Lijn 36

Dit is mijn eerste verhaal hier. Ik hoop dat iemand het leuk vindt, en anders, ach ik heb het zelf wel leuk gevonden om het te schrijven. Veel plezier :)

***

6:07 was het. Mijn bus zou over 5 minuten komen.

Het was echt herfst, de zoete geur van fermenterende bladeren, wolkjes damp bij elke ademtocht. Straatlicht weerkaatst in de dauwdruppels aan de spinnenwebben

Mijn werk was bij het eindpunt, dus met de bus reizen was het meest efficiënt, ik deed het al jaren. Ik had het naar mijn zin op mijn werk, het was niets bijzonders, maar ik had leuke collega's en had nooit een reden gevoeld om wat anders te zoeken. Ik zat er dit jaar 17 jaar... 17 jaar...

Mijn god wat werd ik oud...

Ik keek om me heen, ik groette mijn Surinaamse buurvrouw, een dame van tegen de zestig, ze gaf les wist ik... bijna met pensioen. Verder stonden er nog wat mensen die ik regelmatig zag maar verder niet kende, ik knikte vriendelijk.

De bus was netjes op tijd, uit gewoonte stapte ik altijd als laatste in.

Ik hoorde iemand rennen, het kenmerkende geluid van iemand die rent op hakken... ik keek om, het was een tenger klein meisje...

"wacht" riep ze...

ik bleef staan in de deuropening zodat de chauffeur de deuren niet kon sluiten "even wachten, er wil nog iemand mee".

Hijgend stapte ze in de bus "dank je" zei ze vluchtig terwijl ze zocht naar haar kaartje.

Ik knikte naar haar en hield mijn pas voor de lezer die tevreden piepte. Ik liep naar mijn vaste plekje, halverwege de bus.

Ik ben een avontuurlijk typje moet je weten, elke dag dezelfde bus, hetzelfde plekje, hetzelfde werk....

Ik scrolde een beetje op mijn telefoon door het nieuws. Niet veel bijzonders, wat gedoe in het midden oosten... de standaard zaken. Ik keek afwezig om me heen en zag het meisje zitten, ze zat schuin tegenover me. Onbewust liet ik mijn ogen over over haar heen gaan.

Ze was minstens half mijn leeftijd... Een knap meisje, zeker niet fotomodel knap maar ze had iets liefs, iets breekbaars, een beetje gothic, tenminste, zo zou het in mijn tijd heten, welke naam de stijl nu had wist ik niet,

Zwarte leren laarsjes, zwarte wollen kousen tot net boven haar knie met daaronder zwart witte panty's met doodshoofden. Een grijze stoffen minirok en een zwarte blouse, piekerig halflang zwart haar en een ringetje door haar lip. Een overdreven grote koptelefoon met het merk opzichtig erop gedrukt "Skull Candy" of zoiets, ik probeerde het te lezen...

Ze zag dat ik keek en lachte flauw, ik lachte gegeneerd terug en keek weer naar mijn telefoon. Had ik te lang gekeken? Ik schudde mijn hoofd... Een vos verliest nooit zijn streken.

***

6:12 ik moest me haasten, ik sloot achteraan. Mijn vaste plekje was nog vrij... gelukkig, ik hecht aan rare dingen, mijn vaste plek in een bus... Ik scrolde weer door het nieuws op mijn telefoon. Weinig bijzonders... ik keek verveeld om me heen... Daar zat ze weer, twijfelend stak ze haar hand op "hoi" zei ze zachtjes.

Ik lachte naar haar "ey". Onze ogen kruisten elkaar kort en ik keek weer naar mijn telefoon... Ze had grijze ogen schoot door mijn hoofd...

Ze keek uit het raam, ik bekeek haar. Haar zwarte haar was nu deels verborgen onder een grijze wollen hoofdband, haar haar piekte eigenwijs er aan alle kanten uit. Ze had een topje aan met het logo van Depeche Mode, ze had geen grote borsten, dat kon ook niet met haar tengere gestalte, maar ze waren wel vol zo te zien.

Een kort zwart rokje en felle gestreepte kousen in neonkleuren. Een reepje bleke huid tussen haar kousen en haar rok... hoge zwart leren laarzen met grote gespen en blokhakken. Mijn god dacht ik... wat een stuk...

Ik wendde mijn hoofd toen ik me realiseerde dat ik haar zowat uitkleedde met mijn ogen... ik hoopte dat ze het niet door had gehad, ik hield liever geheim dat ik geperverteerde ouwe man was... het zijn van die dingen die je liever voor jezelf houdt, ik ben daar ouderwets in..

Ik kon haar muziek horen, ik herkende het... Smashing Pumpkins, ik lachte inwendig, die plaat was ouder dan ze zelf was. In de jaren 90 was ik alternatief... zo lang geleden alweer. Ze zou zich nooit kunnen voorstellen dat die oude vent tegenover haar op haar leeftijd naar dezelfde muziek luisterde als zij nu, lange haren en piercings...

Ik bedacht me dat ik vanavond als ik thuis was weer eens moest luisteren naar de pompoenen zoals ik ze vroeger noemde, de laatste jaren luisterde ik niet veel mee naar muziek, eigenlijk zonder reden, ik had een omvangrijke collectie.

Eigenlijk besteedde ik mijn avonden de laatste jaren aan steeds hetzelfde, eten, tv en slapen... Trent Reznor's "everyday is exactly the same" klonk in gedachte... ik schudde mijn hoofd...

***

6:05 miezerregen spatte als kleine sterretjes op mijn huid uiteen, met mijn handen in mijn jaszakken sloot ik mijn jas om me heen, het werd winter voelde ik. Ik vond het niet erg, ik hield wel van de winter. Ik stond op mijn vaste plek, stak mijn hand op naar mijn buurvrouw. Ze knikte vriendelijk.

"Moggu" klonk het naast me, een zachte stem... daar stond ze, ze lachte naar me terwijl ze haar koptelefoon afdeed..

"ey" zei ik en ik lachte terug. "je bent in ieder geval op tijd vandaag" grapte ik.

"ja... haha... zo'n hekel aan rennen, maar nog meer aan de bus missen" een halve glimlach rond haar mond.

De bus was op tijd en ik sloot weer achteraan... ik zocht mijn vaste plekje op en pakte mijn telefoon.

"Vind je het erg als ik bij je kom zitten?" ze keek me afwachtend aan.

"natuurlijk niet" zei ik, ik stopte mijn telefoon weg.

Ze ging op het bankje tegenover me zitten en lachte "ik heet Katelijne maar mijn vrienden noemen me Kat" zei ze verlegen.

Ik lachte terug "Hoi Katelijne, ik heet Michel".

Ze keek me aan "Je mag me kat noemen hoor" ze lachte verlegen en keek even weg.

"Ok, hoi Kat" lachte ik.

Ik wees naar haar koptelefoon.. "Je hebt muzieksmaak..." ik herkende de tonen van Paranoid Android... "Radiohead" zei ze...

"klopt, Paranoid Android" antwoorde ik.

Ze schoot in de lach... "ik had niet verwacht..."

Ik keek haar lachend aan "dat zo'n ouwe vent dat zou kennen?"

Ze knikte met een ondeugende grijns. Ik deed alsof ik beledigd was en lachte toen om haar. We raakten in gesprek, over muziek, wat ze deed, wat ik deed.

***

6:09 het was helder vandaag, volle maan nog aan de hemel. Ik liep naar de halte en kon het niet helpen maar dacht aan Kat... zou ze er weer zijn? Ze stond er, ze stak haar hand op "Hoi" zei ze terwijl ze haar witte tanden in een brede lach toonde.

"Ey" zei ik terug en ging naast haar staan.

"Pixies zijn inderdaad gaaf" zei ze.

Ik had haar dat de vorige dag aangeraden. Uit haar koptelefoon klonk "Brick is red" ik knikte, Pixies was al jaren mijn favoriet. Zonder te vragen kwam ze bij me zitten dit keer... Ze lachte breed naar me en we raakten weer in gesprek.

Haar telefoon ging over. "Hey met Kat" ze keek even aandachtig en toen betrok haar gezicht "ah nee he... shit, ok... maar ik moet ophangen, ik zit hier met een vriend" ze hing op en keek even naar buiten.

Haar laatste woorden drongen door mij door en werden in honderdvoud weerkaatst in mijn gedachten ".... ik zit hier met een vriend" ik wist niet wat ik ervan moest denken, erg vond ik het in ieder geval niet.

"Lekker dan" zuchtte ze.. "De eerste 3 uur valt uit vandaag... zit ik daar voor niets" ze keek kwaad uit het raam "hmm klote zei ik" ze zuchtte even en keek weer naar me "ach wat... ik heb toch altijd pech" zei ze met een wrange grijns.

Ik liep achter haar aan de bus uit... "Kat?"

Ze draaide zich om... ik aarzelde even... "Heb je misschien zin om een kop koffie te drinken?"

Het moment dat de woorden mijn mond verlieten had ik al spijt. Ik leek wel een wanhopige oude vent, ik kende haar amper...

"Ja... graag" Kat lachte breed naar me en haar ogen glinsterden, ze straalde.

Dat had ik niet verwacht, dat ze zou accepteren was één maar dat ze zo gelukkig zou zijn met het aanbod was wat anders.

We liepen naar een café op het stationsplein. Ik liep naar de toonbank, "Wat wil jij Kat?"

Ze keek even naar het menu. Ik wil graag een dubbele espresso zwart.

"Wil je er wat bij? Een tosti of taart ofzo?"

Kat dacht even na... "Nee, ik heb niet zoveel geld bij me"

Ik grinnikte "natuurlijk trakteer ik, gek, anders had ik je toch niet gevraagd"

Kat dacht even na "ok... ik lust wel een tosti"

We zaten aan een tafeltje bij het raam en keken naar de haastende mensen op het stationsplein.

"Kom je nu niet te laat op je werk?"

Ik knikte "Ja... maar dat maakt niet uit, als ik maar 8 uur maak, en ik vind het wel gezellig zo"

Ze knikte "ja klopt, ik vind het ook wel gezellig, je bent grappig"

Ik haalde mijn schouders op en nam een slok koffie.

"Ben je eigenlijk getrouwd?" Kat keek me vragend aan.

Ik keek uit het raam "Nee... ik woon samen met mijn kat"

Kat schoot in de lach.. Het duurde even voor ik het doorhad en ik liep rood aan. "Nee ik meen het.. Ik heb een kat"

Ze knikte. "uhu" en gaf me een knipoog.

"Dus ook geen vriendin?"

Ik keek haar aan en lachte "Ha.. ik snap dat het ongelofelijk is dat zo'n knappe onweerstaanbare vent als ik vrijgezel is, maar het is toch echt waar"

Kat schoot in de lach.

"En jij?"

"Nee ik ben niet getrouwd" lachte Kat

Ik schoot ook in de lach "nee, ik bedoel of je een vriend of vriendin hebt"

Ze schudde haar hoofd.

"Onbegrijpelijk" mompelde ik en nam een hap van mijn tosti

Na een paar uur namen we afscheid en ik liep naar mijn werk... In gedachten verzonken groette ik mijn collega's en begon aan mijn werk. De dag ging vlot voorbij, ik had het druk... godzijdank...

***

Later dan normaal liep ik naar de halte, mijn handen diep weggestoken in mijn zakken. Op het bankje zat een tenger klein meisje, ineengedoken in de weer met haar telefoon... Het was Kat. Ik ging naast haar zitten

"ey"

Ze keek op "Hoi" een brede glimlach, ze stopte haar telefoon weg.

"Toevallig dat ik je weer zie" zei ik.

Ze keek naar de lucht, alsof ze even nadacht "niet echt" zei ze zachtjes...

"hoe bedoel je?" vroeg ik aarzelend

"nou je zei dat je 8 uur moest maken, dus ik heb op je gewacht..." ze keek verlegen. Ik wist niet wat ik moest vinden...

"ok... gezellig... " zei ik en ik meende het.

"Vind je het raar?" verlegen keek Kat me met haar grijze ogen aan.

"Ach, ik zie het als een compliment dat je het leuk vind om met me te reizen, daarbij de aanwezigheid van een mooie vrouw is nooit een straf"

Kat keek me aan met een lach "Dank je... ik mag je graag" zei ze.

De weg terug was gezellig, op de één of andere manier hadden we gespreksstof genoeg en voor mij voelde het niet alsof ik met iemand sprak die makkelijk mijn dochter had kunnen zijn.

Vanaf de halte liepen we samen terug, bij mijn huis hielden we even stil en praatten nog wat. Toen zei ik haar gedag en ging naar binnen, ik sloot de deur achter me.

Ik ging even zitten op de bank en schonk een whiskey in voor mezelf. Ik draaide het glas in mijn hand en nam een slok... Ik dacht aan Kat, wat een meid... Ik schudde mijn hoofd en glimlachte... mocht je hopen, ouwe...

***

5:55 Ik trok de deur achter me dicht

"Mogge Michel"

Ik draaide me om en keek recht in het gezicht van Kat, ze sprong enthousiast op en neer omhelsde me. Ze gaf me een kus op mijn wang.

"Kat!... waar heb ik dat aan verdiend?"

ze straalde... "gewoon, ik ben blij je weer te zien"

Ik schudde mijn hoofd, maar ik kon niet ontkennen dat het wederzijds was "Gek mens" zei ik plagerig terwijl we richting de halte liepen.

Deze keer ging ze naast me zitten in de bus. Ik keek even opzij maar dacht er verder niets van. Ze legde haar hoofd tegen mijn schouder.

"Kat?"

"Ja?"

"Wat doe je?

"Niets, ik ben een beetje moe"

Ze nestelde haar hoofd dichter tegen me aan. Ik sloeg mijn arm om haar heen en drukte haar tengere lijfje een beetje tegen me aan. De hele reis zaten we zo. Aangekomen bij de halte bleef ze even zitten, ik keek naar haar.

"Kat?"

"Ja... ik weet het... ik zat zo lekker"

We stond op en we liepen de bus uit.

"Veel plezier vandaag Kat"

Ze keek om en lachte "jij ook, ik zie je later Michel"

"Ik hoop het" mompelde ik, ze kon het niet horen, hoopte ik.

Ik liep naar mijn werk... god... ik begon wat te voelen voor dat meisje. Ik schudde mijn hoofd...

***

Toen ik 's avonds in de schemering terugliep naar de halte hoopte ik dat ik haar daar weer zou zien. Natuurlijk zat ze daar niet, ik weet niet wat ik dacht... Ik schudde mijn hoofd en lachte mezelf uit... Wat denk je nou...

Ik keek naar de lucht en inhaleerde de koude lucht. Nog 10 minuten wachten, ik scrolde door mijn telefoon.

De weg naar huis was saai, raar, zo reisde ik al jaren, ik kende Kat net een paar dagen, en toch was het net of ik haar al jaren kende. En nu miste ik haar zelfs. Ik dacht hoe ze in het café had genoten van haar tosti... ik schudde mijn hoofd en pakte mijn telefoon... Een bomaanslag in Syrië ... goh... ik klapte hem dicht en keek uit het raam naar het verkeer.

Ik slenterde rustig naar huis, het was nu echt donker. Ik liep mijn voortuin in en toen sloeg mijn hart een slag over. Op het stoepje voor mijn deur zat ze...

"Hoi Michel" straalde ze.

"Ey"

Ze stond op en gaf me weer een kus... ik legde mijn handen op haar heupen en keek in haar grijze ogen "Wat doe je hier Kat?"

"Ik ben op pinguin jacht, stil, je jaagt ze weg"

Ik schoot in de lach "gek mens"

Ik opende mijn deur en ik draaide me om, ik opende mijn mond om wat te zeggen maar Kat was me voor.

"Ja graag"

Ik keek haar vragend aan

"Je ging toch vragen of ik wat wilde drinken?"

Ik haalde mijn schouders op en liep naar binnen, Kat liep giechelend achter me aan.

"Ga zitten" ik gebaarde naar de bank "Wat wil je? Koffie, Cola of wat sterks?"

"Heb je bier?"

Ik knikte

Ik liep naar de keuken en pakte een biertje voor Kat, voor mezelf een glas Whiskey... Ik moest mijn zenuwen kalmeren...

Toen ik de kamer inliep zat ze op de bank, haar benen onder zich gevouwen en op schoot zat mijn kater triomfantelijk om zich heen te kijken terwijl hij de liefkozingen van Kat zich liet welgevallen.

"Ah, je hebt dr. Snuggles al ontmoet" zei ik terwijl ik haar haar biertje gaf

"Wat een schatje" kirde Kat terwijl ze dr. Snuggles onder zijn kin kriebelde

Ik knikte en ging in de stoel tegenover haar zitten.

"Hoe was je dag?"

Ik haalde mijn schouders op "Ach.. weinig nieuws"

"Geen leuke dingen?"

Ik dacht aan de heenreis, hoe ze tegen me aan had gezeten. Ik keek haar even aan en dacht na... "Op de heenreis na geen leuke dingen"

Kat bloosde en keek even weg.

"Ik mag je Michel, ik mag je erg graag"

Ik keek haar aan "Ik mag je ook graag Kat, je bent een aardige meid"

Kat lachte en nam een slok van haar bier.

"Heb je al gegeten" vroeg ik nonchalant

Kat schudde haar hoofd.

Ik dacht even na... "Kat, zou je het raar vinden als ik vroeg of je met me uit eten zou willen?"

Kat keek me stralend aan "Nee natuurlijk niet Michel"

"Ok, Kat, zou je met me uit eten willen?"

Kat schoot in de lach.

"Ik zou graag met je uit eten willen, Michel"

***

Als een echte heer hield ik de deur van mijn auto voor haar open, ik had gereserveerd bij een restaurant waar ik vaker kwam.

Bij binnenkomst werden onze jassen aangenomen en de gastvrouw leidde ons naar onze tafel.

"Willen u en uw vrouw eerst een voorafje?"

Kat glimlachte ondeugend en keek me met twinkelende ogen aan. Ze gaf antwoord voor ik kon reageren.

"Mijn man en ik zouden heel graag een voorafje willen, wat heeft u? "

Terwijl onze gastvrouw de keuken in liep om de menukaarten te halen proestte Kat het uit.

"Hahahaha wat een grappige hoofden kan jij trekken Michel"

Ik keek haar aan en haalde lachend mijn schouders op

"Gek mens"

Kat koos voor de scampi's als voorgerecht en ik nam een runder carpaccio.

"Gezellig hier Michel" Kat keek om zich heen terwijl ze van haar wijn nipte.

"ik kom hier wel vaker, het eten is goed"

Ik keek haar even aan "Zeg Kat, weten je ouders wel waar je bent"

Kat haalde haar schouders op

"Ik heb geen ouders" zei Kat zachtjes.

Ik keek haar vragend aan maar wachtte af. Ik wist niet of ze er aan toe was om dat soort dingen met me te delen. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk nooit had gevraagd of ze bij haar ouders woonde, het was iets wat ik had aangenomen.

"mijn moeder is vorig jaar overleden aan kanker en mijn vader heb ik nooit gekend. Het pleeggezin waar ik werd opgenomen liep niet dus ik woon sinds een half jaar op mezelf"

"Oh, dat spijt me"

"Hoe oud ben je eigenlijk?"

"Volgende maand word ik 19"

Ik knikte en nam een hap van mijn carpaccio

"En jij?"

Ik schoot in de lach... "Hahaha 21 jaar ouder"

Ze keek me lang aan "Je ziet het niet aan je"

"Dank je denk ik, maar ik geloof je niet" ik knipoogde naar haar

"Ik meen het hoor" ze keek gespeeld boos

"Woon je in een studentenhuis?"

"Nee ik huur een kamer bij een gezin bij jou om de hoek. Een leuk gezin hoor"

"Oh dat is wel fijn voor je"

Ze knikte

Het hoofdgerecht werd opgediend, ik had gestoomde zalm en Kat had gekozen voor een gegrilde biefstuk.

"Mmmh dat ruikt goed zei ze" en ze viel aan "Ik ga eigenlijk nooit uit eten, ik kan me niet herinneren dat ik in een restaurant zat" ze keek me lachend aan.

Ondeugend prikte ze een stuk van mijn zalm aan haar vork.

"Ey" zei ik, streng kijkend

Kat proestte het uit "sorry mijnheer" haar grijze ogen twinkelden

"Als je het maar weet, kleine meisjes die stelen..."

"Ja?" vroeg ze uitdagend, en prikte nog een stukje zalm aan haar vork.

"Verdienen straf" zei ik, en ik zette mijn duisterste blik op

"Oelala" kirde Kat en pikte weer iets van mijn bord...

Ik schoot in de lach en schudde mijn hoofd.

Kat prikte een stuk biefstuk aan haar vork en hield het voor mijn mond "vrede?"

Ik knikte en nam het vredesoffer aan.

Het was gezellig met haar, ik nam me voor haar nog een keer mee te nemen, als we echt vrienden werden.

Alsof ze mijn gedachte kon lezen keek ze me aan. "Zeg Michel... ik ken je nog niet zo lang, en misschien vind je het gek, maar ik zou graag vrienden met je zijn"

Ik keek Kat aan en glimlachte

"Het zou een eer zijn mezelf een vriend van je te mogen noemen Kat, ik vind je erg aardig en ik vind het gezellig om je om me heen te hebben"

De lach die Kat me toewierp kon zich meten met de zon, ze glunderde. Ik snapte niet zo goed wat ze van me moest, een oude saaie vent, maar ik vond het prima, zoveel vrienden had ik niet en ik mocht Kat heel erg graag.

En ja, ik vond haar ook heel aantrekkelijk, maar mijn realisme zorgde ervoor dat ik heel erg tevreden was met het alternatief, namelijk vrienden zijn met haar.

Kat wilde graag ijs als dessert, ik nam zelf een kop koffie en ik keek hoe ze van haar ijs genoot.

We bestelden nog een kop koffie en praatten nog wat na.

Vlak bij het restaurant was het stadspark, meer een bos, het was al heel oud.

"Zin om nog een stukje te wandelen?"

Kat keek me aan "hmmm... in een donker bos... Met een oudere man... ik vraag me af of dat verstandig is" ze giechelde om zichzelf.

Ik stootte haar aan met mijn schouder "doe niet zo raar"

Kat bood haar arm aan "alleen als je me beschermt Michel..."

"Altijd Kat"

Gearmd liepen we een tijdje door het park. Het was fijn om haar bij me te hebben bedacht ik me.

Na een uurtje stonden we weer voor mijn auto en ik hield de deur voor haar open. Tijdens de rit keek Kat een paar keer naar me en lachte als ik het zag... ik zette haar thuis af, ik liep met haar mee tot haar voordeur.

"Dank je wel Michel, ik heb echt een hele leuke vrijdagavond gehad, ik heb het in tijden niet zo leuk gehad" Ze pakte mijn hand en ze kuste me op mijn wang.