Jeanie: Een naief meisje 03

Jeanie; Een naïef meisje in de grote stad.

Hoofdstuk 3

- Een gewillig slachtoffer.

Thuis bleek, tot haar grote opluchting, dat Aat allang sliep. Zo stil als maar mogelijk was, kleedde zij zich uit en ging naast hem liggen. Hij werd er niet eens wakker van.

Uren lag zij wakker, en beleefde opnieuw de handen van haar baas die haar borsten kneedde en zo liet zwellen dat de spanning in haar vlees bijna ondraaglijk werd, zijn mond op de hare, zuigend op haar tong en bovenal, die monsterlul die haar arme, pijnlijke kutje zo onbarmhartig had geplunderd, maar ook zo heerlijk in vuur en vlam had gezet. Ze staarde naar de rug van haar man en besefte dat haar baas gelijk had en zij, na wat zij vanavond beleefd had, hij nog minder dan ooit in staat zou zijn haar te bevredigen, doodgewoon omdat hij niet hetzelfde seksuele vermogen had om haar baas daarin ook maar enigszins te kunnen benaderen, laat staan te evenaren.

"Oh, ja," bedacht zij," ze hield van hem, maar nu ze wist wat een orgasme, ....klaarkomen onder een man, - een ECHTE MAN!- voor een vrouw, - VOOR HAAR, - betekende, zou niets meer hetzelfde zijn als vroeger. En dat was nog maar nauwelijks vier uurtjes geleden! Haar baas, dat was zo'n man." verzuchtte zij.

"Hij had haar dan wel bedreigd, genomen en haar tot zijn willoze slaaf gemaakt maar toch, voelde ze geen haat, geen woede over wat hij had gedaan. Oh, ja, hij had haar vernederd en gebruikt als een prostitué, een hoer, maar om de een of andere reden was er tussen hen een band ontstaan, louter en alleen gebaseerd op seks. Ik had weg kunnen lopen en de consequenties daarvan kunnen aanvaarden. Dat heb ik niet gedaan, dus als ik heel eerlijk naar mijzelf kijk, ben ik net zo schuldig. Ik heb dit zelf over mij afgeroepen en hij heeft daar alleen maar gebruik van gemaakt. Moet ik hem het dan kwalijk nemen? En achteraf heb ik er toch ook van genoten? Ik ben tenslotte onder hem klaargekomen, ....hard klaargekomen...., zo hard dat mijn hele lijf schudde, trilde en schokte en ik, totaal van slag, alleen maar, - .... MÉÉR ...!? -, gegild heb! Nee, ik ben net zo schuldig! En het zal opnieuw gebeuren, had hij gezegd. En daarna weer! Net zolang tot hij er genoeg van had. Ik kan geen kant meer op, en hij weet dat maar al te goed! Leuk of niet, ik zal me naar zijn lusten moeten schikken. Alleen maar zorgen dat niemand, en vooral Aat, er iets van merkt!"

Eindelijk was zij in slaap gevallen maar had gedroomd van handen op haar lijf, zuigende monden aan haar tepels en grote, enorme penissen die onophoudelijk haar onderlijf doorboorden.

*****

Het was haar een raadsel hoe zij op tijd op haar werk gekomen was.

*****

Ze had zich de volgende morgen bijna verslapen en had daarna minutenlang in de spiegel van hun armetierige badkamer haar lichaam geïnspecteerd. Nog steeds voelde zij duidelijk de handen van haar baas op, ....en zijn zware penis in...., haar lichaam.

"Niet zo verwonderlijk," bedacht ze half grinnikend, "Na zo'n behandeling van drie uur!"

Haar kutlipjes waren nog gezwollen, haar tepels leken nu wel twee keer zo groot en op haar borsten zag zij nog zijn tandafdrukken. Dat vond ze minder erg, die werden toch bedekt. Maar die éne plek in haar hals:; "....een liefdesbeet had zij dat wel eens horen noemen....," bedacht zij glimlachend, baarde haar meer zorgen.

Ze onttrok de plek zo goed en zo kwaad als het ging aan het oog door er gezichtscrème op te smeren.

"Ik zal mijn haar lang moeten dragen en niet in een staart zodat Aat het niet ziet. Die zal anders direct vragen hoe ik daar aan gekomen ben," dacht zij.

Toen zij met haar inspectie klaar was bleek dat, hoewel Aat al op was, hij alle afwas van de vorige avond had laten staan en ook de overige rommel die hij had gemaakt achter zijn gat had laten liggen. Sacherijnig had zij hem gevraagd om, nu hij toch thuis op zijn reet zat, ook eens wat aan het huishouden te doen, in plaats van hele dagen te gaan vissen en in de kroeg te zitten. Dat was niet aardig van haar, wist zij, maar zij voelde zich schuldig en zag geen andere manier om zich af te reageren.

Aat nam niet eens de moeite om uit zijn krantje op te kijken en antwoordde: "Ik? Huishouden? Ben je belazerd, dat is vrouwenwerk. Als je gisteren wat vroeger thuis was geweest had je nu die rotzooi niet gehad. Het is je eigen schuld, reageer dat dan ook niet op mij af, kutwijf!"

In de onbehaaglijke stilte die daarop volgde vergeleek zij, tijdens het opruimen, hem met haar nieuw verworven minnaar en glimlachte stil. Nu Aat zo reageerde had zij opeens veel minder spijt.

"Wat ik bij Aat in de afgelopen maand te kort gekomen ben, heeft mijn baas mij in één avond doen inhalen. God, wat een potentie heeft die man! Letterlijk alles wat hij met mij heeft gedaan was nieuw voor me en als ik heel eerlijk ben moet ik toegeven dat ik het heerlijk vond."

Haar tijd verdromend kwam zij plots tot de ontdekking dat het bijna te laat was om naar haar werk te gaan. Niet te laat komen had hij gezegd! Zij zou moeten rennen. Ze stond net met haar jas aan toen Aat vanachter zijn krantje tegen haar zei: "Hé, liefje, nu je gisteravond toch wat extra verdiend hebt, leg dan nog wat geld neer, wil je? Het mijne is op!"

Zuchtend leegde zij haar portemonnee op tafel en liet dat kleine beetje wat zij zelf nog had voor hem achter. De tram wist zij nog net te halen dank zij een vriendelijke bestuurder die wachtte toen zij aan kwam hollen.

*****

Op de zaak was net een nieuwe zending kleding aangekomen en waar zij anders de nieuwe modellen bewonderde, was zij er nu met haar gedachten niet echt bij. Het kostte haar de grootste moeite om de juiste modellen op de juiste plaatsen te hangen, zozeer werden haar gedachten in beslag genomen door haar ervaringen van de vorige avond. Om de haverklap ging haar blik naar de deur waar zij verwachtte dat haar baas en minnaar elk moment binnen zou kunnen stappen. Pas tegen een uur of elf kwam hij binnen. Jeanie was net met een klant aan het afrekenen toen haar ogen de zijne ontmoette en zij hevig begon te blozen.

"Jezus," dacht Jan die haar zo zag blozen, en feliciteerde zichzelf nogmaals met zijn vangst," Wat een lekker stuk is het toch. Ongelooflijk dat die nog zo groen is."

Hij dacht eraan hoe naïef zij gisteravond wel was geweest.

"Met wat voor een lul van een vent moet die getrouwd zijn. Volgens mij heeft ie haar nog maar nauwelijks aangeraakt. Jezus, zo'n wijf zou ik elke dag zolang naaien tot ze scheel zag."

En met een grijns van genoegen bedacht hij dat, dat nou precies hetgeen was, wat hij gisteravond had gedaan.

"Goede morgen, dames," riep hij breeduit grinnikend in het voorbij gaan op weg naar zijn kantoor, "Allemaal goed geslapen. Geen vervelende mannen aan je lijf gehad, gisteren?"

Alle verkoopsters behalve Jeanie schaterden, want hoewel hij het in het algemeen zei was Jeanie er bijna zeker van dat zijn vrolijke opmerking voor haar bedoeld was en zij bloosde zo mogelijk nog dieper. Alleen een oplettende Susan zag de veelbetekenende blik die tussen de twee werd gewisseld en de vuurrode kleur die er op het gezicht van het meisje verscheen.

"Hij heeft het toch weer voor elkaar, de schoft," dacht zij, in haar hart een beetje jaloers, "Het is gebeurd. Ze is met hem naar bed geweest, dat zie je zo. Nou, wanneer hij met haar hetzelfde heeft gedaan, als die eerste keer bij mij, dan heeft ze het zwaar te verduren gehad. Ze zal wel niet veel geslapen hebben. Arme meid! Ze moest eens weten wat haar allemaal nog te wachten staat. Eerst een tijdje niks van zich laten zien of horen, en dan, op het moment dat je denkt dat hij je vergeten is, roept hij je op zijn kantoor en legt je over zijn bureau. Afijn, ik ben van hem af. Wel jammer eigenlijk, want de seks was goed! Maar nu heb ik Jaap, minder goed, dat wel, maar tenminste trouw!"

Blij van haar baas bevrijd te zijn ging zij weer verder met haar werk.

*****

Susan had gelijk! Niet omdat Jan er geen zin in had: - wat hem betrof had hij het schatje al de volgende avond weer gepakt, - maar doodeenvoudig omdat hij er geen tijd voor had. Hij was de daar op volgende dagen nauwelijks in het land!

*****

Jeanie begreep er niets van. Bij de spaarzame keren dat hij op zijn kantoor was had zij verwacht dat hij haar zou binnenroepen om haar te zeggen wanneer zij opnieuw voor hem klaar moest staan. Het was nu minstens zo'n veertien dagen geleden maar er gebeurde niets van dat alles. Ze wist dat zij eigenlijk blij moest zijn, maar vreemd genoeg verlangde zij steeds heviger naar hem. Hoewel Aat tot voor kort de eerste en enige man in haar leven was geweest was zij te eerste met haar knap gezichtje en bekoorlijk lijf niet gewend was om door andere mannen dan die waar zij mee getrouwd was genegeerd te worden en ten tweede omdat zij er steeds meer van overtuigd raakte dat Aat haar niet bevredigen kon.

Sinds het gebeuren met haar baas had hij haar, meestal dronken, een paar keer beklommen, maar geen enkele keer was hij erin geslaagd haar op te winden laat staan bevredigen. Het was haar zelfs zo gaan tegenstaan, dat zij hem de laatste keren had voor gelogen en hoofdpijn had voorgewend. Moet je nagaan, na anderhalve maand getrouwd te zijn, zocht ze al uitvluchten om niet met hem te hoeven neuken. Bij alles wat Aat deed of niet deed vroeg zij zich af wat haar minnaar in zo'n geval zou hebben gedaan en langzamerhand werd het wachten een obsessie voor haar.

*****

Drie dagen later, op een zaterdag laat in de middag, riep hij haar eindelijk bij zich en Jeanie ging met kloppend hart en lood in haar schoenen naar hem toe.

"Heb je een geldig paspoort?" vroeg hij haar plompverloren, hoewel zij nog maar nauwelijks binnen was. Hij nam niet eens de moeite om haar aan te kijken.

"Ik..eh..ja, dat geloof ik wel," antwoordde zij met een hoofd als een biet.

Even keek hij op en toen hij haar daar zo aarzelend zag staan, overwoog hij of hij haar maar niet gelijk dwars over zijn bureau zou leggen om haar ter plekke een goeie beurt te geven. Elke keer wanneer hij zich, de afgelopen weken, in zijn gedachten met haar bezig was, was hij geiler op haar geworden. Hij hield zich echter in en in plaats daarvan zei hij: "Goed! Zorg dan dat je op maandagmorgen negen uur hier op de stoep staat. We gaan samen naar de kledingbeurs in Frankfurt. Neem wel een verschoning mee want we blijven daar een dag of vijf."

Hij wuifde even kort met zijn hand om haar te laten weten dat zij weer kon gaan, en ging door met zijn werk.

"Maar...? IK kan toch zomaar niet...? Hoe moet dat dan met mijn man?"

Kwaad keek hij op.

"Godverdomme, kom me niet weer aan met die kerel van je. Dat is jouw probleem! Je weet wat we afgesproken hebben! Je zorgt dat je klaar staat, en daarmee basta! Verdwijn, ik heb nog wel wat anders te doen dan naar dat gezeik van jou te luisteren."

*****

De hele zondag broedde zij op een manier om Aat te vertellen dat hij de komende week alleen zou zijn. Tegen haar collega's had zij gezegd dat zij de komende week vakantie had, maar met die smoes kon zij bij Aat niet aankomen. Ze wist best wel waarom haar baas haar mee wilde hebben. Daar maakte zij zich echt geen illusies over. Maar toch, nu puntje bij paaltje kwam, stuitte het idee om opnieuw tegen Aat te moeten liegen, haar tegen de borst. Ze besloot om, voor haar eigen gemoedsrust, hem de waarheid, tenminste een deel daarvan, te vertellen.

Na de nodige moed verzameld te hebben, zei ze, met haar meest vleiende stem tegen hem: "Aat, komende week is er een kledingbeurs in Frankfurt en de baas wil dat er een paar meisjes met hem mee gaan. Voor onze opinie, zegt hij. Vind je het goed dat ik mee ga? Hij betaald alles. Het hotel en zo."

"Je doet maar, schatje. Laat je man maar alleen. Die vermaakt zich wel, zo in zijn eentje. Ik wist niet dat je zo belangrijk was? Dan mag je wel eens om salarisverhoging gaan vragen. Kledinglijnkoopsters worden beter betaald dan jij. Over geld gesproken, laat wel wat achter want het mijne is op."

Jeanie verbaasde zich erover dat hij het zo gemakkelijk opnam en eventjes voelde zij zich weer schuldig, sloeg impulsief haar armen om zijn hals en kuste hem uitvoerig.

"Oh, dank je wel, schat. Er is genoeg in de koelkast, eten en zo, dat kun je allemaal wel opmaken als je wilt."

"Ja, ja, het is al goed. Je denkt toch niet dat ik ga koken, hè? Ik haal wel wat. Maak je geen zorgen, ik kom niets te kort. Als je maar elke avond belt. Dat moet die baas er ook maar voor over hebben, vind je ook niet?".

Daarna werd er niet meer over gesproken. Jeanie pakte het weinige wat zij had in een tas. Omdat zij niet wist wat er van haar verwacht werd, propte zij hem vol met allerhande, waarschijnlijk onnodige spullen.

*****

Ze was ruim op tijd. Zeker zo'n kwartier te vroeg stond zij al voor de deur van de winkel te wachten. In feite had zij maar weinig geslapen, juist om te oorkomen dat zij zich zou verslapen, en bovendien had zij zich "de bedgunsten" van Aat moeten laten welgevallen, hoewel dat, traditiegetrouw, snel voorbij was.

"Als ik je vier, vijf dagen moet missen, kan ik nu beter maar vast mijn schade inhalen," had hij gezegd.

Drie keer pompen en het was weer over. Het enige dat overbleef was een nog erger gefrustreerde Jeanie die de slaap niet kon vatten. Daarnaast vroeg zij zich wat haar baas voor haar in petto had.

"Zou ik elke nacht met hem moeten slapen?"

Ze kon het zich maar moeilijk voorstellen dat zij 's morgens naast een andere man wakker zou worden, diens handen dan op haar lijf te voelen en keer op keer met hem te moeten neuken. Toch zou zij zich dat laten welgevallen, wist zij.

"Als hij me iedere nacht zo pakt als die afgelopen keer kan hij me na vier nachten wel opvegen, dat hou ik nooit vol!" dacht ze, nerveus grinnikend.

Ze had er lang over gedaan om te verzinnen wat zij voor onderweg aan zou trekken. Het moest gemakkelijk zijn, want ze vermoedde dat, ook al had hij een snelle auto, zij wel zo'n uur of vijf in die auto zou zitten. Blozend herinnerde zij zich hoe mooi haar baas haar borsten had gevonden.

"De mooiste tieten die ik ooit in m'n handen heb gehad, had hij gezegd."

Zij besloot een fijn kanten slipje met bijpassende "push-up" BeHa, die het grootste deel van haar borsten vrij liet, aan te trekken.

"Als ik voor hem dan toch de hoer moet spelen, kan ik het ook maar beter laten zien," vond ze.

Daarover trok zij een verleidelijk kort jurkje aan dat zij uit het kledingrek van haar baas had gestolen en wat één van de oorzaken was dat zij haar baas ter wille moest zijn. Het had een kort wijd rokje en een, zowel van voren als van achteren, laag uitgesneden bovenlijfje, de voorzijde sloot met knoopjes waarvan zij er één open liet. Het resultaat was dat haar borsten tot aan de rand van haar BeHa te zien waren. Het dragen van het ondergoed en jurkje was eigenlijk een beetje baldadig van haar omdat zij die uit de zaak had meegenomen. Jeanie vond echter dat zij ze best kon dragen in het bijzijn van haar baas. Ze had er tenslotte die avond hard voor moeten werken. Een paar linnen, met bloemmotief bewerkte schoenen besloten het geheel. Haar haren liet zij los hangen en borstelde en kamde het alleen. Bij het zien van het resultaat voelde zij zich inderdaad een beetje hoerig.

"Wat maakt het uit," zei ze cynisch tegen haar spiegelbeeld, "De komende dagen ben ik niet meer of minder dan een hoer voor hem!"

Omdat zij voor geen goud zou willen dat Aat zou zien hoe zij eruit zag, probeerde zij zo stil mogelijk te doen. Dat bleek echter het laatste waarover zij zich zorgen over moest maken want die was met geen kanon wakker te krijgen. Hij was zich dan ook totaal van niets bewust toen zij haar jas aantrok en de deur achter zich dicht trok.

*****

Precies negen uur kwam haar baas aangereden. Daar was ze blij om, omdat, tegen half tien de andere meisjes kwamen en de winkel werd geopend. Ze zou zich doodschamen als haar collega's te weten kwamen dat zij vijf dagen met de baas op stap was. Er werd toch al zoveel geroddeld! Tot haar verbazing reed hij niet in zijn gebruikelijke Porsche maar in een comfortabele BMW. Ze wist niet eens dat hij er zo ook nog een had.

Van verre zag Jan haar al staan te wachten. Iedere keer, wanneer hij haar zag begon zijn mond, bij wijze van spreken, al te kwijlen en hij feliciteerde zichzelf opnieuw met zijn goede vangst.

"God, wat een schitterend lijf heeft die meid toch. Dat jurkje laat ook niets van haar weelderige vormen verborgen. En ik ben duidelijk niet de enige die dat vindt."

En inderdaad, iedere kerel die haar passeerde keek naar haar om. En zij? Zij leek het niet eens in de gaten te hebben. Hij gooide vanaf zijn kant het portier open en zei: "Stap maar vlug in, meisje, en maak het je gemakkelijk. Ik zet ondertussen je tas achterin."

"Klaar voor de grote reis? Heb je er zin in?" vroeg hij toen hij weer instapte.

En toen zij bevestigend knikte," Goed zo, daar gaat ie dan?"

Hij had het tijdstip goed gekozen want de files waren zo goed als opgelost. Ze waren snel, over de boulevard de stad uit en ook de oprit bij de van Bruinenoordbrug gaf geen problemen.

"'s Avonds is hier het verkeersprobleem veel groter omdat dan al het verkeer de stad uit gaat." verklaarde Jan ongevraagd, "Nu rijden we tegen de stroom in, dat is veel gunstiger."

Hij reed geconcentreerd en al gauw begreep Jeanie dat hij een goed chauffeur was en wat meer gerust gesteld ging zij wat gemakkelijker onderuit zitten waarbij haar rokje een bekoorlijk deel van haar dijen liet zien. Haastig, met weinig succes overigens, trok zij het weer naar beneden. Uit zijn ooghoek zag hij de beweging en keek even opzij.

"Is dat één van mijn jurkjes, die je draagt? Ja, hè? Je hebt een goeie smaak, liefje. Hij staat je uitstekend! Wat dacht je," vervolgde hij glimlachend,"Dit is het eerste deel dat al betaald is?"

Bezitterig legde hij zijn hand op haar dij en streelde het blote vlees. Jeanie huiverde onwillekeurig en dorst zich nauwelijks te bewegen. Jan, dit bemerkend, grinnikte inwendig en om haar te plagen besloot hij er nog een schepje boven op te doen.

"Ik zie een vrouw het liefst in een rokje zodat je tenminste benen ziet, hoe wel ik eerlijk moet zeggen dat het bij jou weinig verschil maakt. Of je nu een rok, broek of helemaal niets draagt, je blijf zo sexy als de hel!"

Jeanie deed er maar het zwijgen toe en liet, trillend van de zenuwen, toe dat hij haar dij bleef strelen. Gehoorzaam deed zij haar dijen van elkaar toen hij haar dat met een lichte druk van zijn hand liet weten, zodat hij haar kruis kon betasten.

"Wat kon zij anders? Moest hij nu zo grof doen?"

"Is dat soms ook één van mijn broekjes, schat?"

En omdat zij nog niets zei en strak naar buiten bleef kijken naar het langs schietende landschap, vervolgde hij: "Ik hoop overigens dat je de komende dagen dezelfde goeie smaak toont, want het is een hele kunst om op zo'n beurs kwaliteit te onderscheiden. Er staat een hoop rommel tussen, dat zul je wel merken." Hij verbaasde haar opnieuw.

"Dus hij is werkelijk van plan om me mee te nemen naar die beurs? Heeft ie mij dan niet alleen mee om zijn avonden en nachten te vullen?"

Ze gingen bij Venlo de grens over. Jan stopte even bij het Grenswisselkantoor, ging naar binnen, en overhandigde haar even later een envelop met, snel geteld, zo'n tweehonderdenvijftig euro.

"Voor wanneer we elkaar onverhoopt kwijt mochten raken, dan heb je toch wat geld nodig om in het hotel te komen, nietwaar? Zelf zul je daar wel niet op gerekend hebben!"

Hij draaide voorbij MönchenGladbach de 61 op en nam de Rechts-Rheinische route.

"Dat is een stuk rustiger en sneller." zei hij en legde opnieuw zijn hand op haar been, "Als je overigens nog wat wilt slapen moet je dat nu doen. Ik ben niet van plan om onderweg te stoppen, maar rechtstreeks naar de beurs te rijden. Als alles meezit zijn we daar om ongeveer twee uur, half drie. De beurs sluit om zeven uur, dus hebben we daar nog, pak weg, vier uur om rond te kijken. Daarna gaan we naar ons hotel waar ik besproken heb, knappen ons wat op en kunnen daarna wat eten. Het hotel heeft een uitstekend restaurant, we hoeven dus niet ver te gaan voor een goeie hap."