De envelop 15

De vrouw ging keurend met haar handen over Esthers kruis en in haar liezen. Ze trok aan een schaamlip en voelde ook daar. Daarop zei ze: 'Het is een beetje aan de korte kant, maar ik kan het wel, het gaat wel lukken. Brazilian?'

Esther begreep niet wat ze bedoelde en keek vertwijfeld naar Donatien, die bemoedigend knikte. 'Eh ja, Brazilian alstublieft.'

Voorbij het koord nam het publiek toe. Esthers rode clitring werd alom bewonderend, maar ook haar volle, maar net niet te grote en o zo goed geproportioneerde borsten konden algemene goedkeuring wegdragen.

'Brazilian betekent helemaal kaal,' verduidelijkte de Vietnamese.

Buiten zicht van Esther was de vrouw bezig met haar harsspullen en Esther kon niet anders dan met kloppend hart open en bloot op de massagebank te blijven liggen. Dit was nog weer heel iets anders. Ze had zich in een kunstmatige halfslaap teruggetrokken. Als ze er echt over na zou denken, als ze zich werkelijk zou realiseren dat zij hier, voor een gedrang van ondertussen al minstens veertig opgewonden mensen, live - in het echt! - haar kut opensperde, zonder dat ze deze keer tegen haar publiek beschermd was door een webcam en een toegangscode, zou ze flauwgevallen zijn. Ze lag sowieso op het randje van hyperventilatie en was in feite blij toen ze de koele handen van de Vietnamese vrouw weer op haar buik voelde.

Ze had een breed stuk, ja, wat was het? Het leek wel vliegenpapier, dat ze nu zorgvuldig op Esthers venusheuvel drukte. Toen alles goed zat, ook de hoekjes, zette Esther de tanden op elkaar en RANG!

'Au! Jezus!' De vrouw liet haar het vel zien en het was rossig van vele kleine stoppeltjes. Daar drukte ze het weer op haar schaamheuvel en RANG. Steeds sneller ging het, nu de grote stukken onthaard waren. Een hoekje, RANG. Een randje, RANG. Ze tilden de rechter grote schaamlip op en drukte het papier in de huidplooi, RANG. De linker ook en RANG. Het stukje tussen vagina en anus, RANG. Twee vingers in haar vagina om de kleine schaamlippen opzij te duwen, RANG! Het gebied rond haar anus, RANG. En zo ging het maar door, Esther raakte totaal de tel kwijt. RANG, RANG, RANG. Armen omhoog, oksels. RANG, RANG!

Het geroezemoes van het publiek ging onverminderd voort en in haar ooghoek kon ze Donatien zien glunderen.

Toen was het ineens voorbij. De vrouw smeerde alle onthaarde delen in met een weldadig aanvoelende crème en noodde Esther om op te staan. Duizelig en gedesoriënteerd bleef ze een moment zitten op de rand van het bed, toen stond ze wankelend op. Zowel de vrouw als Donatien gebaarden dat ze een keer langs het koord moest paraderen, opdat het publiek de resultaten van dichtbij kon keuren. Als in een droom deed ze wat haar opgedragen was. Ze liep naar Donatien, wierp een vertwijfelde blik naar haar Meester, draaide haar naakte lichaam van hem af en schreed langzaam langs de afzetting, onder bewonderende kreten van het publiek. Ook het gouden ringetje door haar tepel werd uitgebreid geprezen en onwillekeurig duwde ze haar borsten zo ver mogelijk naar voren. Ze streek met haar hand over haar venusheuvel en kon het niet geloven: zo verschrikkelijk glad dat ze was.

Aan het eind van het koord draaide ze zich weg van het publiek en ze liep terug naar de bank, waar haar jurkje netjes opgevouwen op haar lag te wachten.

Maar voordat ze het stuk textiel aan had kunnen trekken, was Donatien over de balustrade gestapt en hij hield iets in zijn hand. Het tril-ei!

Hoewel het zweterig warm was in de hal, huiverde Esther een ijskoude rilling. 'Nee!' Donatien sprak niet eens, maar knikte heel nadrukkelijk, terwijl hij het seksspeeltje liet bungelen. Esther schudde haar hoofd, maar Donatien was heel beslist. 'Steek hem er in, lieverd, hier. EN NU!' Esther nam het ei aan en met haar ogen stijf toegeknepen schoof ze met haar billen tegen de rand van de massagebank. Terwijl Donatien een beetje opzij ging om de toegestroomde mensen een vrij zicht te geven, schoof Esther, of beter gezegd, de verdoofde robot die ooit een mens geweest was genaamd Esther, het ei in de gapende, gulzige natheid van haar vagina. Met haar wijsvinger duwde ze door tot hij niet verder kon.

Beroofd van haar allerlaatste restje waardigheid, kwam Esther overeind. Nu kreeg ze eindelijk toestemming van haar Meester om zich aan te kleden, wat ze in recordtijd deed. Alleen mocht ze natuurlijk niet haar slipje over de ongekende gladheid van haar schaamheuvel glijden.

'Waarom niet? Ik loop zo te kijk, Meester.'

'Ik wil juist dat ze je bekijken, snap je dat niet? Ik wil dat iedereen je mooie, rode juweel ziet en de prachtige spleet van je kale schoot. Niet zo krampachtig naar beneden trekken, die zoom.'

Esther probeerde zich zo klein mogelijk te maken. Het leek wel of de hele beurs alleen nog maar oog had voor haar en nooit had Esther zich zo bewust gevoeld van zichzelf. Donatien legde uit: 'Je snapt er niets van. Hier gaat het juist om, dit is jouw triomf. Jij bent zo veel verder dan al deze mensen. Besef je dat dan niet: zij kijken niet op je neer, lieverd, zij bewonderen je, ze kijken op tegen iemand die zo cool is, ze zouden willen zijn als jij, maar durven niet! Voor hen ben je een topprofessional. Je hebt macht, Esther, magische, ja bijna sjamanistische macht over deze amateur-fuckers!'

Toen stroomde er ineens een golf pure energie door haar schede. Het G-punt kwam tot leven en ze ging bijna door de knieën van het mengsel van gêne en genot. 'Zet dat ei uit, Meester. Alsjeblieft. Straks val ik nog om.'

Maar natuurlijk was Donatien onverbiddelijk. 'Beschouw dit maar als het begin van de strafvoltrekking, die de rest van de dag zal duren.'