Manasicchinavaadu

“కృష్ణా .. వెళ్లి మీ నాన్నని తీసుకురా, ” రాధ వంటిట్లోనించి పిలుస్తూ చెప్పింది. “వస్తున్నానమ్మా ..ఇప్పుడే”, అంటూ కృష్ణ హాల్లో పేపరు చదువుతున్నవాడల్లా, వాళ్ళ అమ్మ దగ్గిరకి వెళ్లి అడిగాడు, "ఫోనొచ్చిందా...?".
“ఆ ..వొచ్చింది. ప్రసాదరావుగారు చేసారు”.
“మధ్యలో గారెందుకులే ..తాగుబోతు ...”.
“అలా అనకూడదు నాన్నా ... ఎంతైనా మీ నాన్న స్నేహితుడు, మన హితంకోరే వాడు. అందుకే ఎప్పుడూ ఫోను చేసి చెబుతాడు, మీ నాన్న తనంతట తను ఇంటికి రాలేకపోతే ”, కూరలు తరుగుతూ అన్నది రాధ.

కృష్ణ ఇంజనీరింగు ఈ ఏడే పూర్తయి ఒక చిన్న కంపనీలో ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు.మంచి ఉద్యోగమే వచ్చేది కానీ, ఇంటికి దగ్గిరగా, రాత్రిళ్ళు పని చెయ్యడం కుదరదని ఈ ఉద్యోగానికి ఒప్పుకున్నాడు. జీతంమామూలే అయినా ముందు ముందు పెరగొచ్చు. తన తల్లి తండ్రులకి తన అవసరం ఉంటుందని సాయంత్రం ఆరు, ఆరున్నరకల్ల వచ్చేసేవాడు. కృష్ణకి వాళ్ళ నాన్న అంటే ఎంతో ఇష్టం. చిన్నప్పుడు అమ్మ కంటే ఎక్కువ నాన్న తోనే ఉండేవాడు. వాళ్ళమ్మ రాధ అంటుండేది, “నాన్న పిల్లవాడు.నాన్నఏమి చెప్పినా కాదనడు ”అని. వాడి ఇష్టానికి మరో కారణం నాన్న అమ్మను చాలా బాగా చూసేవాడు. అమ్మా నాన్నలు అన్యోన్యంగా ఉండేవారు. ఇద్దరూ కృష్ణని సమంగా గారాబం చేసేవారు. కానీ గత రెండు సంవత్సరాలుగా వాడికి,
వాడి నాన్నకి మధ్య ఏదో అఘాతం ఏర్పడింది. పైకి బాగానే ఉంటారు. తండ్రిని చూసినప్పుడల్లా మొదటి అపెక్షతే ఇప్పటికీ ఉంది వాడికి. ఆయన కూడా వాడిని పల్లెత్తు మాట అనేవాడుకాదు. కానీ మొదటి లాగా ఎక్కువగా
మాట్లాడుకోవటంలేదు వాళ్ళిద్దరూ. దీనికికారణం భార్య భర్తల మధ్య స్పర్ధ. కృష్ణ ఎదురుగా పోట్లాడు కోకపోయినా, వారి మధ్య మొదటి అన్యోన్యం లేదని కృష్ణకి అర్ధమైపోయింది. దీంట్లో రాధ దోషం ఏమిలేదని వాడికి తెలియదు. సహజంగా
తండ్రి పక్షం తీసుకుంటూ, మొదట్లో ఈ స్పర్ధకి కారణం అమ్మేనని అనుకున్నాడు కృష్ణ. కృష్ణ వాళ్ళ నాన్న,రమేష్,మధ్యతరహ ఉద్యోగి. చాలా మంచివాడు. కానీ ,గత నాలుగు సంవత్సరాలుగా కొంతమంది స్నేహితుల సాన్నిహిత్యంవల్లతాగుడు, పొగత్రాగడం అలవాటయింది. డబ్బు పాటికి డబ్బు పోయేది,ఇంట్లో చిన్న గొడవలు మొదలయ్యాయి. ఈ రెండు అలవాట్ల వలన తన స్థాయి పెద్దదవుతున్నదని భావించాడు, రమేష్. అలవాటు మహమ్మారి అయింది. మొదట్లో అప్పుడప్పుడు, తరువాత కాలంలో తరచుగా, మోతాదుకు మించి తాగి తనంతట తను ఇంటికి రాలేకపోవడం ఎక్కువయింది.
గుడ్డిలో మెల్లలలా ఇంటికి దగ్గిర ఉండే షాపులోనే తాగేవాడు, ఎవరికీ ఇబ్బంది లేకుండా. తాగి ఇంటికొచ్చి తిని పడుకున్నా బాగానే ఉండేది. కానీ . ...

మోటారు సైకిలుమీద వాళ్ళ నాన్నని కష్టపడి ఎక్కించుకుని ఇంటికి తీసుకొచ్చాడు కృష్ణ . ఇంట్లోకొస్తూనే రాధ అన్నం రెడీగా వడ్డించి పెట్టింది. ఎలాగోలా, తాగుడు మత్తులోనే మాట్లాడకుండా భోజనం చేసాడు రమేష్. అయన తిని బెడ్రూములోకెళ్ళగానే కృష్ణ , వాళ్ళ అమ్మ తిన్నారు. ఆమె త్వరగా తినింది ఏదో అర్జెంటు పనున్నట్టు.
జరగబోయేది దాదాపు నెలలో పదిహేను రోజులూ ఒక్కటే : రాధ త్వరగా తినేసి, తమ గదిలోకి భర్త దగ్గిరకి వెళుతుంది . ఒక అరగంట తరువాత వచ్చి, వంటిల్లు సర్ది, కొంచెం టీ.వీ చూసి నిద్రపోతుంది. ఇంజనీరింగు
చదివేప్పుడు , రాత్రిళ్ళు పొద్దుపొయ్యేదాకా చదువుతూ మేలుకునేవాడు కనక ఆమె నిద్ర పోయాకే తనూ నిద్ర పోయేవాడు , కృష్ణ . భార్య భార్యా భర్తల మధ్య సంబంధాలు ఎటువంటివో తెలియని అమాయకుడు కాదు కృష్ణ .
కానీ ఈ పధ్ధతి , అంటే దాదాపు రోజూ ఇలా, భోజనం చేసి భర్త దగ్గిరకి వెళ్ళటం , మొదలయింది సంవత్సరంక్రితమే . అదే వాడి ఆశ్చర్యం . ఇంకొక విషయమేమంటే నెలలో ఈ పదిహేను రోజులూ రాధ తమ గదిలోకి వెళ్లేముందు బాగా అలంకరించుకునేది. మామూలుగా సల్వారు కమీజు వేసుకుంటుంది , రాత్రిళ్ళు తప్ప . రాత్రిపూట చీర కట్టుకుంటుంది, తన భర్త దగ్గిరకి వెళ్ళే ముందు. అలంకరణలో తప్పేమీ లేదు కానీ అది చాల యాంత్రికంగా , ఎవరో చెప్పినట్టుగా , తనకంత ఇష్టం లేనట్టుగా చేసేది. దాదాపు అరగంట తరువాత గదిలోనించి బయటికొచ్చినప్పుడు ఈలోకంలో ఉండేది కాదు . చెమట తుడుచుకుంటూ, నేరుగా వంటింట్లో కెళ్ళి గిన్నెలూ అవీ సర్దుతూ ఉండేది . మొదట్లో , అంటే సంవత్సరం క్రితం, ఇది మొదలైనప్పుడు ,గదిలోనించి రావటానికి గంటపైగా పట్టేది . బయటికి వచ్చి కృష్ణతో మాట్లాడటంగానీ, వాడి తట్టు చూడటంగానీ చేసేదికాదు . కృష్ణ పెంపకం మంచిది . జరుగుతున్నది ఉహించుకున్నా, హద్దుమీరి ఎప్పుడూ దాని గురించి అడిగేవాడు కాదు , ఆలోచించేవాడూ కాదు . వాడికి ఇతరత్రా విషయాల్లో ఎక్కువ ఇంట్రస్టు ఉన్నందువలన ఈ గొడవలేవవీ పట్టించుకునేవాడు కాదు.

మొదట్లో వాళ్ళ అమ్మను అపార్థం చేసుకున్నా ఆరు నెల్ల కిందట జారిగిన సంఘటన , వాళ్ళ అమ్మంటే వాడికి సానుభూతి కలిగేట్టు చేసింది . ఆ రోజు రాత్రి ఎప్పటిలాగే రూములోకి వెళ్ళినతరువాత, ఎందుకో అటువైపు వెళ్ళిన వాడికి , వాళ్ళ మాటలు వినిపించాయి . “మీకు పుణ్యముంటుంది . పెద్దగా మాట్లాడకండి . ఇప్పటికే వాడు ఏమను కుంటున్నాడో ఏమో . వయసు వచ్చిన వాడు కాదా ?”, రాధ గొంతు వినపడింది . “అవన్నీ కప్పిపుచ్చుకునే మాటలు . నీ ప్రయత్నాలు చెయ్యడం మానుకున్నావు . కావాలని నా ప్రయత్నాలన్నీ వృధా అయ్యేట్టు చేస్తున్నావు . డాక్టరుగా పనిచేస్తూ , అన్ని విషయాలూ తెలుస్కుని నా మీద ప్రయోగిస్తున్నావు . నా
సంగతి తెలియదు నీకు , చూడు రేపట్నించి ఏమి చేస్తానో ”, అని రమేష్ అంటున్నాడు . ఆ తరువాత ఏమీ వినపడలేదు కొన్ని మంచం కదిలిన శబ్దాలు తప్ప .

గత ఆరునెలలుగా అప్పుడప్పుడు రాధ లోపలి కెళ్ళి నప్పుడు తలుపు మూసినా , అమె నోరు నొక్కి ఏడుస్తున్నట్టుగా , వెక్కిళ్ళు విన్సిపించేవి . కృష్ణకి అర్ధం కాలేదు . బయటి కొచ్చినప్పుడు వెంటనే రాధ డ్రెస్సు లోకి మారిపోయేది చీర విప్పి . ఆమె మూలుగులు ఒక రోజు తలుపు దగ్గిర నిలబడి - సభ్యం
కాకపోయినా - అమ్మ కేమవుతుందో అనే ఆతురతతో , స్పష్టంగా విన్నాడు . అవి నోరు నొక్కిపెట్టి ఏడిచే ఏడుపు తో వచ్చే మూలుగులు .
క్ర్సిష్ణకేమీ అర్ధంకాలేదు . అమ్మ బ్రతిమిలాడటం నాన్న అమ్మను తప్పు పట్టడం , తరువాత కొంతసేపటికి అమ్మ మూలుగులు . ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో తెలియక అవకాశ మొచ్చినప్పుదు అమ్మనే అడిగి చూద్దాం అనుకున్నాడు .
అ సందర్భం ఈ మధ్యనే వచ్చింది . ఆ రోజు రాత్రి మామూలుగానే రాధ గదిలోనించి బయటికొచ్చి గబగబా వంటింట్లో కెళ్ళింది . వంటిల్లు సర్దుతుంటే కృష్ణ వచ్చి అమ్మ భుజమ్మీద చెయ్యి వేసాడు . ఉలిక్కిపడి వెనక్కి తిరిగి చూసింది రాధ . ఆమె కళ్ళు ఎర్రగా కొంచెం ఉబ్బి ఉన్నాయి .
“అమ్మయ్య , నువ్వా ? భయపెట్టేశావు కదరా ..” అన్నది రాధ .
“ఇంకేవరనుకున్నావు ? ఇంట్లో మనం ముగ్గురమే కదా ? నాన్న నిద్రపోతున్నాడనుకుంటాను.” జవాబిచ్చాడు కృష్ణ .
“సరే కానీ ఎం కావాలిరా ?”
"నిన్నో విషయం అడగలమ్మా “
"ఉండు హాల్లోకి వస్తా , కుర్చుని మాట్లాడుకుందాం ”.
కృష్ణ హాల్లో కూర్చున్న పదిహేను నిమిషాలకు తడి చేతులు డ్రెస్సు కు తుడుచుకుంటూ వచ్చి కూర్చుంది వాడి పక్కన సోఫా మీద . “టీ.వీ. పెట్టు , ఎమోస్తున్నదో చూద్దాం ” అన్నది వాడితో.
కృష్ణ టీ.వీ . స్విచాన్ చేసి రాధ మామూలుగా చూసే సీరియలు పెట్టాడు. ఆమె తట్టు తిరిగి, “అమ్మా అసలు సంగతి ..”
“నాకు తెలుసు నువ్వేమి అడగాలనుకుంటున్నావో, ఇవాళో రేపో నువ్వు అడగకపోయినా నేనే చెప్పాలని అనుకుంటున్నాను. ఇప్పుడు చదు వైపోయింది కాబట్టి విన్నా, మనసు పాడుచేసుకోవు. నేను చెప్పబోయేది పెద్దవాళ్ళకి సంబంధించింది. భార్య భర్తల మధ్య సంబంధాలకి సంబంధించింది . కొన్ని కొన్ని విషయాలు వినసొంపుగా ఉండవు, మీ నాన్న మీద నీ అభిప్రాయం మారొచ్చు . వినటానికి సిద్ధమేనా ?”.
మౌనంగా అవునన్నట్టు తల పంకించాడు కృష్ణ .
“దాదాపు నాలుగేళ్ళనుండి మీ నాన్న తాగుడుకి బానిసయ్యాడని నీకు తెలిసిందే . మొదట్లో ఎంతో వారించి చూశా, ఒక్కోసారి ఒప్పుకునేవాడు. మానెయ్యడానికి మనస్పూర్తిగా ప్రయత్నించాడు కూడానేమో. నేను కూడా సహాయం చేశాను భార్యగా , డాక్టరుగా. కానీ దాని వలన ఫలితమేమీ కనిపించలేదని నీకు తెలుసు. కొందరు స్నేహితుల వలన ఇదంతా
జరిగిందని నాకు అనుమానం. ఏది ఏమైనా మన నిర్ణయాలకి మనమే బాధ్యులం కదా! ఆ సమయంలో కొన్ని నెలలు నాకు వొంట్లో అంతగా బాగుండేది కాదు . వ్యాధి ఏమి కాదు కానీ , విసుగు , కోపం , లైంగిక
కోరికలు ఉండకపోవటం ఇవన్నీ ఉండేవి. మీ నాన్నని మెచ్చుకోవాలి , ఎందుకంటే బాగానే సర్దుకుపోయాడు. ఆ సమయంలో నన్ను ఎప్పుడూ, దేనికీ బలవంతపెట్టలేదు. బహుశా మీ నాన్న క్కూడా , వయసు వలన అంతగా
కోరికలు ఉండేవి కాదేమో. నేనే కొంతలో కొంత బాగున్నప్పుడు మీ నాన్న తో కలిసేదాన్ని . నువ్వు పెద్దవాడి వయ్యావని చెబుతున్నాను ,ఏమీ అనుకోవద్దు,భార్యా భర్తల మధ్య ఇవి మామూలే . నా దగ్గిరకి ఎంతోమంది
పేషంట్లు వస్తుంటారు, ఇతర డాక్టర్లు కూడా చెబుతుంటారు, అందుకని నాకు తెలుసు ఇటువంటివి, అంటే కోరికలు లేకపోవడం, చిరాకుగా ఉండటం, ఇవన్నీ మధ్య వయస్సులో, కొంత మందికి మామోలే అని. కానీ తరువాత
తరువాత నా పరిస్థితి మెరుగైంది, నేను తీసుకున్న మందుల వలన కానీ , యోగా చెయ్యటం వలన కానీ.
ఇంతలో -ఇదంతా మీ నాన్న నుంచే, అ మాటల్లో ఈ మాటల్లో రాబట్టాను - ఆయనగారి ఒక స్నేహితుడు ఏదో బోధించాడు. భార్య, భర్తకి లోబడి ఉండటం ప్రకృతి సహజమనీ , ఆడది ఎప్పుడూ మొగుడిని గౌరవించాలనీ, అతని కోరికలని ఎప్పుడూ కాదనకూడదనీ, వగైరా. ఆడది మగవాడికి బానిస గా ఉండాలని మాత్రం అతను అనలేదు ,బహుశా మీ నాన్నకి అప్పట్లో అటువంటి అభిప్రాయాలు నచ్చవని . ఇవన్నీ ఒక్క రోజు చెప్పినవి కావు. ఆ స్నేహితుడు మంచి మాటకారి లాగున్నాడు. తన అభిప్రాయలు ఉదాహరణలతో సహా, తన సిద్ధాంతాన్ని నిరుపించేవిగా, ఇస్తూపోయాడు. ఈ విషయాలు ఉబుసు పోక మాట్లాడుకునేవి తప్ప ఎవరినీ ఉద్దేశించి మాట్లాడినవి కావని
అనుకుంటాను. ఏదో తాగినప్పుడు మాట్లాడుకోవాలి కదా, గొప్పగా, అందుకని . చిన్నగా మీ నాన్న ఆ మాటలు కొంతలో కొంత నమ్మసాగాడు. మధ్యలో తన ఆలోచనలు కూడా ఆ స్నేహితుడి సిద్ధాంతానికి జోడిచేసి, భార్య తన భర్తకు పిల్లలు కనటం వలన తన అసలైన ప్రేమ చూపిస్తుందనీ, అందుకని ఎప్పుడూ ఆమె దానికి ఒప్పుకోవాలని అనుకున్నాడు. సహజంగా ఈ ప్రయోగం నా మీద ప్రయోగించడానికి పూనుకున్నాడు. నాకు తన ఆలోచన, కాదు,
నిర్ణయం - ఎందుకంటే భార్యకు ఆలోచనలు ఉండకుడదు కదా!- చెప్పాడు.
“నాకో పాపో బాబో కావాలి” అని.
నేను నవ్వి,“ఇదెక్కడి చోద్యం, కృష్ణ సంవత్సరంలో ఉద్యోగంలో చేరి పెళ్లి కూడా చేసుకుంటాడు. ఇప్పుడు నాకు పిల్లలేంది?”, అన్నాను.
“నేను నీకు చెబుతున్నా, అడగటం లేదు ”, మెల్లగానే కానీ కొంచెం బెదిరింపు గానే అన్నాడు.
“అంటే నా అభిప్రాయాలకు విలువ లేదా?", అని అడిగాను .
“మనమనుకున్నాం కదా .. ఆడదానికి ఆలోచనలు ఉండకూడదని ..”
“అది మీ ఆలోచనలు,నావి కావు ” అని బదులు చెప్పాను.
అక్కడితో ఈ సంభాషణ అయిపోయిందని అనుకున్నా. కానీ రోజూ న్ను పీడించ సాగాడు , ఏకమవ్వుదామని. నాకు మీ నాన్నతో కలవటమిష్టమే కానీ తాగిఉన్నప్పుడు కాదు. అది ఎవగింపుతో కూడుకున్న పని. నీకు తెలుసు, మోతాదులో భేదం తప్ప- రాత్రిపూట ఎక్కువా , పొద్దున్న తక్కువా -ఎప్పుడూ తాగే ఉండేవాడు. తరువాత మెల్లగా నిందించటం మొదలెట్టాడు, నేను ఆయన్ని ఇష్టపడటం లేదనీ ... వగైరా వగైరా . కొద్ది రోజులతరువాత బలవంతం చెయ్యడం మొదలెట్టాడు. నువ్వు చదువులో నిమగ్నమయి ఉంటె నిన్ను డిస్టర్బ్ చెయ్యకూడదని మెల్లగా మాట్లాడుకునేవాళ్ళం. నీకు తెలిస్తే చదువు పాడవుతుందని ఏమీ చెయ్యలేక అతని ఇష్టం ప్రకారం చేసేదాన్ని .
అప్పుడప్పుడు ఏదో నెపం మీద తప్పించుకునేదాన్ని కూడా . అదృష్టమో, దురదృష్టమో మీ నాన్న ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా వయసువలనకావచ్చూ, తాగుడు వలన కావచ్చ్హూ, నాకు నెల తప్పలేదు”, అని చెప్పడం
ఆపింది రాధ. ఆమె చెబుతున్నదంతా వింటున్న కృష్ణకి నాన్న మీద జాలి వేసింది. అమ్మ మాటల వలన కొంచెం లైంగికంగా ఉద్రేకపడుతున్నందుకు, సమయం సందర్భం లేకుండా, సిగ్గుపడ్డాడు. టీ.వీ. సీరియలు తాలుకు ఏదో రొద వస్తూనే ఉంది. నాన్న గురక పడక గదిలోనించి వినపడుతున్నది. అప్రయత్నంగా కృష్ణ అమ్మ దగ్గిరగా జరిగి ఆమె చెయ్యి తన చేయ్యిలోకి తీసుకున్నాడు . “నాన్నకు తెలియకుండా నువ్వు కుటుంబ నియంత్రణా పద్ధతులు పాటించలేదా, కనీసం గర్భవతి కాకుండా ఉండటానికి ?” అని అడిగాడు .

రాధ పేలవంగా నవ్వి, “మీ నాన్నకి తెలుసు,అటువంటిదేదో అవుతుందని. నన్ను బలవంతంగా ఆస్పత్రికి తీసుకెళ్ళి నా చేతనే చెప్పించాడు నాకు పిల్లలు కావాలని. ఎదురు చెప్పలేకపోయా, అందరిలో గొడవపడితే భాసుపాలవుతామని.
నాకు పరిక్షలు చేయించి నిర్ధారించుకున్నాడు, నాకు ఎటువంటి సమస్యా లేదని. ఆ తరువాత నేనెట్లా పాటించేది కుటుంబ నియంత్రణని? అప్పటికీ నాకు నెల్లతప్పకపోయే సరికి వేధించసాగాడు, నేను ఏదో చేస్తున్నానని. నాకు బాగా అర్ధమయింది, ఆయనకే సమస్య ఉందని; కానీ అయన ఎప్పుడూ పరీక్ష చేయించుకోడు, తనవలన నెల తప్పడం కష్టమని ఒప్పుకోడు - మగవాడు కదా, ఎప్పుడూ తనకి సమస్యలు ఉండవని తన అభిప్రాయం. నేను మాత్రం
ఉన్న పరిస్థితి ఇలాగే ఉండనీ, కొంతలో కొంత ఉపశమనం , తరువాత ఒత్తిడి ఎక్కువయినప్పుడు చూద్దాం ఏమవుతుందో అని అనుకునేదాన్ని. ఎన్నిరోజులు సాధ్యమైతే అన్ని రోజులు లాగిద్దామని అనుకున్నా.
తప్పించుకోవడానికి కొన్ని కొన్ని సార్లు వివిధమైన ఉపాయాలు చేశా . వారానికి ఒక సారే కలిస్తే నెలతప్పే అవకాశాలు ఎక్కువ ఉంటాయని కొన్ని రోజులు ఊరడించా,మీ నాన్నని. జ్వరమనీ, ముట్టనీ కొన్ని రోజులు
తప్పించుకున్నా.” మళ్లీ ఆపింది రాధ చెప్పడం.
ఆమెమోహంలో ఏమీ భావాలు కనపడలేదు కృష్ణకి. తెలియకుండా ఇద్దరూ ఇప్పుడు దగ్గిరగా కూర్చుని ఉన్నారు. రాధ తన చేతిని కృష్ణ చేతిలో ఉంచి మాట్లాడుతున్నది. అప్పుడప్పుడు కృష్ణ ఆమె చెయ్యిని, మదిమ దాకా నిమురుతున్నాడు.
“అమ్మా నీ కిష్టంలేదుకద , పొరపాటున నెలతప్పి ఉండివుంటే?” అడిగాడు కృష్ణ .
“నేను డాక్టరును కదా .. గర్భస్రావం చేయించుకుని ఉండే దాన్నేమో. కానీ ఎందుకో ఇప్పుడలా అనిపించడంలేదు -నిజంగా చేసుకునేదన్నా అని”. రాధ కొనసాగించింది, ”తరువాత తరువాత అనిపించింది ఆయనతో కలవకుండా
తప్పించుకోటానికి ఏమీ ఉపాయాలు చెయ్యవలసిన అవసరం పోను పోను లేదని.”
ప్రశ్నార్ధకంగా చూసాడు కృష్ణ .
“ఎందుకంటే పోను పోను అయన చేస్తున్నట్టుగా భావించేవాడు కానీ అది అసలు గట్టిపదేదే కాదు ” చిన్నగా నవ్వి సిగ్గుపడుతూ వివరించింది రాధ . కృష్ణకి అర్థం కాలేదు. వాడి మొహం చూసి చిన్నగా నవ్వి, ‘లోపలికి పోవాలంటే గట్టిపడాలికద!” అన్నది సిగ్గుపడుతూ. కృష్ణకి అర్థమయి వళ్ళు వేడెక్కింది. “తరువాత ఏమైంది?”, వణుకుతున్న గొంతుతో
అడిగాడు.
ఆమె గమనించలేదు వాడి పరిస్థితిని. “ఆ ..ఏముంది. అతను ఏదో చేస్తూన్నట్టూ, నేను చాలా కష్టపడుతున్నట్టు నాటకం ఆడేదాన్ని. అయన మాత్రం తాగిన మత్తులో త్వరగానే నిద్రపోయేవాడు. నేను నామటుకు అప్పుడప్పుడు ప్రోత్సాహిస్తున్నట్టుగా మాట్లాడేదాన్ని”, అని ఆపింది రాధ.
“మరి ... నేను విన్న మూలుగులు ...”, కృష్ణ అడిగాడు .
“వస్తున్నా ..అర్నెల్లనించి ఆయనలో కొత్త స్వభావం వచ్చింది. కటువు తనం. ఏమీ కాకపోయేసరికి, నేనే బాధ్యురాలినని నా మీద చెయ్యి చేసుకోవడం మొదలెట్టాడు. మళ్ళీ నువ్వు వింటావని నోటికి చెయ్యి అడ్డు పెట్టకుని భరిస్తున్నాను .” చెప్పడం ఆపిన రాధ కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. కృష్ణ గమనించి ఆమె చుట్టూ చెయ్యేసి దగ్గిరగా తీసుకుని వీపు మీద
నిమిరాడు. కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టు ఉలిక్కి పడింది రాధ .
చటుక్కున తన చెయ్యి ఆమె వీపు మీదినుంచి తీసేసి , “ఏమైందమ్మా?”, అతుర్దాతో అడిగాడు కృష్ణ.
“నాకు దెబ్బలు తగిలాయిరా వీపు మీద ..”
“నాన్నేనా?”
తల పంకించింది అవునన్నట్టుగా. వణుకుతున్న గొంతుతో అన్నది“, బెల్టుతో కొడతాడు, అప్పుడప్పుడు సిగరెట్టు కొనలతో కాలుస్తాడు. ..”.
“ఛీ,అదేమి పిచ్చి !”,కోపంగా అడిగాడు కృష్ణ.
“కోపం తెచ్చుకోకు, నా విధన్తే ఈ జన్మకి ”, అని అప్పటివరకూ ధైర్యంగా ఉన్న రాధ , రెండు చేతులతో ముఖం కప్పుకుని ఏడవసాగింది . మధ్యలో వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ అన్నది, “అలంకారం చేసుకొంటే తనకి మూడు బాగా వొచ్చి వీర్య కణాలు ఎక్కువయి, అబ్బాయి పుడతాడట. రోజూ .. కొడతాడు రా ...”.
మృదువుగా ఆమెను అక్కున చేర్చుకుని ఆలోచించసాగాడు కృష్ణ. మళ్ళీ రాదే అంది, “ఈ మధ్య ఇంకొకటి మొదలయింది. బ్రతిమిలాడుతున్నాడు. కొట్టినతరువాత కాళ్ళ మీద పడి ,త్వరగా కడుపుతెచ్చుకోవటానికి ఏదో ఒకటి చెయ్యమని అడుగుతున్నాడు.”

ముందు చెయ్యవలసిన పనిని గురించి ఆలోచిస్తూ కృష్ణ , “ఇప్పుడు నీ దగ్గిర మందుందా, పూస్తాను ”.
“వద్దులేరా,అదేపోతుంది ”.
“డాక్టరు వైయుండి అలా మాట్లాడకూడదు, కనీసం కొంతలో కొంత ఉపశమనమిస్తుంది. రేపటికల్లా బాగుంటావు, మళ్ళీ నాన్నకి మూడు వచ్చే దాక ” అని జాలిగా నవ్వుతూ అన్నాడు కృష్ణ.
“ముందు పక్క నేను రాసుకుంటాను ..నువ్వు వీపు మీద రాయి ”, అంటూ లేచి వెళ్లి ఆయింటుమెంటు తీసుకొచ్చింది.
“సోఫా మీద పడుకో ”, అన్నాడు కృష్ణ .
తల జుట్టు కొప్పుగా చేసి, “కళ్ళు మూసుకో ” అని కృష్ణతో అని, కమీజు తీసి బ్రా కూడా తీసేసి, కమీజుతోనే ముందు పక్క కప్పుకుని, సోఫా మీద బోర్ల పడుకుంది రాధ. “ఇక కళ్ళు తెరువు”, అన్నది కృష్ణతో.
ఆమె వీపుమీద చాలావరకు బెల్టు చేసిన గుర్తులు వున్నాయి. అక్కడక్కడా సిగరెట్టు తో కాల్చిన గుర్తులు. ఆమె సల్వారు తియ్యనందువలన వీపు కింద భాగంలో ఉన్నాయో, లేవో కృష్ణకి కనపడలేదు. ఆయింటుమెంటు తీసుకుని చేతి వేలు మీద పూసుకుని మెల్లగా దెబ్బల మీద రుద్ధసాగాడు, కృష్ణ . మొదట్లో కొంచెం ఇబ్బంది పడినా త్వరలో ఇద్దరూ ఒకరికొకరు
అలవాటిపోయారు. ఆమె కూడా ఒంటి బిగుతును సడలించింది. పదిహేనునిమిషాలుపాటు మెల్లగా గాయాల్లోకి మందు బాగా పోయేట్టు రుద్దాడు కృష్ణ . హాయిగా కాసేపు కళ్ళు మూసుకుంది రాధ. వాడు అపేసరికి కళ్ళు తెరిచి , “కళ్ళు మూసుకో , డ్రెస్ వేసుకుంటా ”, అని వాడు తల తిప్పుకున్న తరువాత కమీజు వేసుకుని, “థాంక్స్ రా ”, అన్నది .
“మరి ముందు పక్క ?”, అడిగాడు కృష్ణ.
“నేను పుసుకుంటా లే ..” అని వాడి నుదుట ముద్దుపెట్టి లోని కెళ్ళి పోయింది .
కృష్ణ కూడా తన రూములోని కెళ్ళి కాస్సేపు కంప్యూటరు చూసి, తనకీ , రాధకీ జరిగిన సంభాషణ గురించి ఆలోచిస్తూ పడుకున్నాడు. పొద్దునే లేచి ఆఫీసుకు తయారైయ్యాడు కృష్ణ. రాధ అప్పటికే లేచి టిఫిను చేసి
పనిమనిషి చేత పనులు చేయించి రెడీ అవుతున్నది ఆస్పత్రి కెళ్లడానికి. రమేష్ మామూలుగా అందరికంటే లేటుగా లేస్తాడు, టిఫిన్ తింటే తిని 'కొంచెం' మద్యం సేవించి ఆఫీసుకెళతాడు. ఈ మధ్య ఆఫీసుకు బాగా లేటుగా
వెళుతున్నాడు. తన కొలీగులు పై అఫ్ఫీసర్లకి ఏవో చెప్పి సర్దుకొస్తున్నారు, పనికి త్వరగా వొచ్చినా ఈయనగారు పెద్దగా ఏమీ చెయ్యడని.

పళ్ళు తోముకుని, స్నానంచేసి, అమ్మకి “గుడ్మార్నింగ్ ”చెప్పాడు కృష్ణ.“గుడ్ మార్నింగ్, రా ” నవ్వుతూ బదులిచ్చింది, రాధ. పనిమనిషి అక్కడే ఉండటం వలన వీపు చూపిస్తూ కళ్ళతోనే అడిగాడు, “ఎలావున్నది?". తల పంకించింది సంతోషంగా రాధ, “బాగానేవున్నదన్నట్టుగా ”. టిఫిన్ చేసి "వస్తానని ”చెప్పి వెళ్లి పోయాడు కృష్ణ .
సౌకర్యమ్ కోసరం ఎప్పుడైనా రావటానికి, పోవటానికి ముగ్గురిదగ్గిర ఇంటి తాళం చెవిలు ఉన్నాయి. సాయంత్రం కృష్ణ ఇంటికొచ్చేసమయానికి నాన్న ఇంట్లోలేడు. రాధ అన్నం వండడానికి కూరలు తరుగుతున్నది. నిన్నటి ఉదంతంతో
రాధను కొత్త దృష్టితో చూసాడు కృష్ణ. అయిదు అడుగుల ఆరు అంగుళాలు ఎత్తుంటుంది రాధ. కృష్ణ పక్కన నిలబడితే దాదాపు వాడి ముక్కు దాక వస్తుంది . శరీరం బంగారు ఛాయ . కొంచెం భారీగానే ఉంటుంది.
నలభైయేళ్ళ తగ్గట్టుగా ఒళ్ళు చేసినా , మరీ లావుగా కాకుండా, నిండుగా ఉంటుంది. పిరుదుల దగ్గిర వెడల్పుగా, నడుస్తుంటే కొంచెం పైకీ కిందికీ కదులుతూ ఉంటాయి పిరుదులు. మెడ చిన్నది. తల ఇంకా నరవటం మొదలవలేదు. గుండ్రటి మొహం . అందమైన పొడవాటి కళ్ళు. నిండు పెదవులు, ఏ ఆచ్చాదన లేకుండానే ఎర్రగా ఉంటాయి. సన్నని
ముక్కు . వాలుజడ. బరువైన, గుండ్రటి వక్షోజాలు. సల్వారు కమీజులో చున్నీ వేసుకున్నందువలన అంతగా అనిపించక పోయినా , చీర బ్లవుజులో బాగా కనపడతాయి. నాజూగ్గా ఉండేవేళ్ళతో చిన్నాని చేతులు .
ఎవరో తదేకంగా చూస్తున్నట్టు గా అనిపిస్తే వాడిని చూసి అడిగింది , “ఏంటి చూస్తున్నావు ?”
“ఏమీ లేదు , ఆడవాళ్ళు చూడటానికి, చీరలో డ్రెస్సులో వేరుగా ఉంటారు కదా అని ”.
“ఓ.., అయ్యగారికి ఇప్పుడు ఆడవాళ్ళ డ్రెస్సు లలో ఆసక్తి ఏర్పడిన్దన్నమాట ”,అని నవ్వేసింది రాధ , వాడు సిగ్గుపడుతుంటే చూసి. రాధ వాడిని వదలలేదు . "ఎప్పటి నుంచి ఈ ఆసక్తి చెప్మా ?", అంటూ చేతులు
కట్టుకుని ఒక చెయ్యి గడ్డం కింద పెట్టుకుని ఆలోచించినట్టు నటించాసాగింది రాధ . "ఆ . . ఈమధ్యనే అయిఉంటుంది ", అని అంటుంటే , కృష్ణ , "పో అమ్మా .." అని అక్కడినించి వెళ్లి పోయాడు .
మొహం కడుక్కుంటే టీ , స్నాక్స్ పెట్టింది వాడికి తినడానికి. తరువాత వాడు బాడ్మింటన్ ఆడడానికి వెళ్ళిపోయాడు.
వచ్చేసరికి ఎనిమిదయింది. వస్తూనే అమ్మ పిలిచింది , “కృష్ణా ..”
“ఆ ..తెలుసు. వెళుతున్నా. ఇంకేమన్నా కావాలా మార్కెట్టులో?".రాధ ఇచ్చిన లిస్తుతీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు కృష్ణ ....నాన్నను తీసుకురావటానికి...

అన్నాలైన తరువాత కాసేపుండి రమేష్ బెడ్రూము లోకి వెళ్లి పోయాడు, మద్యం గ్లాసు పట్టుకుని. రాధ అలంకరించుకుని ఒక అరగంట సేపు మాయమయింది మాములుగానే తన భర్త ను “చూసుకోవడానికి ”. ఈసారి
ఎందుకో, రాధ ఎప్పడు వస్తుందా అని ఆత్రంగా వేచి చూడసాగాడు కృష్ణ.
ఓ అరగంట తరువాత తమ గదిలోనించి బయటికి వచ్చి వంటింట్లోకి వెళ్లి పనిచేసుకోసాగింది రాధ .

వంటింట్లోపని పూర్తి చేస్తుంటే వచ్చాడు కృష్ణ. రాధ మవునంగా ఉంటే తనే మొదలెట్టాడు , “నాన్న నిద్రపోయ్యడా?”.
“ఆ ...”
“మళ్ళీ ఏమైనా?”.
“ఆ ..నువ్వు హాల్లో కూర్చో వస్తా ”.
“సరేనమ్మా ”. కృష్ణ టీ.వీ. సీరియల్ పెట్టి చూస్తుంటే వచ్చి పక్కన కూర్చుంది రాధ.
“ఆయింటుమెంటు పూయమంటావా అమ్మా ?”
“నేను పూసుకుంటాలే,రోజూ నీకీ శ్రమ ఎందుకు?”.
“నాకు బాగానే ఉంటుంది నీకు సేవ చేస్తుంటే ”.
“నీకు నిన్న చెప్పినదంతా ఎందుకో తెలుసా రా ? నీక్కా బోయే భాగస్వామిని నీతో సమంగా చూడాలి. నువ్వు మంచివాడివి. చెప్పుడు మాటలు విని చెడిపోవద్దు ”
“అలాగే నమ్మా. నిన్ను చూసి నేర్చుకుంటా”. ఆమె ఏమీ మాట్లాడకపోతే నిరుత్సాహం చెందాడు కృష్ణ. కాసేపై నాక రాధ వాడి భుజం మీద తలపెట్టింది. ఆమె చుట్టూ చెయ్యేసి భుజందగ్గిర నిమిరాడు కృష్ణ. “బాగుంతుందిరా, ఇలా కూర్చుంటే. ఆఫీసు విషయాలు చెప్పు”.
“ఇవ్వాళ ఆఫీసులో నీ గురించే ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయానమ్మా ”.
“ఎందుకు?”
“అదే, ఎందుకు మనకి ఇలా అయింది అని”.
“నిజంగా ఆలోచించావా ?”
“అవును, ఏమైనా పరిష్కారముందా అని చాలా సేపు ఆలోచించా, కానీ ఏమీ అయిడియా దొరకలేదు ”.
“ఫరవాలేదు,నేనే ఏదోఒకటి ఆలోచిస్తాలే. అయిన్తుమెంటు ఇక్కడే పూస్తావా? నీ రూములో కి వెళ్దామా ?”.
“ఇవ్వాళ ఇక్కదేపూస్తాను. నువ్వు టీ.వీ చూస్తుండు తల పక్కకు పెట్టి ”.
వాడిని కళ్ళు మూసుకోమని రాధ , కమీజు , బ్రా తీసేసి సోఫా మీద బోర్లా పడుకుంటే , ఆమె వీపు మీద మచ్చలకు మందు పూయసాడు కృష్ణ . ఈసారి ఆమె ఛాతి కింద పెట్టిన చేతుల వత్తిడి వలన ఆమె రొమ్ములు
పెల్లుబికి కొద్దిగా పక్కకు వచ్చాయి .
వాటినే చూస్తూ అలానే వేళ్ళతో ఆమె వీపు మీద రాస్తుంటే, “థాంక్స్ రా. వెళ్ళు బాగా లేటైంది ”, అని లేచింది రాధ ఇసారి వాడిని తల తిప్పుకోమని చెప్పకుండా. చేతులతో ఛాతిని వీలైనంత మూసి కమీజు వేసుకుంది రాధ. అంతసేపు ఆమె వైపు అలానే చూస్తుండిపోయాడు కృష్ణ. “అరె సారీ రా ..”అంటూ చిన్నగా నవ్వుతూ అటువైపు తిరిగింది రాధ.
కృష్ణ తో తన బాధలు చెప్పుకున్నతరువాత ఆమెకి ఎంతో ఉత్సాహంగా, గుండెలమీద బరువు తగ్గినట్టుగా అనుభూతి కలిగింది. ఎందుకో భవిష్యత్తు గురించిన బెంగ తగ్గింది. ఎవరోఅన్నట్టు బాధ సగమైంది. "ఇక భయం లేదు, తనకో ఆసరా ఉంది. పరిష్కారం దొరక్క పోదు",అని అనుకుంది రాధ.

మరుసటిరోజు ఆస్పత్రిలో తన పేషెంట్లు ఎక్కువ మంది లేనందువలన , మధ్యాన్నం దాకే ఉండి ఇంటికి వచ్చేసింది రాధ. ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. టీ. వీ. పెట్టింది. అది చూస్తున్నా, మనసులో కృష్ణతో తన సంభాషణ గుర్తుకు వస్తోంది.
తను వాడికి చెప్పింది అంతా నిజమైనా , ఒక విషయం మాత్రం వాడితో చెప్పలేదు. గత కొన్ని నెలలుగా ఎందుకో ఆమెకు కూడా ఎక్కడో మనసులో పిల్లలని కనాలని ఉన్నది . పైగా రోజూ భర్త తో దాదాపు నగ్నంగా ఉండడం, ఏమీ చెయ్యకపోయినా కనీసం అతని అంగాన్ని తన పువ్వుకు రాస్తూ వీలైనంత లోపల పెట్టడానికి ప్రయత్నం చెయ్యడం, భర్త అలానే ఆమె పైనపడి నిద్రపోవటం వలన కోరిక తీరక ఆమెలో తీవ్ర అసంతృప్తి మిగిలిపోతోంది. చేతివేళ్ళతో తృప్తి పడ్డా ఏదో లోటు మనసులో - కాదు పువ్వులో - ఉండిపోతోంది. భర్త వలన కామ కోరికలు తీరవు , గర్భం రాదు. మరి
ఇంకేవరితోనైనా .....ఛీ ఛీ ఏమిటా లోచనలు, అనుకుని తన ఆలోచనలకి తనే నిర్ఘాంతపోయింది.
భర్త వచ్చే టైమయిందని, అతనితో ఏకాంతంలో ఉండటానికి ఇష్టం లేక బయటికి వాకింగు కెళ్ళింది రాధ, దారిలో పూలు కూడా కొని అతను బారుకు వెళ్ళిపోయాక రావచ్చులే అని.

ఆ రోజు రాత్రి కొంచెం మంచిమూడులో ఉన్నందువలన రాధమీద చెయ్యి చేసుకోలేదు రమేష్. ఎందుకో ఆమె కొంచెం నిరుత్సాహపడింది, బహుశా కృష్ణ సానుభూతి కోసరం తహతహ లాడుతూ. కానీ ఈ సారి భర్త ఆమెను బ్రతిమిలాడాడు, ఎలాగైనా నెల తప్పడానికి ఏదో ఒక ఉపాయం చూడమని. తప్పకుండ ఆలోచిస్తానని మాటిచ్చి అతని పక్కన పడుకుంది. ఎప్పటిలాగే అతను ఆమె పైన పడుకుంటే, తన చేత్తో , ఇంకా సరిగా గట్టిపడని అతని మగతనాన్ని తనలో వీలైనంత వరకు ప్రవేశం చేసింది రాధ. అతని నోట్లో నించి వాసన వస్తున్నా భరించి మరొక చేత్తో గట్టిగా కావలించుకుంది , తనను తృప్తి పరుస్తున్నట్టు అతనికి భ్రమ కలిగించడానికి. అయిదారుసార్లు సార్లు ఊగి ఆమె మీద పడి నిద్రపోయాడు రమేష్. అతన్ని మెల్లగా పక్కకు దొర్లించి , లేచి డ్రెస్ వేసుకుని, కురులు సవరించుకుంటూ వంటింట్లో కెళ్ళింది రాధ.