed. Ze ging op haar rug liggen en propte een kussen onder haar hoofd. Ze hield haar benen stijf tegen elkaar.

Met haar linkerhand omvatte ze haar rechterborst. Even speelde ze met haar tepel en waarachtig, er ging een rilling door haar heen. Een rilling die tot haar verbijstering niet onaangenaam was. Met een rood wordend gezicht realiseerde ze zich dat haar lichaam veel meer genoot van de situatie dan haar hoofd. Draaiend met haar heupen omvatte ze nu haar andere borst. Ze speelde met haar tepel die keihard werd en gulzig naar haar hand zochten. Ze voelde hoe ze langzamerhand wat meer ontspande. Haar benen lagen nu plat op het dekbed, en haar voeten waren naar buiten gericht. Haar rechterhand gleed over haar buik naar haar navel, en streelde toen zachtjes de bovengrens van haar schaamhaar. Een intense schok trok door haar kut, en toen ze met haar andere hand haar schaamlippen aanraakte schoot ze bijna overeind van de elektriciteit. Tot haar verbazing was ze zo nat als ze in maanden niet geweest was! Zonder enige weerstand kon ze een vinger in haar schede doen glijden, dan twee. Voor het eerst sinds ze was gaan liggen opende ze even haar ogen en staarde blind naar het donkere raam. 'Daar zitten tientallen mannen met verrekijkers naar me te loeren,' fantaseerde ze en haar lichaam genoot onthutsend intens van die gedachte. Met haar rechter middelvinger raakte ze voorzichtig haar kittelaar aan en weer vloog ze overeind door de onverwacht felle reactie van haar lichaam. Daarop begon ze, zoals ze al zo vaak gedaan had, haar schaamlippen, kittelaar en venusheuvel te strelen en stimuleren. Maar zo intens als deze keer, nu volledig opgaand in de onvoorstelbare, perverse geilheid van de situatie, had het nooit aangevoeld. Terwijl de muziek nog steeds hard door het huis schalmde, kwam Esther schreeuwend en vloekend en snikkend klaar. Ze bleef een paar momenten bijna bewusteloos liggen, haar benen wijd opengesperd en haar borsten uitgeput deinend op haar hese adem. Ze had een orgasme gehad zoals nog nooit tevoren.

12