De envelop 07

Tom zou rond vijf uur thuiskomen, dus om kwart voor vijf klapte Esther haar computer dicht en liep naar binnen. Haar arme, met een vilein, lustopwekkend goedje ingesmeerde kutje brandde en schreeuwde om verlossing, maar ze had zich beheerst. Dat was trouwens niet zo heroïsch als het klonk, want ze had open en bloot op haar balkon gelegen. Dat was voor sommige van haar medebewoners waarschijnlijk al schokkend genoeg en ze wilde niet nog meer de aandacht op zichzelf vestigen, vooral niet na wat er die middag allemaal gebeurd was. Dus was ze blijven doorcomputeren, spiernaakt weliswaar, maar toch discreet. Ze had schrijlings op haar ligstoel gezeten, halfgebogen over de laptop tussen haar naakte benen. Geen mens had wat kunnen zien.

Ze had in Google gezocht op de combinatie "Donatien" en "my pictures". Dat leverde een eindeloze reeks stompzinnige plaatjes op, maar niets dat Esther met zichzelf in verband kon brengen.

Ze naar een grote webpagina gewijd aan de Markies de Sade gegoogled, waar een heleboel dingen in stonden die ze, afgestudeerd in de Franse literatuur, wel wist. Wat ze niet kende, zo ontdekte ze met een schok, was het familiewapen van de Markiezen de Sade: een zwarte, tweekoppige adelaar op een gele, achtpuntige ster op een rood veld. Esther was een licht opgegaan: Aha! Haar interpretatie van Donatiens naam was wel degelijk de juiste geweest. En dat had haar weer aan het denken gezet over wat haar nog allemaal te wachten stond. Donatien had onbegrensde macht over haar, en als het erop aan zou komen, zou Esther alles doen wat haar opgedragen werd. Maar ergens in haar achterhoofd had ze ook het gevoel dat Donatien niet de bedoeling had volledig te kijk te zetten, want dan zou ook voor hem het project meteen afgelopen zijn. Het werd dus een subtiel spel van balanceren op de rand van wat nog net, of net niet meer kon. Dat inzicht veroorzaakte weer een permanent, verwachtingsvol kriebeltje ergens in de buurt van haar maag, en dat haatte ze zo in zichzelf. Shit, shit, shit!

Ze had ook nog naar de betekenis van die achtpuntige ster gegoogled en kreeg dit: "Dit symbool laat twee lichamen zien die identiek, maar essentieel anders zijn. Het één stelt het materiële of het aardse voor, het ander het spirituele." Daar zag Esther helemaal van op. Want was dat toepasselijk of niet? Esthers hoofd weigerde te accepteren wat haar lichaam maar al te gulzig aanvaardde. Dat was precies de dualiteit, die haar steeds zo ontzettend dwars zat. Hoe goed kende Donatien haar eigenlijk als hij dit soort subtiele nuances kon aanbrengen? Daar werd Esther pas echt een beetje koud van.

"Esther naakt", "Esther naked" en ook het Franse equivalent "Esther nue" had wel heel veel plaatjes van blote Esthers opgeleverd, maar zij zat er niet bij.

Daarna was ze nog even naar de geheime URL gegaan en daar schrok ze wel enorm van. Een groot aantal foto's van die middag stond al, keurig chronologisch gerangschikt, in een nieuw album, getiteld: "Esther tries Play O for the first time". Foto's die helemaal niets aan de fantasie overlieten. Haar vagina, zo wijd opengesperd dat je diep naar binnen kon kijken, hunkerde naar bevrediging. Detailfoto's lieten zien hoe haar clitoris, zichtbaar opgewonden, stijf overeind stond. Vele plaatjes toonden de veel te grote vibrator in haar kont. Geen smerig aspect van die middag bleef onbelicht. De laatste reeks was gemaakt toen ze zich als een razend, van haar zinnen beroofd oerbeest ten overstaan van een compleet flatgebouw aan het bevredigen was. De woeste passie en dierlijke, naar binnen gekeerde lust die over haar gekomen waren, werden zeer aanschouwelijk gemaakt. Ze slikte en paar keer en klikte het album snel weg.

Vervolgens was ze naar de site van een grote computerketen gesurft, waar ze een kleine webcam en een inleidend instructieboekje over de mogelijkheden van dat elektronische speeltje besteld had.

Donatien belde rond half vijf nog even. 'Lieve schat, dat was ik nog vergeten te zeggen. Vandaag hebben twee mensen me verteld dat ze vonden dat je jezelf weliswaar voorbeeldig hebt geschoren, maar dat het eenvoudigweg niet voldoende is. Beiden hebben een harsbehandeling aangeraden en ik denk dat zoiets een goed idee is. Ik heb een afspraak voor je gemaakt, dinsdag over een week. Houd die maar vast vrij. En wil dat harsen een beetje aanslaan, moet je niet al te glad zijn, dus blijf voorlopig van de mesjes af. Laat het maar een beetje stoppelen.' Esther vroeg zich af wat ze hier nu weer van moest maken, maar besloot dat ze niet overal naar spoken moest zoeken. Aan de overkant liepen twee jongens over de galerij die hun opgewonden debat plotseling staakten toen ze de mooie, naakte vrouw op haar balkon zagen telefoneren. Ze floten en zwaaiden en Esther bleef strak voor zich uit kijken. De jongens liepen door en verdwenen, nog steeds opgewonden joelend, door een deur aan het verre einde van het gebouw. Buiten het blikveld van haar slaapkamer, in ieder geval. Van hun inkijk zou Esther die avond ten minste geen last hebben.

Naarmate Toms komst dichterbij kwam, begon ze zich meer en meer zorgen te maken. Wat zou hij van al die dwaze seksspeeltjes vinden? Hoe zou hij omgaan met de Play O, waar ze, eerlijk gezegd, voor die dag wel genoeg van had? Zou hij wel willen vrijen met de gordijnen open? En bovenal: hoe zou hij het zonder zijn medeweten door haar tepel gejaagde gouden ringetje opvatten?

Het was Esther al eerder gelukt hem te overbluffen, maar ze realiseerde zich dat de opgave deze keer wel wat moeilijker zou zijn. Om een beetje te ontspannen stapte ze naar de koelkast en schonk zich een glaasje witte wijn in, dat ze naar binnen klokte. Ze begon te sjorren aan de stoel, die nog altijd voor het grote raam stond, bijna als in een etalage. Met diepe schaamte herinnerde Esther zich hoe ze daar, nog geen twee uur geleden, als een krankzinnige tekeer gegaan was. Alleen al de herinnering veroorzaakte weer een soort tinteling die vanuit haar kruis naar haar kruin rilde.

De stoel was zwaar, maar uiteindelijk wist ze hem goed neer te zetten, pal tegenover de deur naar de hal, en gelukkig een beetje uit het zicht van de flat aan de overkant. Ze liep naar de slaapkamer en smeerde voor het laatst nog een klein likje op zowel haar clitoris als haar binnenste schaamlippen. Ze griende het bijna uit van gefrustreerde lust. Dit spul zou voorlopig nog niet wennen.

Toen ging ze in de stoel zitten, spreidde haar benen zoals ze dat die middag ook al gedaan had en begon te wachten tot haar man terug kwam van kantoor.

Als ze bewoog, vloeiden haar borsten een beetje aangeschoten over haar borstkas. Het gouden ringetje in haar tepel glinsterde in haar ooghoek. Het ringetje met, zo wist ze nu, het familiewapen van de Markiezen de Sade erin gestanst. Het teken dat zij het bezit geworden was van een perverse plaaggeest met de onuitputtelijke fantasie, smaak en intelligentie die haar keer op keer wist te verrassen. Iemand die haar lichaam kon lezen zoals zijzelf dat niet kon. Beter dan Tom, beter dan alle kortstondige vriendjes die ze de laatste twee jaren gehad had. Een waardig tegenstander. Ze begreep maar al te goed het grote gevaar dat ze op den duur helemaal verslaafd zou kunnen raken aan de spanning die het leven met Donatien als spelbepaler met zich mee zou brengen. Ze moest en zou er een eind aan maken.

Maar niet vandaag.

Voorlopig zou ze een blufstrategie moeten uitvogelen om Tom niet helemaal over de rooie te laten gaan. Terwijl haar kut tintelde en opgewonden raakte als zoveel malen eerder, die dag, besloot ze de dingen te laten gebeuren zoals ze kwamen. Meteen schakelde ze voor korte tijd haar gedachten uit. Ze gleed dromend omhoog en keek als het ware neer op haarzelf, kwetsbaar maar uitdagend, opgediend en klaar voor consumptie, in afwachting van haar man, van wie ze meer en meer begon te houden, van wie ze meer en meer begon te vrezen dat ze hem door onbegrip kwijt zou raken.

Toen ze hem aan het slot hoorde morrelen, stokte haar hart in haar keel, en een plotselinge pijn op haar borst herinnerde haar aan haar onverwerkbare opwinding. Dit werd het: dit werd het moment dat Tom en Esther elkaar pas echt zouden leren kennen. Ze legde haar knieën weer over de stoelleuningen, greep haar borsten vast met volle hand, wreef voorzichtig met haar duimen over haar tepels en viel bijna in zwijm toen de haldeur langzaam open gleed.

Toen Tom zijn vrouw vlak voor hem zag liggen, haar gladde schoot gul naar hem toegewend, leek het eerst alsof er iets in zijn hoofd knapte. Even had hij dubbelvisie: hij keek letterlijk scheel van de verrassing. Hij liet zijn tas vallen en schreeuwde: 'Wat denk je dat jij aan het doen bent? Moet je jezelf eens zien!'

Poeslief, maar met een spoor van metaal in haar stem, antwoordde Esther: 'Ik ben me aan het vermaken, zie je dat niet? Ik ben aan het spelen en ik nodig je uit om mee te doen. Trek je kleren uit en kom me neuken, Tom.' Ze keek hem strak aan. 'Ik heb het zo nodig,' loog ze.

Hoofdschuddend liep Tom om haar heen. Dat zie ik, maar waar is je subtiliteit gebleven? Waarom bestook je me nu al een paar dagen met van die ongelofelijk grove effecten? dat ben jij toch niet? Je bent compleet oversekst. Kijk je toch eens aan...' Toen Esther haar linkerhand wegdeed, zag hij pas de gouden tepelring. 'Wat is dat, godverdomme?'

Onschuldig vroeg Esther, terwijl ze haar knieën nog iets uit elkaar deed: 'Dat ringetje, bedoel je?'

'Dat ringetje, ja. Dat sletterige hoerenringetje door je tiet. Een paar mooie oorbellen wil je niet van me hebben omdat mevrouw haar lichamelijk gaafheid niet wil verpesten, en nu komt ze thuis met een verdomde ring door haar tieten!'

'Het is maar één tiet, Tom. Of om precies te zijn: een tepel. Zo heten die dingen.'

'En ik neem aan dat je het niet zelf door je tepel hebt geboord. Eén of andere louche kerel heeft dat gedaan. Je hebt je zo goed als uitgekleed voor zo'n getatoeëerde weirdo, ontken het maar.' Tom maakte het haar veel gemakkelijker dan ze gevreesd had.

'Ach Tom, doe toch niet zo bekrompen. Hij boort waarschijnlijk vijfentwintig gaatjes per dag. Die wordt echt niet warm of koud van een blote tiet meer of minder.'

'Maar waarom, Esther, waarom? Wat is er toch in je gevaren?' Dit was het moment van de grote bluf, nu moest Esther overtuigend klinken, maar iets in Toms ogen zei Esther dat het al gelukt was, de strijd was al gewonnen. Ze zette een floers in haar stem aan, ging rechtop zitten en zei: 'Tom, luister naar me. Ik heb ontdekt dat ik dit leuk vind. Nee meer: ik heb ontdekt dat ik hierop geil. Ja, dat ik dit nodig heb. Ik merk dat ik het vreselijk spannend vind om met mijn lijf bezig te zijn, om te ontdekken wat ik allemaal met mijn lichaam kan doen. Ik ga mezelf steeds mooier vinden.

Ik heb een vibrator gekocht, en die glazen dildo, waar jij het afgelopen zaterdag over had. En erotische gel. Ik doe het ook voor jou, lieve, lieve Tom. Ik heb heus wel door dat ons seksleven een beetje tam begon te worden, en ik wil daar wat aan doen. Ik hou zoveel van je, wil nog zoveel spannende dingen met je doen...'

Esther vroeg zich zoals wel vaker de laatste tijd serieus af of hier nog iets van gelogen was. Als haar met het pistool tegen de borst gevraagd was te vertellen dat dit allemaal onwaar was, zou ze het niet gekund hebben. Het baarde haar zorgen dat ze zich steeds meer door Donatiens ideeën liet leiden, in plaats van door zijn dreigementen. Ze kon zich nu al moeilijk voorstellen dat ze ooit nog gekleed op haar balkon zou zonnen. Ze moest steeds vaker erkennen dat er bij haar een knop was omgegaan die meer kleur, meer leven in haar bestaan had aangebracht. Nu moest Tom meegetrokken worden, die nieuwe wereld in.

Ze stond op en begon naakt om haar man heen te dansen. Ze duwde haar warme, zachte lichaam tegen hem aan en trok hem aan zijn stropdas naar zich toe. Haar hand gleed over zijn borst, toen naar beneden, over zijn kruis. Godsallejezus! Hij was stijf als de hel! Glimlachend en met een knorretje van plezier gleed ze met haar hand onder zijn broekriem en even later had ze zijn gloeiende pik te pakken. 'Kom met me mee naar bed en doe alles met me wat je wilt: ik ben van jou.'

Min of meer aan zijn penis liet Tom zich meetrekken. Esther had geen idee wat hij dacht toen hij alle seksspullen op het bed uitgespreid zag liggen, maar zijn handelen was hoopgevend. Jij wierp Esther tegen het dekbed en keek op haar neer. Hij reeg zijn stropdas los en maakt het bovenste knoopje van zijn overhemd open. Daarna trok hij het hemd over zijn hoofd uit.

Hij liep naar de gordijnen om ze te sluiten, maar Esther zei, zachtjes en kirrend: 'Toe, lieve Tom, laat ze open. Ik vind dat zo spannend. Er zal toch zeker niemand kijken? En trouwens, wat dan nog?'

Onderwijl was Esther nog steeds geradbraakt, en de nu volgende neukpartij zou het uiterste van haar eisen. Het liefste zou ze slapen. De gedachte aan seks maakte haar misselijk. Maar haar kut stond in brand en ze moest bevredigd worden. En ze moest voor Tom de schijn ophouden dat ze die namiddag puur voor de lust leefde. Ze bad tot een niet bestaande god dat Tom van de Play O af zou blijven, dat hij één of twee keer klaar kwam en dat ze daarna kon slapen, terwijl Tom nagenoot van zijn fantastische vrijpartij. Ze gaf werkelijk veel om Tom, ze hield vreselijk veel van seks, maar vandaag had ze gewoon genoeg gehad.

Tom was daarentegen juist zodanig door het dolle heen geraakt, dat hij, als hij dat al zou willen, op Esthers ophitsende woorden en gebaren geen enkel weerwoord meer kon bedenken. Hij dacht eigenlijk al een paar minuten niet meer met zijn hersens, maar alleen nog maar met zijn stijve, uitgehongerde pik.

Dus kwam alles goed. Tom bekende later dat hij, eenmaal gewend aan de nieuwe Esther, het gevoel had gekregen dat hun leven inderdaad nieuwe kleur, nieuwe glans gekregen had. Hij vond alle veranderingen aan zijn vrouw mooi: hij hield al heel snel van het ringetje, waaraan hij, zich totaal onbewust van de ware betekenis ervan, sabbelde wanneer dat maar kon, hij hield meer dan ooit van haar mooie, roze kut, prominent zichtbaar door de nieuwe kaalheid er omheen. Hij hield van de nieuwe spelletjes die ze deden, van het vastbinden, het fotograferen ('Oh Tom, je moest eens weten,' dacht Esther). Heel opgewonden werd hij toen hij Esther met de doorzichtige dildo te lijf ging en elk detail van haar binnenste, hoe vervormd ook, kon bestuderen. Hij viel bijna uit bed van verbazing toen Esther hem toestond haar in haar kont te neuken.

Ondertussen was Esther zodanig uitgeput door deze dag, dat zelfs het wakker blijven haar al pijn deed, laat staan het simuleren van passie en geile lust. Ze verbeet zich en leverde een topprestatie, want Tom merkte niets. Tot overmaat van ramp had hij uiteindelijk ook nog een vingerpuntje Play O aangebracht, zodat ze alweer in spasmen aan het kronkelen sloeg en Tom drie keer smeekte haar naar een orgasme te jagen. En nog een vierde keer. 'Niet met je mond, lieverd,' had ze nog zorgzaam gezegd, 'dat spul brandt nogal.' Hij had de vibrator gebruikt. Had ze dat toverapparaat die ochtend pas gekocht? Het leek wel een eeuwigheid geleden.

Toen aan de vrijpartij eindelijk een eind gekomen was, stortte Esther volkomen in. Als ze goed geteld had, was ze die dag minstens veertien keer tot een orgasme gekomen, wat ze, als ze er goed over nadacht, weliswaar een knap record vond, maar een belachelijk record ook. Binnen een minuut sliep ze. Op Toms gepraat over avondeten reageerde ze eerst niet, daarna kreunde ze met de laatste krachten die ze nog bezat dat ze geen trek had. Tom at een paar boterhammen met gebakken eieren en Esther viel in een diepzwarte, droomloze slaap.

De volgende dag werd Esther als herboren wakker. Naast haar lag Tom als een onschuldig lam te slapen. Even overwoog ze om hem in zijn slaap te bevredigen. Toen ze elkaar pas kenden was dat één van hun favoriete spelletjes: half slapend door een orgasme gewekt worden. Vaak moesten ze de slaap simuleren, stilzwijgend werd dat dan niet opgemerkt, maar soms, als alles lukte, was het wakker worden met een orgasme de beste manier om de dag te beginnen die je maar kunt bedenken. Toch zag Esther er deze keer van af. Haar vagina was gevoelig van de vele stimuleringen van de vorige dag, en ze snakte naar een kwartiertje weken in een bad vol lavendelolie. Dus gleed ze voorzichtig uit bed en ging naar de badkamer. De gordijnen waren nog steeds open, maar dat ze naakt door haar eigen huis rondliep, zei haar werkelijk helemaal niets meer.

Zoals opgedragen, scheerde Esther in bad haar liezen niet. Het was woensdag. De volgende dag zou Tom afreizen voor een rondtrip naar Baltimore, Boston en Philadelphia. Dinsdag was de harsafspraak, woensdag zou Tom weer terugkomen. Hoeveel ervaringen rijker zou ze tegen die tijd zijn?

Op zijn laatste dag op kantoor moest Tom fors overwerken, vertelde hij. Hij zou niet voor zevenen thuiskomen. Restaurantje doen? Dat leek hun een goed idee en Esther bood aan iets uit te kiezen en te reserveren. Met een dikke kus verdween haar man, van wie ze meer en meer begon te houden. In gedachten bedankte ze Donatien, maar meteen zag ze de absurditeit daarvan in en, ze trok het bedankje formeel weer in, hoe neurotisch dat dan weer mocht zijn.

Die dag liet Donatien haar met rust. Hij had kennelijk besloten dat Esther een beetje mocht bijkomen. Of misschien was het omdat Tom er die dag voor het laatst zou zijn, ze wist het niet.

Het was weer een mooie dag aan het worden. De bewolking gleed langs de hemel, verduisterde de zon nu en dan, maar het was niet koud en de zon scheen vaker wel dan niet. Esther zocht een leuk restaurantje op dat nog net op loopafstand lag en reserveerde op het terras. Ze mailde de gegevens door naar Tom, die een smiley en "xxx" terugstuurde.

Ze kleedde zich aan en ging naar beneden. Onderweg merkte ze dat ze op de fiets aan het zingen was. Was het echt zo? Was ze diep in haar hart werkelijk blij met hoe alles ging?

Haar hoofd vond het nog steeds allemaal afschuwelijk en wilde dat het afgelopen was, maar haar lichaam en haar onderbewuste waren het daar radicaal mee oneens. Eigenlijk deed ze helemaal niet zo vreselijk veel moeite om aan Donatien te ontsnappen. Had ze zich volledig bij haar situatie neergelegd? Of erger nog: had ze het onderhand nodig? Wat was het verschil voor haar tussen verteld te worden om iets gevaarlijks te doen en het uit eigen wil zelf te doen?

Het was wel degelijk een belangrijk verschil, want het was een feit dat ze bevolen moest worden en het niet uit zichzelf zou doen. Ze zou nooit zomaar zonder opdracht "commando" op de fiets gaan. Commando. Ze proefde het nieuwe woord. Het smaakte vreemd.

Maar tegelijkertijd deed ze wel de meest extreme dingen zolang ze haar maar opgedragen werden en vond ze dat heimelijk nog leuk ook. Wat voor dubbelzinnigs was dat toch?

Een gedachte overviel haar. Misschien zou ze eens moeten doen alsof ze opdrachten uitvoerde. Bij wijze van experiment. Ten eerste: kon ze zichzelf ertoe brengen, bijvoorbeeld in de Albert Heijn haar broekje uit te trekken? Ten tweede: zou ze het dan ook zo griezelig, overweldigend en spannend vinden? Draai er niet omheen, Esther: het woord dat je zoekt is: lekker. Zou het niet totaal krankzinnig zijn om zomaar vrijwillig te gaan doen waartoe ze zich alleen maar kon zetten als het haar op straffe van allerlei verschrikkelijks bevolen werd? Hoe stond ze hier werkelijk in? Zou een dergelijk experiment haar uit deze warboel van dualisme kunnen bevrijden?

Ze zette de fiets op slot en liep de supermarkt in.

Doen dus?

Nee!

'Je moet!' Esther probeerde zich de autoritaire, soms haast metalen stem van Donatien voor te stellen, die haar bevelend toesprak.

'Ik doe het niet, je kunt me niet dwingen.'

'Jawel, dat kan ik wel. Als je het niet doet, lieverd, dan staan de recentste foto's binnen tien minuten op het internet. Ik zet je voor- en achternaam erbij en je adres. Is dat wat je wil? Nou?'