De envelop 05

Langzaam reed ze de straat uit. Nauwelijks in staat om links of rechts te kijken, stuurde ze de auto naar een stil parkeerplaatsje nabij de ringweg. Achter een hoge muur hoorde ze kindergeschreeuw. De zon en de wolken speelden hun schaduwspel. Esther greep het apparaat en draaiden aan het uiteinde. De trilling werd aanzienlijk minder, bijna dragelijk. Weer duwde ze de helse machine diep in haar gutsend natte schede, maar nu hield ze het wel uit. Toen bedacht ze zich: misschien nog één orgasme voordat ze de tocht naar huis zou gaan wagen? Ze zette het apparaat weer op maximum, stimuleerde gelijktijdig haar clitoris en kwam brullend klaar. En nu moest het afgelopen zijn, verdomme! Ze draaide de vibrator op minimum en reed de ringweg op.

Het voortdurende zachte trillen in haar opgewonden lichaam voelde langzamerhand heel plezierig aan. Ze wist dat ze, met het apparaat op de laagste stand, niet zo snel zou klaar komen. Toch herinnerde iedere beweging, iedere hobbel in de weg haar aan haar overweldigende seksualiteit en haar onbevredigbare honger naar lichamelijke extase. Het inzicht dat ze, in handen van Donatien, een buitengewoon seksueel wezen aan het worden was, met een onstilbare erotische honger, verwarde haar enorm, maar ze kreeg eenvoudigweg geen tijd om er intensief over na te denken.

Terwijl ze in de buurt van de afslag naar haar eigen wijk reed, ging de telefoon. Ze reageerde kortaf: 'Snel, want ik ben aan het rijden.'

'Heb je de vibrator in je?'

'Zoals opgedragen, ja.'

'Mag ik even luisteren?' Esther hield de Nokia bij haar opgewonden schaamlippen. Zelfs dit was eigenlijk al weer te intiem en dus opwindend. Ze voelde heel lui een vierde orgasme opkomen.

'Hij staat aan, ik hoor het. Ik wil dat je direct doorrijdt naar huis. Vergeet de postbus maar even. In de parkeergarage zet je de auto een beetje verdekt neer, achterin het liefst, dan trek je al je kleren uit en werk je met de vibrator op maximum naar een laatste, verwoestend orgasme. Hou de telefoon aan, ik wil je horen klaarkomen.'

Was het nu al zover met haar dat ze Donatiens opdracht met instemming ontving? Wat als ze gezien zou worden, daar in die halfdonkere parkeergarage? Ze had geen idee, maar de gedachte wond haar meer op dan dat ze haar angst inboezemde. En die constatering boezemde haar dan weer enorm veel angst in.

Ze wist precies waar ze de auto moest parkeren om zoveel mogelijk privé te kunnen zijn. Door de slagbomen, direct naar rechts, helemaal rondrijden, via het achterste gedeelte waar te weinig auto's stonden en ze teveel zou opvallen, naar een zijstraatje aan het verre eind.

Daar bleek ze de auto kwijt te kunnen precies tussen een Hummer en een bestelautootje. Goed verdekt dus. Ze trok de handrem aan en kleedde zich, onderwijl schichtig met duizend ogen om zich heen loerend, uit. Een beetje schuin ging ze tegen haar portier aanliggen, één been naar beneden, het andere op de bijrijderstoel. Ze kneedde haar linkerborst, waar de vernieuwde ontdekking van het ringetje nog steeds telkens een plotselinge rilling over haar ruggengraat opleverde. De vibrator gleed over haar die ochtend weer gladgeschoren schaambeen, agiteerde toen het hunkerende knopje van haar kittelaar, die de nieuwe attracties maar niet moe werd. Zachtjes duwde ze door tot het apparaat helemaal in haar lichaam verdwenen was, en al gauw was ze bijna bewusteloos van lust.

Een auto naderde over de hoofdroute en reed door. Esther bleef liggen zoals ze lag. Kwam ervan wat ervan kwam. Het bonzen van haar hart hield niet meer op en naarmate het orgasme dichterbij kwam, werd ze roder en begon haar lijf meer en meer te parelen van het fijne zweet van de opwinding.

Tenslotte kon ze het niet meer tegenhouden, en grommend en snikkend had ze het meest intense orgasme van die dag, ja misschien wel van haar hele leven. De auto schudde ervan. Esther hoorde Donatien in het telefoontje, dat ze weer op hard gezet had, goedkeurend met zijn lippen smakken. Op dat moment werd ze verblind door het licht van duizend sterren en was ze volstrekt blind. Donatien had zonder iets te zeggen opgehangen, een nog steeds naakte Esther achterlatend.

Langzaam herwon ze haar zicht weer. Vlug trok ze haar jurkje weer aan en rukte het portier open, maar de vreemde die haar met flitslicht in de garage gefotografeerd had, was allang verdwenen. Esther gooide haar spullen in haar tas en liep, ogenschijnlijk onaangedaan, naar de uitgang van de parkeergarage en de lift naar haar appartement. Ze wist het niet, maar haar dag was nog maar net begonnen.