Sisters Dream Marathi

घरी आल्यावर मग पुन्हा संगीताताईचा कपडे बदलण्याचा प्रोग्राम झाला व प्रामाणिक प्रेक्षकाप्रमाणे मी पुन्हा तिचे कामूकतेने चोरून दर्शन घेतले. तिच्या घरी असताना पुर्णवेळ मी तिचे कामूक नजरेने वस्त्रहरण करत होतो व तिला झवण्याचे स्वप्न बघत होतो. मला माहित होते ते शक्य नाही पण तीच तर माझी विकृती होती, माझे स्वप्न होते. माझा टाईमपास होता, माझ्या हस्तमैथुनाचे साधन होते.

दुसऱ्या दिवशी दुपारी मी हॉलमध्ये बसून टिव्ही बघत होतो. संगीताताई माझ्या बाजूला बसून काही कपड्यांना शिवकाम करत होती. आम्ही टिव्ही बघत होतो व मध्ये मध्ये बोलतही होतो. मी रिमोटने टिव्हीचे चॅनेल एका पाठोपाठ बदलत होतो कारण दुपारच्यावेळी कोठलाही प्रोग्राम मला इंटरेस्टींग वाटत नव्हता. शेवटी मी एका मराठी चॅनेलवर थांबलो. त्या चॅनेलवर जाहिराती चालू होत्या. रिमोट बाजूला ठेवत मी मनात म्हटले जाहिराती संपल्यावर जो काही प्रोग्राम त्या चॅनेलवर असेल तो मी बघेल. जाहिराती संपल्या व प्रोग्राम चालू झाला.

त्या प्रोग्राममध्ये ते मुंबईच्या जवळील थंड हवेची ठिकाणाबद्दल माहिती देत होते. प्रथम त्यांनी महाबळेश्वर या थंड हवेच्या ठिकाणाबद्दल माहिती दिली मग ते खंडाळ्याबद्दल माहिती द्यायला लागले. माहिती देताना ते खंडाळ्याच्या हिरव्यागार डोंगराचे, धबधब्यांचे, तसेच निसर्गाने भरलेल्या इतर रम्य ठिकाणांचे व्हिडीओ क्लिप्स दाखवत होते. शालेय सहल, आफीसचे ग्रुप, प्रेमी युगल, तसेच नवविवाहीत जोडपी असे सगळेजण खंडाळ्याला जावून कशी मजा करतात हे त्यात दाखवत होते.

"किती छान आहे नाही खंडाळा..!" संगीताताई टिव्हीकडे बघत म्हणाली.

"हो..! फारच छान! मी गेलो आहे तेथे एक दोनदा." मी उत्तरलो.

"होय? कोणाबरोबर, सागर?" संगीताताईने मिश्कीलपणे विचारले.

"एकदा आमच्या कॉलेजच्या ग्रुपबरोबर आणि दुसऱ्यांदा आपल्या सोसायटीतल्या ग्रुपबरोबर."

"तुला माहित आहे का, सागर?" संगीताताईने पडक्या स्वरात म्हटले, "आपली बस खंडाळ्यावरून जाते आणि जेव्हा जेव्हा मी तेथून बसने जाते तेव्हा तेव्हा माझ्या मनात ’इच्छा’ निर्माण होते की कधी मला हे रम्य स्थळ पहायला मिळेल."

"काय म्हणतेस, ताई?" मी आश्चर्याने विचारले, "तु अजून खंडाळा पाहिले नाहीस??"

"नाही रे राजा! माझे एवढे नशीब कोठे आहे!"

"कमाल आहे! तु अजून तेथे गेली नाहीस? पुण्यावरून तर खंडाळा खुपच जवळ आहे आणि जिजुंनी तुला एकदाही तेथे नेले नाही? आय कांट बिलीव्ह धीस, ताई!"

"यु बिलीव्ह आर नॉट! पण मी खरे तेच सांगतेय. तुझ्या जिजुंना वेळ तरी आहे का माझ्यासाठी." संगीताताईने फणकाऱ्यात म्हटले.

"ओह! कम ऑन, ताई! तु त्यांना विचार तरी. कदाचीत ते कामातून वेळ काढतील व नेतील तुला खंडाळ्याला."

"मी विचारले त्यांना बऱ्याच वेळा," संगीताताई नाराज होत म्हणाली, "पण प्रत्येक वेळी त्यांनी दुकानाचे कारण सांगून नाही म्हटले. तुला सांगू का? ते ना... रोमँटीकच नाहीत. तुला माहित आहे का? आम्ही लग्न झाल्यानंतर कोठे हनीमूनलाही गेलो नव्हतो. त्यांना कोठल्या रोमँटीक जागी जायला आवडत नाही. अश्या ठिकाणि जायचे म्हणजे वेळ आणि पैसा वाया घालवणे असे ते म्हणतात."

मला पहिल्यापासून माहित होते की माझे जिजू वयस्क आहेत तेव्हा त्यांना रोमान्समध्ये इंटरेस्ट नसणार. आणि त्याउलट संगीताताई खूप रसीक होती. मला संगीताताईबद्दल खूप वाईट वाटले व तिची किव येवून मी म्हटले,

"ताई! तुझी हरकत नसेल तर मी नेईन तुला खंडाळ्याला."

"खरच, सागर??" संगीताताई उत्साहाने म्हणाली पण पुढच्याच क्षणी मलूल होत म्हणाली, "काश....! तुझे जिजु तुझ्यासारखे बोलले असते तर? असल्या रोमँटीक ठिकाणि आपल्या जोडीदाराबरोबर जाण्यात खरी मजा असते. भाऊ आणि बहिणीने नव्हे."

"कोण म्हणते तसे??" मी उसळून म्हटले, "ऐक, ताई! जोपर्यंत आपण एकमेकांच्या सहवासात कंफर्टेबल आहोत व तसल्या रम्य ठिकाणाचा आनंद घेत आहोत मग त्याने काय फरक पडतो आपण भाऊ बहिण असलो तरी? आणि आपल्यात भाऊ बहिणीच्या नात्यापेक्षा मित्रमैत्रीणीचे नाते जास्त आहे. आपण तर एकदम मित्रमैत्रीणी सारखे आहोत. नाही का, ताई?"

"हो रे माझ्या भावा! माझ्या मित्रा!" संगीताताईने खूष होत म्हटले, "पण तरीही मला असे वाटते की माझ्या नवऱ्याबरोबर तसल्या ठिकाणि जाणे योग्य आहे."

"मग मला नाही वाटत तुला कधी खंडाळा बघायला मिळेल, ताई! कारण जिजूंना तर फुरसत मिळणारच नाही दुकानातून."

"हो...! ते पण बरोबर आहे म्हणा. ठिक आहे! बघू आपण कधीतरी पुढे मागे खंडाळ्याला जाण्याबद्दल."

"पुढे मागे काय, ताई! आपण आत्ता जाऊ शकतो खंडाळ्याला."

"आत्ता?? काहितरीच काय वेड्यासारखे बोलतोयस." संगीताताईने आश्चर्याने विचारले.

"आत्ता म्हणजे... परवा आपण मुंबईला जाताना ग!" मी हसत तिला म्हटले.

"मुंबईला जाताना??" संगीताताई विचारात पडली, "कसे शक्य आहे ते, सागर?"

"का नाही, ताई?" मी उत्साहाने तिला सांगायला लागलो, "हे बघ! आपण परवा सकाळी मुंबई चाललोय आपल्या घरी. बरोबर? आपण येथून थोडे लवकर निघू आणि खंडाळ्याला पोहचलो की तेथे उतरुया. मग तो दिवस आपण खंडाळा फिरूया आणि मग दुसऱ्या दिवशी सकाळी आपण पुढे आपल्या घरी जावूया."

"ते ठिक आहे रे! पण रात्री आपण खंडाळ्यात कोठे रहाणार?" संगीताताईने कुतूहलाने विचारले.

"कोठे म्हणजे? हॉटेलमध्ये, ताई!" मी पटकन उत्तर दिले.

"हॉटेलमध्ये???" संगीताताई थोडी विचारात पडली, "पण मी काय म्हणते... आपण त्याच रात्री मुंबईला परत नाही का जाऊ शकत?"

"जाऊ शकतो, ताई! पण त्याने काही फायदा होणार नाही फक्त आपली धावपळ होईल फार. कारण आपण एवढे सगळे खंडाळा फिरणार त्याने रात्र तर होणारच. आणि तु तर पहिली वेळ बघणार अन फिरणार तेथे. त्याने वेळ तर जाणारच. आणि फिरून तु नक्कीच दमणार मग तुला विश्रांतिची गरज भासणार. तेव्हा रात्री आपण हॉटेलवर राहाणेच योग्य होईल."

"असे म्हणतोस तु, सागर!" संगीताताईला ते जवळ जवळ पटले पण ती म्हणाली, "तसे तर ठिक आहे ते. पण फक्त एवढेच की असे रात्री एका हॉटेलमध्ये भावाबरोबर राहायचे म्हणजे कसेतरीच वाटते."

"ओह, कम ऑन, ताई! आपण काही अनोळखी नाही आहोत. आपण भाऊ बहिण असलो म्हणून काय झाले आपण मित्रच आहोत. तुला अजीबात ऑकवर्ड वाटणार नाही तेथे. तु फक्त बघ, तुला खूप मजा वाटेल तेथे."

"हो! हो! मला माहित आहे ते, माझ्या छकुल्या भावा!" असे म्हणत तिने मजेने माझ्या गालाला चिमटा काढला. आणि मला तिने असा चिमटा काढलेला आवडत नाही.

"ताईईई...! तुला माहित आहे ना मला आवडत नाही तु मला असा चिमटा काढते ते. मी काय लहान आहे अजून? आता चांगला मोठा झालोय मी."

"ओ..हो..हो..हो! तु मोठा झालाय होय? तु फक्त शरीराने वाढलायस, सागर! पण तुझ्या या ताईसाठी तु नेहमीच छोटा भाऊ रहाणार आहेस," असे म्हणत तिने मला कवेत घेतले, "लहान... छकुला... भाऊ! अगदी माझ्या मुलासारखा!"

"ओह, ताई! मला तु खूप खूप आवडतेस. तु नेहमी आनंदी रहावीस असे मला वाटते. मी त्यासाठी काहिही करायाला तयार आहे." असे बोलत मीही तिला मिठी मारली.

"मला माहित आहे ते, सागर! मला माहित आहे! मलाही तु खूप खूप आवडतोस. तु माझा भाऊ आहेस याचा मला अभिमान वाटतो नेहमी.

त्या क्षणाला मला काही जाणवत होते तर ते म्हणजे माझ्या मोठ्या बहिणीच्या पुष्ट छातीचे उभार माझ्या अंगावर दाबले गेले होते ते.

ठरल्याप्रमाणे तिसऱ्या दिवशी सकाळी आम्ही मुंबईला जाण्यास तयार झालो. आम्हाला व्यवस्थीत जा म्हणून सांगून व प्रवासाच्या शुभेच्छा देवून संगीताताईचे मिस्टर नेहमीसारखे दुकानावर गेले. सगळे आवरल्यानंतर संगीताताई मला म्हणाली की बाहेर जावून पुढच्या नाक्यावरून रिक्षा घेवून ये तोपर्यंत ती साडी वगैरे घालून तयार होते. मी गेलो व रिक्षा घेवून आलो. त्याला बाहेर वाट पहायला सांगून मी आत आलो व संगीताताईला लवकर चल म्हणून हाका मारू लागलो. ती तयार होवून बाहेर आली आणि तिला पाहून मी हरकलो.

संगीताताईने शिफॉनची छान साडी घातली होती. चेहऱ्यावर हलकासा मेक-अप तिने चढवला होता. साडी तिने चांगली चापून चुपून घातली होती ज्याने तिचे अंग अन अंग उठून दिसत होते. एकूणच ती फार सुंदर आणि सेक्सी दिसत होती.

"वाऊऊ! हि साडी तुला छान दिसते, ताई! आज तु फारच छान दिसत आहेस. नेहमीपेक्षा वेगळीच."

"काहितरीच काय, सागर! हि साडी तर जुनीच आहे. आणि मी काहिही वेगळे केले नाही नेहमीपेक्षा"

"खोट नाही बोलत मी, ताई! खरच तु फार फार सुंदर दिसत आहेस. मला विश्वासच बसत नाही की माझी बहिण एवढी सेक़... अ... आकर्षक दिसते म्हणून."

"ओह... म्हणजे तुला म्हणायचे की एकदम सेक्सी दिसते... होय की नाही, सागर?" संगीताताईने मिश्कीलपणे म्हटले.

"हं?? न.... नाही... म्हणजे...!" मी अगदी गडबडून गेलो.

"ओह, कम ऑन, सागर! तु तसे बोलू शकतोस जर तुला खरेच तसे वाटत असेल तर. लाजू नकोस रे! तु विसरलास काय? आपण मित्र आहोत ना?"

"अ.. हो.., ताई! आपण मित्र आहोत," मी उत्तरलो, "ते... मी... जरा..... जाउदे.... पण खरच तु नक्कीच सेक्सी दिसत आहेस."

"ओह.. थँक्स, ब्रदर!" संगीताताई खुष होत म्हणाली, "तुला खरेच वाटते का की मी सेक्सी दिसते? तुझ्या जिजुंचे तर माझ्याकडे लक्षच नसते."

"मला जिजुंचे काही माहित नाही, ताई! पण मला विचारशील तर मी म्हणेन की तु अगदी अप्सरेसारखी दिसतेस."

"ओह! स्टॉप दॅट, सागर! उगाच मला हरभऱ्याच्या झाडावर चढवू नकोस."

"मी मस्करी करत नाही, ताई! मी जिजुंच्या जागी असलो असतो तर नेहमी देवाचे आभार मानले असते की तुझ्यासारखी सुंदर व सुलक्षणी पत्नी दिल्याबद्दल. खरे तर! मी नेहमी देवाजवळ प्रार्थना करत असतो की माझे संगीताताईसारख्या मुलीबरोबर लग्न होवू दे."

"ओह.... खरच, सागर??? संगीताताईने डोळा मिचकावत म्हटले, "कधी बोलला नाहीस तु मला हे? तुला खरच माझ्यासारख्या मुलीबरोबर लग्न करायचे आहे? मी तुझ्यासाठी मुलगी बघू का? माझ्यासारखी.... "

"हो, ताई! नक्की बघ... अगदी तुझ्यासारखीच हवी!"

"ओके..., सागर! मग आता प्रार्थना करू नकोस देवाजवळ. मी तुझ्यासाठी शोधून आणेन मुलगी. माझ्यासारखी... सुंदर... आणि सुलक्षणी..."

"आणि सेक्सीही....." मी डोळा मारत तिला म्हटले.

"चल... चावट कुठला!" असे म्हणत संगीताताईने मला चापट मारली प्रेमाने.

माझ्या बहिणीबरोबरील ’प्रेमळ’ संभाषणात मी विसरलो की बाहेर रिक्षावाला वाट पहात आहे. मग मी आमच्या बॅगा उचलल्या व बाहेर पडलो. संगीताताईने घर लाक केले व ती माझ्या मागे आली. आम्ही मग रिक्षाने बस स्टॅन्डला गेलो. आम्हाला बस पटकन मिळाली जी खंडाळ्याला थांबत होती. पुर्ण प्रवासभर मी संगीताताईची करमणूक करत होतो, मजेशीर गोष्टी सांगत, विनोद सांगत. ती सतत हसत होती व मला म्हणत होती मी खूप खट्याळ झालो आहे. खरे तर मी मुद्दाम तिला हसवत होते ज्याने तिचा मूड प्रसन्न रहावा व माझ्याबरोबर ती आणखीन मोकळी व्हावी. साधारण साडेदहाच्या दरम्यान आम्ही खंडाळ्याला पोहचलो.

आम्ही बसमधून उतरलो. मला एक हॉटेल माहित होते जे बसस्टॅन्ड पासून थोडे दूर होते पण चांगले होते. तेथे मी गेल्यावेळी राहिलो होतो. बसस्टॅन्ड पासून ते फार लांब नव्हते म्हणून आम्ही तेथे चालतच गेलो. संगीताताईला मी रिसेप्शन लाऊंजमध्ये बसायला सांगितले व मी रिसेप्शन काऊंटरवर गेलो. मी रिसेप्शनीस्टला सांगीतले की मला एक लक्झरी एअर कंडीशन डबलबेड रूम हवी. त्याने मला रूमचे भाडे वगैरे सांगितले. मी एका दिवसाचे भाडे पेड केले व हॉटेल रजिस्टरमध्ये आमचे नाव व पत्ता लिहिले. रिसेप्शनीस्टने एका मुलाला बोलावले व आम्हाला आमच्या रूमवर न्यायला सांगितले जी दुसऱ्या मजल्यावर होती. त्या मुलाने आमच्या बॅगा उचलल्या व आम्ही लिफ्टकडे गेलो.

आम्ही दुसऱ्या मजल्यावर आमच्या रूमबाहेर पोहचलो. त्या रूम बायने दरवाजा उघडला व आमच्या बॅगा आत नेल्या. जसे एखादा सेवक एखाद्या महाराणिला खाली वाकून हाताने इशारा करत आत प्रवेश करायला सांगतो तसे मी प्रथम संगीताताईला रूममध्ये प्रवेश करायला लावले. तिला त्याची मजा वाटली व ती हसत हसत आत गेली. तेवढ्यात रूम बाय बाहेर आला. मी त्याच्या हातात दहा रुपयाच्या नोटेची सुरनळी सारली व मग मी रूममध्ये शिरलो.

हि लक्झरी रूम छान होती. दरवाज्यातून आत आल्यावर चिंचोळा पॅसेज व डाव्या हाताला लगेच बाथरूम होते. पॅसेजमधून पुढे आले की मेन रूम होती. रूमच्या मध्यावर डबल बेड होता. एका बाजूला ड्रेसींग टेबल होते. कोपऱ्यात एक छान खुर्ची होती. एअर कंडीशनमुळे रूम बऱ्यापैकी थंड वाटत होता. एकूणच रूम छान डेकोरेट केलेली होती. आत आल्यावर संगीताताई कुतुहलाने रूमचे निरिक्षण करत होती. तिच्या डोळ्यातील चमक आणि चेहऱ्यावरील भाव सांगत होते की तिला रूम खूप आवडली आहे.

"काय सुंदर रूम आहे ही, सागर! मी पहिली वेळ अशी रूम पहात आहे. भाडे थोडे महागच असणार या रूमचे?" असे म्हणत संगीताताई बेडवर बसली.

"हो...! पण माझ्या प्रेमळ बहिणीच्या आनंदापेक्षा नक्कीच जास्त नाही!" मी तिच्या नाकाला धरत मिश्कीलपणे म्हटले व तिच्या बाजूला बसलो.

"ओह... रियली! मग सांग बघू किती भाडे आहे या रूमचे जे तुझ्या बहिणीच्या आनंदापेक्षा कमी आहे ते?" तिने माझ्याच मिश्कील स्वराची नक्कल करत मला विचारले.

"जास्त नाही! फक्त १५०० रुपये पर डे, ताई."

"पंधराशे.....!" संगीताताई जवळ जवळ किंचाळली, "आणि ते जास्त नाही??? तुला वेडबीड लागले की काय?? काय हे सागर! एवढी महागाची रूम घ्यायची काही गरज होती का? एखादी साधी रूमही चालली असती."

"हे बघ, ताई! तुझी ही पहिली वेळ आहे अश्या रम्य ठिकाणि यायची तेव्हा येथे घालवलेला प्रत्येक क्षण तुझ्या आयुष्यभर लक्षात रहावा आणि त्यासाठी सगळ्या फर्स्ट क्लास गोष्टीचा तु आनंद घ्यावा असे मला वाटले. आणि खरोखरच मला माझ्या या लाडक्या बहिणीने एकदम कंफर्टेबल व रिलॅक्स फिल करावे असे वाटले म्हणून मी हि महागाची रूम घेतली."

"ओह, सागर! तु किती काळजी घेतोस माझी. थँक्स, ब्रदर!"

असे म्हणत संगीताताईने मला मिठी मारली. तिच्या छातीचे उभार माझ्या छातीवर दाबले गेले. मग मी ही बिनधास्त तिला मिठी माराली. काही क्षण आम्ही तसे मिठीत राहीलो मग संगीताताई वेगळी झाली व म्हणाली,

"सागर! तुझ्या लक्षात आले का तो रूम बॉय माझ्याकडे सारखा चोरून बघत होता? का बरे तो असा बघत होता?"

"काय माहीत, ताई!" मी तिला उत्तर दिले पण पुढे मिश्कीलपणे म्हणालो, "कदाचीत त्याला वाटले असावे आपण विवाहीत जोडपे आहोत व तो तुझ्याकडे नव्या नवरीला बघावे तसे बघत असावा."

"काहितरीच काय बोलतोस, सागर! आपण काय विवाहीत जोडपे वाटतो?? मी काय नवी नवरी वाटते??"

"हे बघ, ताई! आपण भाऊ बहिण आहोत हे कोणाला कळणार आहे? आपल्या काय कपाळावर तसे लिहिले आहे? दुसरे असे की या हॉटेलमध्ये येणारी जोडपी एक तर नवविवाहीत तरी असतात किंवा प्रेमी युगल तरी असतात. तेव्हा त्या रूम बॉयला आपण तसलेच एखादे जोडपे असावे असे वाटले असणार."

"मग आपण दुसऱ्या एखाद्या हॉटेलमध्ये का नाही गेलो जेथे जोडपी जात नाहीत."

"तसे हॉटेल तुला खंडाळ्यात मिळणारच नाही, ताई! कारण सगळ्या हॉटेलमध्ये अशी जोडपी जातात."

"बरे एक सांग, सागर! तु मग हॉटेलच्या रजिस्टरमध्ये आपल्याबद्दल काय लिहिलेस?" संगीताताईने मला उत्सुकतेने विचारले.

"मी ना.... रजिस्टरमध्ये लिहिले..... मिस्टर अ‍ॅन्ड मिसेस...!" मी साळसूदपणे उत्तर दिले.

"काय????" संगीताताई लटक्या रागात ओरडली, "सागर..... मी काय तुझी बायको वाटते?? आणि तु काय माझा नवरा वाटतो???"

"का नाही, ताई....?" मी तिला हसत हसत सांगू लागलो, "हे बघ, ताई! ठिक आहे तु माझ्यापेक्षा आठ वर्षाने मोठी आहेस पण तु वयाच्या मानाने तेवढी मोठी वाटतच नाहीस. आणि मी ही माझ्या वयापेक्षा मोठाच वाटतो. त्यामुळे आपण नवरा बायको म्हणून अजिबात ऑड वाटत नाही."

"नालायका....!" संगीताताईने मला चापट मारत म्हटले, "तुला लाज नाही का वाटत बहिणीचा नवरा म्हणवून घ्यायला? जर कोणाला कळले तर की आपण बहिण भाऊ आहोत ते?"

"कोणाला कळणार, ताई? ज्या क्षणी आपण या रूमच्या बाहेर पडू त्या क्षणापासून आपण एकमेकांना बहिण भाऊ म्हणायचे बंद करूया. आपण एकमेकांशी आपले नाव घेवून बोलूया."

"तु... ना..... खूप स्मार्ट आहेस, सागर....!" असे म्हणत संगीताताई हसायला लागली.

"हसतेस काय, ताई! जर खरोखर आपल्याला खंडाळ्यासारख्या रम्य ठिकाणि फिरण्याचा आनंद घ्यायचा असेल तर आपल्याला विसरायला हवे की आपण बहिण भाऊ आहोत. तसे पण आपल्यात मैत्रीचे संबंध आहेतच. मग येथे आपण मित्र मैत्रीण असल्यासारखेच वागूया. काय वाटते तुला, ताई?"

"हो... हो... हो..!" संगीताताई अजूनही हसत होती व तिने हसत हसत म्हटले, "हो... माय डियर, फ्रेन्ड! जर तु म्हणत असशील तर माझी काही हरकत नाही आपले नाते विसरून जायला. तसे पण मी तुला नावाने हाक मारते. फक्त तुला मला ’ताई’ ऐवजी ’संगीता’ म्हणून बोलावे लागणार. पण माझी काही हरकत नाही त्याला."

मला हायसे वाटले की संगीताताईने माझ्या कल्पनेला विरोध केला नाही आणि मग मी खूष झालो.

"अय्या...! किती छान.... आपण दोघे मित्र मैत्रीण....!" संगीताताईने उत्तेजीत स्वरात म्हटले, "तसे पण मला कधी पुरूष मित्र नव्हता. ती ’इच्छा’ मी पुरी करून घेते आता. ये, सागर ..! पण खरच आपली जोडी छान वाटेल का? की तु मस्करी करतोयस माझी??"

"मी मस्करी नाही करत, ताई!" मी तिला समजावून सांगू लागलो, "उलट तु जर साडी घालायच्या ऐवजी ड्रेस घातलास तर कोणीही तुला लग्न झालेली म्हणणारच नाही. आपण दोघे प्रेमी युगुल वाटू जर हातात हात घेवून फिरलो तर."

"तुझी ही कल्पना मस्त आहे, सागर! पण याचे काय???" असे म्हणत संगीताताईने आपले मंगळसुत्र मला दाखवत म्हटले, "हे बघितल्यावर कोणीही म्हणेल की माझे लग्न झाले आहे."

"हा....! ते पण बरोबर आहे म्हणा! पण त्याने काय फरक पडतो? आपण दोघे विवाहीत जोडपे आहोत असेच सगळ्यांना वाटेल. आता आपण विवाहीत जोडपे वाटावे की प्रेमी जोडपे ते तु ठरव, ताई!"

"बरे.. बरे... सागर! चल आपण तयार होवू या आता!"

असे म्हणत संगीताताई उठली आणि बाथरूममध्ये गेली. फ्रेश होवून ती बाहेर आली मग मी बाथरूम मध्ये गेलो. बाथरूममध्ये आल्यानंतर पहिले मी काय केले असेल तर माझा लंड मोकळा करून सट सट करत मूठ मारली व विर्याची पिचकारी कमोडमध्ये उडवली. सकाळी संगीताताईला साडीवर बघितल्यापासून मी उत्तेजीत झालो होतो. तेव्हा पासून मला मूठ मारावीशी वाटत होती पण प्रवासामुळे ते शक्य झाले नाही. नंतर जस जसा संगीताताईच्या सहवासात वेळ जात होता तस तसे मी जास्तच उत्तेजीत होत होतो. आणि थोड्यावेळा पुर्वी तिच्याबरोबर जे संभाषण झाले त्याने तर काम आणखीनच खराब केले. तेव्हा बाथरूममध्ये आल्यावर मूठ मारायला मिळालेला चान्स मी घालवला नाही. मग फ्रेश होवून मी बाहेर आलो.

बाहेर आल्यावर मला दिसले की संगीताताईने साडी बदलली होती व ऑफ व्हाईट कलरचा पंजाबी ड्रेस घातला होता. तो ड्रेस बघून मी खूष झालो कारण मला तिचा हा ड्रेस माहीत होता ज्यातून तिचे बरेच अंग प्रदर्शन होत असे. मी तिचे त्या ड्रेसवर निरिक्षण करत आहे हे बघून संगीताताई म्हणाली,

"बघतोयस काय असे....! आश्चर्य वाटले ना हा ड्रेस बघून?? हा ड्रेस बॅगेत होता जो मी घेवून चालले होते आपल्या मावस बहिणीला द्यायला. कारण मला हा ड्रेस टाईट होतो म्हणून आणि हल्ली मी ड्रेस घालतच नाही म्हणा. आता तुच म्हणालास ना की ड्रेस घातल्यावर मी अगदी अविवाहीत तरुणी वाटेल. म्हणून मी म्हटले चला घालूया आजचा दिवस हा ड्रेस!" संगीताताईने लाडात हसत म्हटले.

मीही तिला हसून अनुमोदन दिले. मग संगीताताई ड्रेसींग टेबलच्या आरश्यात बघून मेक-अप करू लागली. मी आमच्या बॅगा लॉक करून वार्डरोबमध्ये ठेवल्या. मग खुर्चीवर बसून मी संगीताताईची तयार व्हायची वाट बघू लागलो. अर्थात! मी तिचे कामूक नजरेने निरीक्षण करत होतो. तिला तो ड्रेस आता बऱ्यापैकी टाईट होत होता ज्यातून तिच्या मासंल अंगाची गोलाई न गहराई स्पष्ट दिसत होती. त्यात आणि तिने ओढणी घेतली नव्हती त्यामुळे तिच्या भरदार छातीचे गोळे माझ्या डोळ्यात खूपत होते. मध्ये मध्ये ती आरश्यातून माझ्याकडे बघायची व आमची नजरानजर झाली की ती हसायची. मी ही अजीबात आकवर्ड न वाटू देता हसत असे. तिचा मेक-अप झाल्यानंतर तिने एकदा शेवटचे आरश्यात स्वत:ला व्यवस्थित बघून घेतले मग माझ्याकडे वळाली.

"कशी दिसते मी, सागर...? माझ्यासमोर मिरवत संगीताताईने विचारले.

"एकदम दहा वर्ष कमी...!" मी तिला खालून वरपर्यंत पाहिल्याचे नाटक करत म्हणालो. तिच्या गळ्याकडे माझे लक्ष गेल्यावर मला थोडे ऑड वाटले. मला तेथे काहितरी कमी आहे असे वाटले. मी तिच्या गळ्याकडे बघत आहे हे पाहून संगीताताई हसत म्हणाली,

"ओह... मी तुला सांगायचीच विसरले. मी ना... मंगळसुत्र काढून ठेवले. तु जरी बोललास की आपण विवाहीत जोडपे म्हणून शोभून दिसतो तरी मला नाही वाटत ते कोणाला पटेल. तेव्हा उगाच लोकांच्या संशयाला वाव नको म्हणून मी ते काढून ठेवले."

ते ऐकून मी अवाकच झालो! ठिक आहे मी तिला म्हटले की आपण मित्र-मैत्रीणी सारखे वागूया पण मंगळसुत्र काढून वगैरे ठेवणे म्हणजे खूपच झाले. अर्थात! मला त्याने काही प्रॉब्लेम नव्हता. उलट ती माझ्या मित्र-मैत्रीण कल्पनेला उत्साहाने साथ देत आहे हे पाहून मला आनंद झाला. संगीताताईबद्दलच्या लैंगीक स्वप्नकल्पना खऱ्या होण्याचे चान्स दिसू लागल्याने मला आनंदाच्या उकळ्या फुटायला लागल्या.

"काय मग! तुझी ’प्रेयसी’ म्हणून चालेल ना मी...!" असे म्हणत संगीताताईने मला डोळा मारला.

"चालेल म्हणजे काय, ताई.... दौडेल!" मी खूष होत म्हटले, "एकदम परफेक्ट, सिस्टर....!"

"काय?? काय म्हणालास?" संगीताताईने डोळे वटारत मला म्हटले, "नॉट सिस्टर.... संगीता.... से संगीता...!"

"ओह... सॉरी, ता..... ऊफ.... संगीता....!" त्या वाक्यावर आम्ही दोघेही खळखळून हसलो.

"अच्छा, सागर! तर मग चालू करूया का आपण आपली पिकनिक?"

"व्हाय नॉट.... संगीता!" हसत हसत ’संगीता’ या शब्दावर जोर देत मी म्हणालो व माझा हात वाकवून तिला त्यात हात घालायला इशारा केला.

"होल्ड ऑन... मिस्टर!" संगीताताईने मला दटावत म्हटले, "जास्त चावटपणा नाही हा करायचा, सागर!"

"सॉरी, ता... संगीता! मी फक्त तुझा हात माझ्या हातात घाल असे म्हणत होतो."

तिला ते आवडले नाही असे वाटून मी जरा गोंधळतच म्हणालो. तिला माझा चेहरा गोरामोरा झालेला दिसला व ती खळखळून हसायला लागली.

"ईटस.... ओके...., सागर! तिने हसत हसत म्हटले, "मी... मस्करीत.... बोलले.... आय.. डोन्ट.. माईंड.. होल्डींग युवर हॅन्ड, डियर! पण जेव्हा आपण एकटे असू तेव्हाच हा!"

असे म्हणत हसत हसत संगीताताईने माझ्या हातात हात घातला व माझा हात छातीजवळ घटट पकडला. तिच्या गुबगुबीत स्तनाच्या स्पर्शाने मी तर हवेतच गेलो. एका वेगळ्याच धुंदीत आणि वेगळेच नाते पांघरून आम्ही रूमच्या बाहेर पडलो.

हॉटेलच्या लिफ्टच्या बाहेर येताना संगीताताईने माझा हात सोडला. आम्ही मग हॉटेलच्या बाहेर आलो. तेथे आम्ही एक रिक्षा ठरवली जी आम्हाला महत्वाच्या एक दोन स्पॉटवर घेवून गेली. रिक्षात संगीताताई मला एकदम चिटकून बसत होती. कधी कधी माझ्या हातात हात घालून ती बसायची ज्याने तिच्या छातीने माझ्या दंडाची मालीश व्हायची. आम्ही सतत बोलत होतो. मी तिला नाना गोष्टी सांगत होतो. ते एक दोन स्पॉट पाहून झाल्यावर आम्ही रिक्षा सोडून दिली.

मग आम्ही पायीच फिरलो. मी संगीताताईला सतत खूष ठेवायचा प्रयत्न करत होतो. जे जे काही ती म्हणेल किंवा मागेल ते ते मी तिला देत होतो. तिच्या बऱ्याच ’इच्छा’ मी पुर्ण करत होतो. तिला एखाद्या ठिकाणि जायचे असेल तेथे मी नेत होतो. तिला घोड्यावर बसायचे असेल तर मी बसवत होतो. तिला काही खायचे असेल तर मी देत होतो. दुपारपर्यंत आम्ही फिरत होतो. जवळ जवळ अर्धे स्पॉट आमचे फिरून झाले.