Een verwaarloosde vrouw

Hoofdstuk 1.

Tot haar achtentwintigste had Anja steeds een beschermd en monotoon leven geleid, nooit was er ook maar van enige opwinding of avontuur sprake geweest. De laatste tijd was ze zich steeds meer gaan afvragen of dit het nou helemaal was. Ze was somber en neerslachtig geworden, zonder echter dat iemand uit haar omgeving daar achter kwam, zeker niet haar man Maarten. Om uit haar lethargie te ontsnappen, vluchtte ze steeds meer in een wereld van dagdromen en seksuele fantasieën die ze nooit aan iemand zou durven vertellen.

Heel haar leven was ze gedrild geweest zich weg te cijferen, haar gevoelens en verlangens diep weg te dringen. Anja was opgevoed in een streng calvinistisch milieu, een kleine en besloten gemeenschap waarbij iedere misstap honderd maal werd uitvergroot. Haar vader was niet alleen politiecommissaris geweest, maar ook een steunpilaar van de parochie. Zij en haar oudere zus dienden daarom een voorbeeld te zijn voor de andere kinderen van het dorp, kuis, bescheiden en gehoorzaam. Zonder ooit maar door een jongen aangeraakt te zijn, worstelde Anja zich door de middelbare school. Daarna was ze in de universiteitsbibliotheek van de naburige stad gaan werken. Daar had ze Maarten leren kennen, een vier jaar oudere theologiestudent. Haar ouders vonden hem een goede partij en drongen aan op een spoedig huwelijk. Toen Maarten haar een aanzoek deed, zei ze dan ook volmondig ja. Ze deed dit niet om haar ouders een plezier te doen, ook was ze niet verliefd op hem. Voor haar was hij hoofdzakelijk een middel om weg te komen uit het verstikkende milieu van haar geboortedorp.

Maarten was ondertussen tot dominee benoemd in een naburig dorp. Uit hoofde van de functie van haar echtgenoot, diende zij zich dus daar ook voorbeeldig te gedragen. Spoedig besefte ze van de regen in de drup terecht te zijn gekomen. In haar nieuwe dorp heerste zo mogelijk een nog grotere achterlijkheid dan waar zij vandaan kwam. Ook haar huwelijk viel zwaar tegen.

Het merendeel van de tijd behandelde Maarten haar als een groot, dom kind dat steeds in de weg liep. Later, toen hij voor een protestantse hulporganisatie was gaan werken, was hij steeds minder thuis. Soms zag ze hem slechts een paar dagen in de maand. Van af het begin echter had de relatie met haar man niet veel voorgesteld, vooral dan op het vlak van de liefde. Op school en in de bibliotheek had ze wel eens iets over seks gelezen, of had ze met rode oortjes de verhalen van haar klasgenotes gehoord. Toen al had dit een vreemd verlangen in haar wakker geroepen, echter doortrokken met walg en schaamte. Zoals gezegd had ze zelf geen enkele ervaring met vriendjes. Dit kwam grotendeels door haar afstandelijkheid en haar opvoeding, maar ook omdat ze zichzelf op onredelijke wijze als lelijk had beschouwd. Vooral om haar grote borsten voelde ze zich minderwaardig. Ze droeg steeds brede, verhullende en ouderwetse kleding om haar vormen voor de buitenwereld te verbergen. Vaak werd ze hier om gepest, wat haar eenzaamheid en haar tendens zich af te sluiten voor anderen nog deed toenemen.

Haar man Maarten was haar eerste seksuele ervaring, al viel die zwaar tegen. Toen zij in de huwelijksnacht in haar nachtjapon uit de badkamer was gekomen, was ze erg opgewonden geweest en had ze een vreemde tinteling en een nat gevoel in haar poesje gevoeld. Ze was geil, zoals haar klasgenootjes van vroeger zouden gezegd hebben. Nu zou de vreemde wereld van het seksuele genot voor haar opengaan. Maar wat een afknapper was het geweest!

Maarten had zijn pyjama aangehouden. Hij deed een stap achteruit toen zij hem wou omhelzen en vroeg haar op bed te gaan liggen met de armen boven het hoofd. Hij was naast haar komen liggen en had even in haar borsten geknepen. Toen had hij haar nachtkleed tot net boven haar middel geschoven en een tel onbegrijpend naar haar dure, zwarte, kanten broekje gestaard, een geschenk van haar moeder.

"Waar is dat voor nodig?" Had bij op barse toon gevraagd. "Is eenvoudig wit katoen niet goed genoeg? Doe die frivole dingen maar allemaal weg... Ze hebben geen plaats in het huis van een geestelijke."

Ondertussen had hij het gewraakte kledingsstuk langs haar benen doen glijden. Zonder ook maar een blik te werpen op haar blonde, mooi in een lijntje geschoren poesje, was hij op haar gaan liggen. Anja had zich schrap gezet voor de pijnscheut, die volgens de boekjes nu moest volgen. Maar die had ze niet gevoeld. In feite had ze voor de rest ook weinig gevoeld. Maarten had zijn hoofd in haar hals gelegd en een paar pompende bewegingen gemaakt. Vrijwel onmiddellijk was hij beginnen te kreunen om even later met een onbestemd gegrom klaar te komen. Alvorens zich om te draaien, had hij haar een vluchtige kus op de mond gegeven.

Dat was dan haar eerste keer. De volgende avond verliep op gelijkaardige wijze.

Daarna duurde het een week eer hij weer belangstelling voor haar toonde. Spoedig was dit tweewekelijks, dan maandelijks, tot hij haar na zeven jaar huwelijk later slechts een paar keer per jaar aanraakte. Nooit betoonde hij enige tederheid voor haar. Nooit was ze klaargekomen. Het echtpaar kleedde zich zelf nooit uit in mekaars bijzijn. Wanneer Anja een schuchtere poging tot lichamelijke toenadering deed, werd ze steeds afgewezen. Ze wist niet beter of het zou wel bij iedereen zo zijn. Die verhalen uit school en de bibliotheek zouden wel heel zwaar overtrokken geweest zijn. Slechts vorige winter ving zij een glimp op van de stijve penis van haar man, een dun geval van nog geen tien centimeter. Geen wonder dat zij er nooit plezier aan beleefde. Dit had Anja langzaam van haar onbehagen en onvrede bewust gemaakt. Deze hadden alles te maken met haar geloof en haar hoop dat er naast het hare nog een ander leven was, waar wel plaats was voor plezier, waar men kon lachen en zichzelf iets kon gunnen.

Dominee Timmer, een collega van haar man, en zijn vrouw Hester, een frivole en luidruchtige bon vivant, waren daar een uitstekend voorbeeld van. Dominee Timmer was net als haar man veel van huis weg. Maar met Hester had ze veel omgang, aangezien ze het huis naast het hunne betrokken en zij daar veel op bezoek kwam. Hester was een goede vriendin geworden, die haar vertelde over reizen en plezier maken, over de nieuwe mode en over methodes om te beletten dat de sleur in je huwelijksleven komt kruipen.

Haar favoriete gespreksonderwerp waren verschillende standjes en orale seks. Anja stond er steeds sprakeloos en stomverbaasd naar te luisteren. Hester had het even goed over de gebruiken van een vreemde planeet kunnen hebben. Alles wat ze hoorde was nieuw en onbekend voor haar en deed haar gevoel van frustratie alleen maar toenemen.

Hester had al vroeg beseft hoe weinig Anja van de wereld afwist, terwijl er diep onder die laag van naïviteit een normale en gezonde vrouw verscholen lag. De vrouw van dominee Timmer had zich tot taak gesteld deze laatste in het volle daglicht te trekken. Wie weet beleefde ze er dan zelf plezier aan.

Het toeval hielp haar een handje. Naarmate de jaren vorderden raakten de ouderwetse klederen van Anja versleten en dringend aan vervanging toe. Toen ze nog thuis woonde, werden haar jurken en rokken grotendeels door haar moeder gemaakt. Toen haar dochters het huis uit waren gegaan, had ze echter gezworen nooit meer naald en draad aan te raken.

Anja's kleren versleten niet alleen, ze werden ook te groot. Door het tobben en haar toenemende neerslachtige stemming was ze gaandeweg magerder geworden, en paradoxaal genoeg ook mooier en aantrekkelijker. Op haar achtentwintigste was ze een slanke vrouw geworden, met brede heupen en grote borsten. Anja schaamde zich echter nog steeds om deze laatste. Indien ze er het geld voor zou hebben gehad, en vooral de toestemming van haar man, dan had ze zeker haar borsten laten verkleinen. Ze kon Hester maar niet begrijpen, wanneer ze zei dat Anja God dankbaar mocht zijn omdat hij haar had begenadigd met zulke grote, stevige joekels. Indien Anja niet steeds met neergeslagen ogen over straat had gelopen, had ze ook gezien hoe bewonderend en begerig de meeste mannen naar haar keken.

Anja diende dus op vrij korte tijd haar garderobe te vervangen. Onder impuls van haar vriendin Hester ging ze zich wat minder ouderwets kleden en kocht zich al eens een frivool mantelpakje. Haar kleding was nog steeds netjes en deftig te noemen, rokken reikten bijvoorbeeld net tot boven de knie, maar het was al een hele stap vooruit geweest. Als het warm was durfde ze al eens een bloesje met korte mouwen te dragen en enkele knoopjes aan haar hals los te maken.

Dank zij Hester nam haar zelfvertrouwen zienderogen toe en werd ze zich bewust van de wereld om haar heen. Zo had ze het aangedurfd haar oude job in de bibliotheek terug aan te vatten. Het eerste wat ze merkte waren de bewonderende blikken van veel mannen. Nu en dan werd ze zelfs nagefloten of nodigde men haar uit iets te gaan drinken. Aanvankelijk wekte dit heel wat gêne en schaamte op, maar geleidelijk was ze het leuker gaan vinden en besefte ze dat ze er blijkbaar wel mocht zijn.

Toen Anja korte tijd geleden meedeelde dringend enkele spullen nodig te hebben met de zomer in aantocht, had Hester gezegd dat ze dan meteen wat leuk en sexy ondergoed kon kopen. Anja haar hoofd had de kleur van een gekookte kreeft gekregen en ze had gezegd dat ze als domineevrouw toch met die vraag niet de kledingswinkel uit het dorp kon binnenstappen, waar ze anders al haar spullen kocht. Hester had gelachen en gezegd dat ze wel een winkel in de stad wist. Vera, de eigenares, was de vroegere vriendin van haar zeevarende broer Ruud, die tijdelijk bij de Timmers inwoonde. Ruud stond nog op goede voet met haar en ze zou voor Anja wel een prijsje kunnen versieren.

Toen ze de dag nadien wist te melden dat ze twintig procent afslag kreeg, waren ze op weg gegaan. Tegen elven stonden ze in de winkel, waar het op dat moment erg rustig was.

De eigenares was een slanke vrouw van midden veertig, elegant gekleed en met een vrolijk lachend gezicht. Ze had een kort rokje aan en netkousen. Doorheen haar strakke, witte blouse tekenden haar donkere tepels zich strak af. Deze vrouw zou in het dorp worden doodgebliksemd door de boze en afkeurende blikken die zouden worden toegeworpen.

Anja werd pas ongemakkelijk toen ze Hester en de vrouw elkaar een lange zoen op de mond zag geven. Ze wist niet waar ze moest kijken. En hoe kon Vera ooit iets met Ruud gehad hebben? Ze was minstens tien jaar ouder dan hem.

Hester kocht zich enkele kleedjes, terwijl Anja zich een zomers mantelpakje uitzocht. Tot haar eigen verbaring, viel haar keuze op een voor haar doen erg gewaagd ensemble, met een rok die tot halfweg haar stevige dijen reikte. Toen gaf Hester Vera een knipoog en zei dat ze in de stad dringend iets te regelen had en een uurtje of zo zou wegblijven. Nadat Hester de deur uit was, had Vera haar nieuwe cliënte eens uitgebreid bekeken en gevraagd of ze nooit kousen droeg.

Anja keek haar stomverbaasd aan. "Maar ik heb er toch aan."

"Dat zijn panty's. Dat bedoelde ik niet." Glimlachte Vera. "Nee, ik heb het over echte nylons die je jarretels aan een gordeltje moet vastmaken... De mannen zijn er gek op."

"O, maar..."

Vera liet haar niet uitspreken. "En je zult er ook veel mooier uitzien, vooral met je mantelpakje. Met je blonde haar sta je goed in de meeste dingen. Maar ik zou je zwarte nylons met een naad aan de achterzijde aanraden... Daar zal je succes mee oogsten."

Anja voelde zich plots heel klein worden. Ze moesten eens weten.

"Ik,,, ik wil wel eens passen." Bracht ze er verlegen uit.

"Gelijk heb je. Het verplicht je tot niets." Vera schoof het gordijn van een paskamertje open en gebaarde dat Anja binnen moest gaan.

Even later stond Anja onhandig met de kousen in haar handen, enkel gekleed in haar ouderwetse, alles verhullende ondergoed. Ze wreef met haar vingers door de tere stof van de nylons en vroeg zich af hoe ze die in godsnaam moest aantrekken zonder ze te scheuren. Eindelijk verzamelde ze genoeg moed om zich neer te zetten en de kousen onhandig aan te trekken. Misschien was het haar verbeelding, maar het textiel voelde heerlijk aan op haar huid. Het kostte haar echter veel moeite om de nylons vast te maken aan de jarretels. Net op dat moment keek Vera door het gordijntje en vroeg of het lukte.

Anja schudde het hoofd. "Ik slaag er niet in om ze vast te maken."

"Wacht, ik zal je helpen." Voor Anja een geluid kon maken, knielde Vera voor haar neer en maakte de kousen vast. "Kijk, zo doe ik dat. Het is niet moeilijk, zie je wel."

Ze pakte de rand van de nylon voorzichtig beet en streek ze glad langs haar dijen. Anja voelde Vera's zachte handen langzaam tegen haar benen strelen en kreeg een warm gevoel in haar onderbuik. Nog nooit had iemand haar op zo'n sensuele manier aangeraakt en ze stond nerveus op haar benen. Vera ging zo op in haar werk, dat haar hand gedachteloos afdwaalde en in aanraking kwam met de venusheuvel van Anja. Voor het eerst in haar leven voelde ze twee vingers zacht langs haar schaamlippen strelen. Geschrokken maakte ze een sprongetje.

"Oei, sorry... Ik lette even niet op." Vera had een rode blos op haar wangen gekregen.

"Het is niets." Zei Anja.

Ook zij had een blosje, maar dan van opwinding. In haar hoofd tolde en draaide het. Wat gebeurde er? Hoe kon ze dit toelaten? Verwonderd en beschaamd stelde ze vast dat ze het heerlijk begon te vinden. Langzaam voelde ze haar poesje nat worden. En dat door een vrouw!

"Draai je eens om."

Anja voldeed aan het verzoek.

"De naden van je kousen zitten helemaal scheef. Ik zal ze wel rechttrekken. Thuis moet je de kousen aantrekken terwijl je voortdurend kijkt of ze wel rechtzitten."

Anja dacht dat ze door de grond ging zakken van schaamte, toen Vera de naad van haar kousen begon recht te trekken en ondertussen haar benen uitgebreid streelde. Totaal ongekende sensaties gierden door het lichaam van de domineevrouw, die niet merkte dat Vera begon te grijnzen toen het aroma van een duidelijk opgewonden kut haar neus bereikte.

"Kijk maar eens in de spiegel en zeg me wat je er van vind." Zei Vera tenslotte, die moeite had haar eigen opwinding niet te laten blijken.

Anja draaide zich om en zag zichzelf voor het eerst helemaal in een spiegel, in ondergoed dan nog wel. Door haar ouders en later door haar man werden spiegels geassocieerd met zonde en verderf. Ze kende alleen maar spiegels boven wastafels, die je alleen maar kon bekijken of je haar goed lag of wel of je glad geschoren was. In de spiegel werd ze geconfronteerd met een vreemdelinge, een knappe vreemdelinge dat wel. Hoe had zij ooit kunnen denken niet aantrekkelijk te zijn? Ze zag een mooie vrouw met slanke benen, brede, ronde heupen en een stel grote borsten.

"Ja." Stelde Vera vast. "Het staat je heel goed, maar het vloekt met je ondergoed. Dat is zo ouderwets... Je mag het me niet kwalijk nemen, maar zelfs mijn moeder zou dit nog niet willen aandoen."

Verlegen staarde Anja naar de grond. Vera legde een hand op haar heup.

"Wacht, ik haal iets dat er heel goed bij past." Zei Vera en verdween uit het zicht. "Doe je slip alvast maar uit."

Even later was ze terug met een lingeriesetje in haar hand. Anja was net uit haar onderbroek gestapt. Vlug bedekte ze haar vagina met haar rechterhand. Vera knielde neer en stak de opening van een klein, doorzichtig, zwart slipje naar haar uit.

"Kom, stap er maar in." Zei ze.

Anja was te beduusd om te protesteren. Wat gebeurd er met me, vroeg ze zich af, het leek of iemand anders bezit van haar lichaam genomen had. Met een vuurrood hoofd stak Anja traag haar rechterbeen in het slipje, dan haar linkerbeen. Met haar handen zocht ze steun tegen de wanden van het paskamertje, waardoor Vera een prachtig zich kreeg op haar natte, gezwollen schaamlippen. De boetiekhoudster deed beroep op al haar zelfbeheersing en trok het slipje langzaam naar boven. Strelend gleden haar handen langs de kont van Anja, zogezegd om te zien of het slipje goed zat. Anja liet zich alles welgevallen, ook toen Vera opnieuw haar vingers op haar vagina legde. Alleen haar ademhaling werd wat zwaarder.

"Je zou je poesje eens moeten bijscheren." Zei Vera schor. "Je haartjes komen tussen de randen door."

Anja wist dat indien zij haar mond zou openen zij zou beginnen te kreunen. Daarom leunde ze met het hoofd achterover en trachtte haar ademhaling te beheersen.

Vera kroop recht. "Nu de bustehouder, dan ben je helemaal om van te snoepen. Hij past perfect bij het broekje."

Anja deed haar oubollige BH uit en bracht dan haar armen voor haar borsten.

"Kom, kom." Lachte Vera. "Ik heb al veel borsten gezien hoor... Strek je armen en steek ze maar hier doorheen."

Anja haakte de BH op haar rog vast.

"Je hebt de prachtigste borsten die ik ooit gezien heb." Bekende Vera haar ondertussen. "Je man is er vermoedelijk helemaal wild van. Het is geweldig zoals je tepels zo recht vooruit steken. Ze komen trouwens goed tot hun recht in het behaatje."

Anja luisterde maar half, maar bekeek zich uitgebreid in de spiegel. Ze zag er uit als een hoertje achter haar vitrine. Het vreemde was dat ze er met volle teugen van genoot. Maarten en haar vader zouden het schuim om de mond krijgen, indien ze haar nu zo zouden zien staan. Het kon haar niet schelen. Achtentwintig jaar bekrompen opvoeding en conditionering gleden als water van een eendenvacht van haar af.

"Ze zijn te zwaar, ze deinen altijd heen en weer." Zei ze, bijna fluisterend.

"De mannen zijn daar gek op, liefje. Ze zijn je grote troef... Wacht, je BH zit nog niet helemaal goed, draai je eens om."

Alhoewel Anja wist dat het niet waar was, liet ze begaan. Vera ging achter haar staan en nam haar beide borsten in haar handen en masseerde deze zachtjes. Ze schoof en verschoof de stof een paar maal, terwijl Anja haar kontje achteruit duwde en zachtjes kreunde. Eindelijk stapte Vera achteruit. Anja had voor de eerste maal in haar leven iets ervaren wat op een orgasme leek. Nooit had iemand zo zacht en sensueel haar borsten gestreeld. Op hun huwelijksnacht had Maarten weliswaar even in haar borsten geknepen, maar vermoedelijk eerder omdat hij niet wist wat ze waren. Voor de rest had hij er echter nooit meer aangezeten. Meer nog, hij had ze zelfs bijna nog nooit gezien.

"Keek eens naar de spiegel Anja, je bent bloedmooi... Je man wordt gek als hij je nu zou zien."

Anja glimlachte naar haar eigen spiegelbeeld. Hallo, mooie vreemdelinge, dacht ze, blij dat je mij bent. Vera legde een arm om haar middel en trok haar eventjes tegen zich aan.

"Je zou nog fantastischer zijn met hoge hakken. Moet je echt eens proberen. Dan kan je iedereen krijgen die je wil." De stem van Vera was hees geworden.

In de spiegel zag Anja dat Vera's handen opnieuw naar haar borsten reikte.

"Achhh..." Zei ze, toen ze een paar zachte vingers afwisselend haar tepels voelde kneden en strelen.

Nog nooit had ze zich zo zalig gevoeld. Uit haar onderbuik steeg een warm gevoel op.

"Je hebt mooie, gevoelige tepels." Fluisterde Vera in haar oor. "Ik weet zeker dat je helemaal gek wordt als iemand er aan zuigt."

Anja schrok op. Wat hoorde ze nu? Ze wist zelfs niet dat dit werd gedaan. Haar preutsheid begon nu snel de overhand te nemen. Verschrikt zette ze een stap opzij. Gelukkig werd ze gered door een binnenkomende klant. Toen Vera verdween, kleedde Anja zich snel aan. Ze was verward, geschrokken en was kwaad op zichzelf omdat ze zich zo had laten gaan. Toch was er een stemmetje in haar hoofd dat zich afvroeg wat er zou gebeurd zijn indien Vera niet was weggeroepen.

Toen ze het pashokje verliet zag ze Hester en Vera giechelend met elkaar fluisteren. Ze rekende met een gloeiend gezicht snel af en zei dat ze buiten wel bleef wachten.

"Verdomme, wat een prachtwijf." Vera keek Anja spijtig achterna, terwijl ze door de winkeldeur stapte.

"Ze bevalt je wel hé?" Vroeg Hester. "Heb ik iets moois onderbroken?"