Sisters Revange Marathi

Story Info
Marathi Erotic Story
9.7k words
4.17
145.4k
2
Share this Story

Font Size

Default Font Size

Font Spacing

Default Font Spacing

Font Face

Default Font Face

Reading Theme

Default Theme (White)
You need to Log In or Sign Up to have your customization saved in your Literotica profile.
PUBLIC BETA

Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.

You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.

Click here

Note:- If you can’t see or read Marathi fonts properly then go above in your browser’s ‘VIEW’ menu and inside select ‘ENCODING’. Inside select ‘Unicode (UTF-8). Your browser will refresh and you’ll be able to read the fonts properly.


बहिणीचा बदला

गफूर, १९८० च्या दरम्यान नागपाड्याच्या नाक्यावर उभा राहून टपोरीगिरी करायचा. नंतर तो भुरट्या चोऱ्या करू लागला. मग तो स्मगलींगच्या धंद्यात पडला. एरीयात आपला वचक ठेवण्यासाठी तो टारगट पोरांचा आपल्याभोवती कोंडाळा ठेवू लागला. त्याची आणी त्याच्या पोरांची एरीयात गुंडगीरी वाढली. मारझोड, दहशत आणी भितिचे थैमान त्यांनी एरीयात घातले होते. त्याचा पोलीस रेकार्ड तर केव्हाच बनला होता आणी नेहमीच ’ससुराल’ ची वारी करून सगळे पोलीस त्याच्या ओळखीचे झाले होते. सुरुवातिला पोलीसांनी त्याचा बंदोबस्त करायचा प्रयत्न केला पण नंतर गफूरकडून रेग्यूलर हप्ते चालू झाल्यावर त्याच्या छोट्या मोठ्या गुन्ह्याकडे दुर्लक्ष होवू लागले.

खरे म्हणजे नागपाड्यात त्याची मोठी फॅमिली होती, आईवडील, मोठी बहिण आणी दोन लहान भाऊ. मोठ्या बहिणीचे लग्न होवून ती तिच्या नवऱ्याच्या घरी गेली होती. लहान दोन्ही भाऊ शिकत होते. बापाचे सायकल रिपेरींगचे एक दुकान होते पण गफूरभाईने कधी त्यांना धंद्यात मदत केली नाही. त्याला मुंबईत ’मोठे’ व्हायचे होते तेव्हा सायकलच्या टूकार धंद्यात त्याला काडीचाही रस नव्हता. त्याची गुंडगिरी वाढली होती व तो सुधारावा म्हणून आईबापाने त्याचे लग्न त्यांच्या मुळच्या गावच्या म्हणजे रत्नागिरीच्या एका सज्जन कुटुंबातील मुलीबरोबर लावून दिले.

पण लग्नानंतरही गफूरभाई सुधारला नाही व त्याचे कारनामे वाढतच होते. पोलीसांचा नेहमीचाच ससेमीरा मागे असल्यामुळे कंटाळून शेवटी त्याच्या बापाने सायकलचे दुकान व घर विकून आपल्या गावी रत्नागिरीला जायचे ठरवले. पण गफूरने त्यांना घर आणी दुकान विकू दिले नाही. जेव्हा त्याचे आणी बापाचे त्यावरून कडाक्याचे भांडण झाले तेव्हा त्याने बापाला मारहाण केली. त्याने जवळ जवळ बापाचा जीव घेतला असता पण लहान दोन भाऊ मध्ये पडले व त्यांनी बापाला वाचवले. मग त्याचे आईबाप चुपचाप आपल्या लहान दोन मुलांसकट रत्नागिरीला निघून गेले. त्यांनी गफूरच्या बायकोला बरोबर चलण्यास विचारले पण ती बिचारी म्हणाली की पतिच्या पायातच तिचे घर आहे तेव्हा ती त्यांच्याबरोबर गेलीच नाही. आता तर गफूरला मोकळे रान मिळाले. त्याचा धुडघोस चालू राहिला.

गफूर एक नंबरचा चमडी होता. बायकांचा नाद त्याला पहिल्यापासून होता. घरी सोन्यासारखी बायको असताना बाहेरचे शेण खायची त्याला सवय होती. आधी डान्स बारमध्ये जावून तो डान्सर मुलींवर आपली दौलतजादा उधळत असे. तेथील एखादी पोरगी त्याला आवडली तर ती त्याची त्या रात्रीची बायको होत असे. तेथे कोणी नाही पसंत पडली तर तो मुजऱ्याच्या कोठ्यावर जात असे. तेथेही कोणी नाही पसंत पडली तर मग तो वेश्यांच्या वस्तीत जायचा. अशा वस्तीत तो एकदम फेमस होता. तो आला की त्याने आपल्याला निवडावे म्हणून सगळ्या वेश्या त्याच्यावर झपटत असत कारण तो ’माल’ पण मुहमांगा द्यायचा. त्याची प्रत्येक रात्र कोणत्यातरी वेश्येच्या मिठीत जात असे.

हळु हळू गफूरचा तो नामचीन ’गफूरभाई’ झाला. १९८५ च्या दरम्यान जस जसा तो मोठा भाई होत गेला तस तसे सुरक्षतेच्या कारणाने व आपली ’इज्जत’ व दरारा सगळीकडे ठेवण्याच्या कारणाने खालच्या दर्ज्याच्या वस्तीत जायचे त्याने कमी केले. आता तो रांडांना आपल्या घरी बोलवू लागला. त्याची बायको म्हणजे गरीब गाय होती. नवऱ्याच्या वाईट सवयी तिला आवडत नव्हत्या पण त्यापुढे तिचे काही चालत नव्हते. उलट त्याने रांडा घरी आणल्या की तिला त्यांची सरबराई करावी लागत असे. एका रूममध्ये तो रांडेला झवत असे व दुसऱ्या रूममध्ये त्याची बायको नशीबाला दोष देत रडत असे.

गफूरभाई बायकांसाठी पागल होता व सगळ्यांना त्याच्या या सवयीबद्दल माहित होते. त्यामुळे एरीयतील सुंदर मुली आणी बायका त्याच्यासमोर जात नसत. गफूरभाईच्या नजरेस आपल्या आयाबहिणी पडू नयेत याची एरीयातील लोक काळजी घेत. एरीयातील लोक सोडून द्या पण त्याचे स्वत:चे पंटरही आपल्या आयाबहिणींना त्याच्या समोर येवून देत नसत. जर चुकून एखाद्याची सुंदर रिश्तेदार स्त्री त्याच्या नजरेस पडली व त्याचा दिल तिच्यावर गेला तर त्या पंटरची खैर नसायची.

त्या पंटरने चुपचाप त्या बाईला किंवा मुलीला गफूरभाईसमोर पेश केले तर ठीक नाहीतर त्या पंटरला गफूरभाई इतका मजबूर करत असे की तो आपणहून त्या मुलीला त्याच्यासमोर पेश करत असे नाहितर आत्महत्या करून घेत असे. गफूरभाईला त्याचे काही वाटत नसे. त्याला फक्त आपल्या कामवासनेशी मतलब असायचा. ती मुलगी झवायला मिळाली आणी झवून झवून तीचा चोथा केला की त्याचा आत्मा शांत होत असे. दुसरी कोणी झवायला मिळाली की पहिलीची त्याच्या तावडीतून सुटका व्हायची.

अब्दूल गफूरभाईचा वफादार साथी होता. तो डोंगरीला रहात होता. एकदा गफूरभाईला अचानक एका डिलींगसाठी जायचे होते व अब्दूल त्याच्या घरी होता. त्याने विचार केला की अब्दूलला त्याच्या घरून पिक-अप करावे आणी पुढे जावे. अब्दूलला याची कल्पना नव्हती की गफूरभाई त्याला घ्यायला त्याच्या घरी येत आहे. आदल्या रात्री तो एका स्मगलींगच्या डीलींगमध्ये मध्यरात्रीपर्यंत अडकला होता तेव्हा सकाळी त्याला उठायला ऊशीर झाला होता. गफूरभाईची कार अब्दूलच्या बैठ्या चाळीच्या समोर थांबली. पुढे बसलेला त्याचा बाडीगार्ड पटकन उतरून अब्दूलच्या घराच्या दरवाज्यात गेला व त्याने बेल मारली.

दरवाजा उघडला आणी एक अठरा, एकोणीस वर्षाची मुलगी दिसली. बाडीगार्डने तिला सांगितले अब्दूलला बोलवायला. कारमध्ये बसलेल्या गफूरभाईने त्या मुलीकडे बघितले. कारच्या डार्क काचा वर होत्या त्यामुळे आत बसलेला गफूरभाई त्या मुलीला दिसला नाही. तिने दरवाजा बंद केला आणी एकदोन मिनीटानंतर गडबडीने अब्दूल बाहेर आला. त्याचा चेहऱ्यावर आश्चर्याचे भाव होते. बाडीगार्ड आणी तो पटकन येवून कारमध्ये बसले.

"भाई... आप खूद आया?? सब ठीक है ना? फोन कर दिया होता तो मै खूदीच दौडके आता."

"नही यार! डरनेकी बात नही है... वो साला, आंत्या! वापीस थोडा लफडा करहेला है. तो सोचा खूदीच जाके बात करते है. ज्यादा शानपती दिखाया उसने तो उधरीच टपका देंगे." गफूरभाईने शांतपणे त्याला उत्तर दिले.

ते ऐकून अब्दूलला थोडे हायसे वाटले. पण त्याच्या मनात दुसरीच भिती घर करून होती. गफूरभाईने ’सलमाला’ बघितले तर नाही ना? ज्या मुलीने त्याच्या घराचा दरवाजा उघडला होता ती अब्दूलची छोटी बहिण, सलमा होती. त्याला कल्पना असली असती की गफूरभाई त्याच्या घरी येतोय तर त्याने सलमाला दरवाजा उघडायला सांगितलाच नसता. जेव्हा सलमाने त्याला सांगितले की गफूरभाई बाहेर आला आहे तेव्हा त्याच्या छातीत धस्स झाले. बाहेर येवून त्याने जेव्हा बघितले की गफूरभाई कारमध्येच बसला आहे तेव्हा त्याला थोडे हायसे वाटले पण तरिही त्याला शंका होती की कदाचीत त्याने सलमाला बघितली असावी.

दिवसभरात तरी काही झाले नाही. संध्याकाळी गफूरभाईच्या घरी सगळे पंटर बसलेले असताना त्याला आतून निरोप आला की गफूरभाईने बोलावले म्हणून. पुन्हा त्याच्या छातीत धस्स झाले. थोडा दबकत दबकत तो आत गेला. गफूरभाई व्हिस्कीचा खंबा घेवून बसला होता.

"अरे आ, अब्दूल... आ... जरा एक दो पेग डाल दे मेरे साथ...." असे म्हणत गफूरभाईने त्याच्यासाठी एक पेग बनवला व ग्लास त्याच्या हातात दिला.

अब्दूलने थोडे थरथरतच ग्लास घेतला. गफूरभाईने त्याला बाजूच्या चेअरवर बसायला सांगितले. दबकत दबकत तो चेअरवर बसला व पेग मारू लागला. गफूरभाईची आजची ही खास मेहेरनजर का आहे याची त्याला कल्पना आली. मध्ये मध्ये तो तिरक्या नजरेने गफूरभाईकडे बघत होता आणी गफूरभाई बेफिकीर मूडमध्ये पेग मारत होता.

"अब्दूल! ती छोकरी कोण होती तुझ्या घरात? कोणी रिश्तेदार आहे का?" अचानक गफूरभाईने त्याला विचारले.

"अं?.. हा... भाई..... ती माझी छोटी बहेन आहे.... सलमा!" अब्दूलने दबकत उत्तर दिले.

"सलमा!..... बडा प्यारा नाम है... पण तू कधी बोलला नाहीस की तुझी इतकी प्यारी बहेन आहे ते?" गफूरभाईने उगाचच आश्चर्य दाखवत विचारले.

"ओ क्या है ना भाई, ती माझ्या अम्मीबरोबर रहायची पण दोन महिन्यापुर्वी अम्मी गुजर गयी त्यानंतर माझ्याबरोबर रहते."

"ओह, अच्छा!... सून अब्दूल..!" गफूरभाईने विचार करतोय असे दाखवत त्याला म्हटले, "तेरा एरीया सेफ नही है... अपोजीटवाले तेरे एरीयासे एकदम नजदीक है. तेव्हा तु सलमाला येथे माझ्या घरी आणून ठेव."

"लेकीन, भाई......" अब्दूल पुढे काही बोलणार तेवढ्यात गफूरभाईने त्याला इशाऱ्याने गप्प करत म्हटले,

"रात को सलमाको इधर लेके आ..... आगे कुछ बोलनेका नई..."

अब्दूलला ज्या गोष्टीची भिती वाटत होती तीच घडत होती. गफूरभाईने सलमाला पाहिले होते आणी त्याचा दिल तिच्या वर आला होता. सलमा त्याची लाडकी बहिण होती. या दुनीयेत तिच्याशिवाय त्याला कोणी नव्हते आणी तिलाही त्याच्याशिवाय कोणीही नव्हते. आता ती कालेजमध्ये पढत होती. वर्षा दोन वर्षात एखादा चांगला लडका बघून तीचा निकाह तो लवून देणार होता. पण आता या ’हैवानाची’ तिच्यावर नजर पडली होती व तिच्याबद्दलची सगळी स्वप्ने आता मिट्टीत मिळणार होती. सलमा गफूरभाईच्या तावडीत आहे या नुसत्या कल्पनेने तो वेडा झाला. काही झाले तरी सलमाला त्याच्या वासनेचा शिकार होवू द्यायचे नाही असे त्याने ठरवले.

"नही, भाई.... मेरेसे ये नही होगा.... आप सलमाका खयाल दिलसे निकाल दो...." असे म्हणत अब्दूल उठला.

त्याचे उत्तर ऐकून गफूरभाई अवाकच झाला. गफूरभाईला नाही म्हणणारा अजून पैदा झाला नाही असे त्याला वाटत होते पण जेव्हा अब्दूलने नाहे म्हटले तेव्हा त्यातील ’राक्षस’ जागा झाला.

"तू जानता है तू क्या बोल रहेला है? गफूरभाई को ना बोलता है?" गफूरभाईने खूनशीपणे अब्दूलकडे बघत म्हटले.

"हा मै जानता है.... काही झाले तरी मी माझ्या बहिणीला तुमच्या हवाली करणार नाही" अब्दूलने ठामपणे सांगितले व तो निघून जावू लागला.

दरवाज्यात उभे असलेल्या आपल्या बाडीगार्डना गफूरभाईने इशारा केला. त्या दोघांनी लगेच अब्दूलला झपटले आणी त्याचे हात धरून त्याला पुन्हा गफूरभाईसमोर उभे केले.

"तू जानता है, अब्दूल... गफूरभाईची नजर कशावर पडली तर ती गोष्ट हासिल केल्याशिवाय रहात नाही. फिर भी तू नाही म्हणतोयस. तुला मी एकदा माफ करतो.... बोल अभी! अपनी बहेन को लाता है या नही?" गफूरभाईने त्याला शांतपणे धमकावले.

त्यावर अब्दूल भडकला व गफूरभाईला आयबहिणीवरून शिव्या देवू लागला. गफूरभाईला आश्चर्याचा धक्का बसला की त्याला त्याच्या घरात त्याचाच पंटर शिव्या देतोय ते ऐकून. आणी पुढच्याच क्षणी त्याच्या रागाचा पारा चढला. त्याची कानशिले तापली. खाऊ की गिळू नजरेने तो अब्दूलकडे बघू लागला. त्याची नजर बघून अब्दूलही शिव्या द्यायचा थांबला. भितिने तो थरथर कापू लागला. त्याने बाडीगार्डच्या हातून सुटण्याचा प्रयत्न केला पण बाडीगार्डना त्याची कल्पना होती त्यामुळे त्यांनी अब्दूलला घट्ट पकडले होते म्हणून त्याला सुटता आले नाही.

गफूरभाईने पटकन घोडा काढला आणी अब्दूलच्या कपाळावर टेकवला. रागाने तो इतका थरथरत होता की घोडा पकडलेला त्याचा हातही थरथरत होता.

"कुत्ते! गफूरभाईको गाली देता है.... तुझी इतकी हिंमत??... इधरीच तेरेको टपकाता है..." असे म्हणत त्याने घोड्याचा चाप मागे केला व ट्रिगरवर बोट ठेवून दाबणार इतक्यात तो थांबला. क्षणभर त्याने विचार केला आणी अब्दूलच्या कपाळावरचा घोडा बाजूला घेत तो म्हणाला,

"नही.... मै तेरेकू ऐसा नही मारूंगा... तेरेकू तडफा तडफा के मारूंगा..... तू देख अभी.... तेरे बहेन को इधर ला के तेरे सामने नंगी क....."

त्याचे वाक्य पुर्ण व्हायच्या आत अब्दूल त्याच्या तोंडावर थूंकला. रागाने लाल होत गफूरभाईने आपल्या तोंडावरची थुंकी पुसली व आपल्या बाडीगार्डना म्हणाला,

"इसको बाजूके रूममें ले के जाव और इसकी बहेन को उठाके लाव..."

असे म्हणत गफूरभाईने घोडा खाली ठेवला व व्हिस्कीचा खंबा उचलून तोंडाला लावला. बाडीगार्ड अब्दूलला पकडून बाहेर नेवू लागले. अब्दूल त्यांच्या हातातून सुटण्याची धडपड करू लागला व गफूरभाईची विनवणी करू लागला. पण त्याच्याकडे कोणीही लक्ष दिले नाही व त्याला बाजूच्या रूममध्ये नेवून एका खुर्चीवर बांधून ठेवण्यात आले. नंतर ते बाडीगार्ड कारमधून अब्दूलच्या घरी गेले.

त्यांनी दरवाजा ठोकला व सलमाने दरवाजा उघडला. बाडीगार्डने तिला म्हटले की अब्दूलने तिला आत्ताच्या आत्ता गफूरभाईच्या घरी बोलावले आहे. सलमाला थोडे आश्चर्य वाटले की असे कसे अब्दूलने अर्जंट बोलावले? तिने त्यांना म्हटले की अब्दूलने तिला फोन वगैरे केला नाही त्याबद्दल. तेव्हा बाडीगार्ड तिला म्हणाला की अब्दूल कामात बिझी होता तेव्हा त्याने फोन न करता आम्हॉला तुला न्यायला पाठवले.

सलमा थोडी विचारात पडली जावे की न जावे. कारण अब्दूलने तिला ताकीद देवून ठेवली होती की त्याने सांगितल्याशिवाय कोठेही, कोणाबरोबरही जायचे नाही व घराबाहेर पडायचे नाही. पण काहितरी गडबड आहे हे तिच्या लक्षात आले. आणी सकाळी हेच लोक आले होते व अब्दूल त्यांच्याबरोबरच गेला होता तेव्हा तिला ते सांगतात ते खरे वाटले. तेव्हा ती पटकन तयार झाली व त्यांच्याबरोबर निघाली. अर्ध्या तासात सलमाला घेवून गफूरभाईचे बाडीगार्ड त्याच्या रूममध्ये शिरले.

अब्दूलला बांधून ठेवलेली रूम गफूरभाईच्या रूमच्या लगतचीच होती. दोन्ही रूमच्या मधल्या भिंतीत एक काचेची लांब खिडकी होती. त्या खिडकीची काच अशी होती की गफूरभाईच्या रूममधून पाहिले तर ते एक काचेचे लांब पोर्ट्रेट आहे असे वाटत होते पण दुसऱ्या रूममधून त्या काचेत पाहिले तर गफूरभाईची पुर्ण रूम त्यातून दिसत होती. खरे म्हणजे ती रूम गफूरभाईच्या बाडीगार्डची होती. गफूरभाईला भेटायला येणाऱ्या लोकांवर त्या रूममधून बाडीगार्ड लक्ष ठेवत असत. त्या रूममध्ये एक स्पीकरही लावलेला होता ज्यातून गफूरभाईच्या रूममधील सगळे ऐकू येत होते पण बाडीगार्डच्या रूममधले काहिही बाहेर ऐकू जात नव्हते.

अब्दूलला खुर्चीला बांधून त्या खिडकी जवळच बसवलेले होते. त्याचे हात आणी पाय असे बांधलेले होते की तो काहिही हॉलचाल करू शकत नव्हता की खुर्चीसकट उठू शकत नव्हता. त्याने जेव्हा पाहिले की सलमा गफूरभाईच्या रूममध्ये शिरली तेव्हा तो गर्भगळीत झाला. पलीकडे आपली बहिण त्या नराधमाच्या गुहेत शिरत होती व आपण काहीही करू शकत नाही याची जाणीव झाल्यानंतर तो अक्षरश रडू लागला. त्याला गफूरभाईच्या रूममधले सगळे स्पष्ट ऐकायला येत होते.

गफूरभाईने हसत सलमाचे स्वागत केले व तिला बाजूच्या भिंतीलगत असलेल्या मोठ्या सोफ्यावर बसायला सांगितले. सलमा दबकत दबकत त्या सोफ्यावर अंग चोरून बसली. काचेच्या पोर्ट्रेटकडे बघत गफूरभाई छद्मीपणे हसला. अब्दूल काचेच्या पलीकडून बघत धाय मोकलून रडत होता. अब्दूलला बोलावून आणतो असे तिला सांगत गफूरभाई बाहेर आला व अब्दूलला ठेवलेल्या रूममध्ये आला. खुनशीपणे हसत हसत तो अब्दूलला म्हणाला,

"देख साले! तेरी बहेन को देख..... कशी गरीब गाईसारखी बसली आहे. आता थोड्याच वेळात ती शेरनीसारखी चवताळून उठेल जेव्हा मी तिच्या कमसीन बदनला हात लावेल तेव्हा. पण तू काही करू शकणार नाही... रडण्याशिवाय. तुझ्या डोळ्यासमोर तुझ्या बहिणीचे एक एक कपडे फाडून मी तिला नंगी करेन तरीही तू काही करू शकणार नाही. तुझ्या नजरेसमोर तुझ्या बहिणीला मी चोदेन पण तू काही करू शकणार नाही..... हा... हा.. हा..."

असे म्हणत गफूरभाई जोरजोराने हसू लागला व अब्दूल रडत रडत त्याला शिव्या देवू लागला.

"तू कितनी भी गाली देगा तो मेरेको कूछ होनेवाला नही. लेकीन तेरे एक एक गाली का जवाब मै तेरी बहेन के चूतमे मेरा लंड डालके, उसे चोद के दुंगा. और तेरी बहेन के चुदाई का वो एक एक धक्का तुझे गालीसे भी बत्तर पडेगा...."

असे म्हणत गफूरभाई हसत हसत रूमच्या बाहेर आला. अब्दूल पुन्हा धाय मोकलून रडू लागला. त्याला माहित होते की आता कयामत आली तरी गफूरभाईच्या तावडीतून त्याच्या बहिणीला कोणी सोडवू शकत नव्हते.

गफूरभाई पुन्हा आपल्या रूममध्ये आला. सलमाने त्याच्याकडे आशेने पाहिले की त्याच्यापाठी अब्दूल येतोय का. पण गफूरभाईच्या मागे तिला अब्दूल दिसला नाही आणी त्याने दरवाजा लाक केलेला जेव्हा तिने पाहिला तेव्हा तिच्या छातीत धस्स झाले. गफूरभाई येवून त्याच्या चेअरवर बसला व तो सलमाचे निरीक्षण करू लागला. सुभानल्ला! काय खुबसूरत दिसते ही छोकरी.... एकदम कोरी कोरी जवानी.... थोड्या वेळात हिला आपण झवणार या विचाराने तो पागल झाला.

सलमा मध्ये मध्ये त्याच्याकडे बघत होती व त्याला आपल्याकडे असे वखवखलेल्या नजरेने पहात असलेले बघून तिला कसेतरी होत होते. शेवटी न राहून, भांबावत तिने त्याला विचारले,

"अं....अब्दूल...... कोठे आहे?"

"अब्दूल आहे येथेच..." गफूरभाईने शांतपणे तिला म्हटले.

"कधी येईल तो?" अब्दूल येथेच आहे हे ऐकून तिला थोडे हायसे वाटले.

"तु जर माझे ऐकले तर येईल तो.... नाहीतर कधीही येणार नाही." गफूरभाईने तिला हसत हसत म्हटले.

"क्या मतलब?" सलमाने गोंधळत त्याला विचारले, " मै समझी नही आप क्या बोल रहे है?"

"मतलब ये....." तो उठला व तिच्या बाजूला येवून बसला व तिला म्हणाला, "सकाळी मी अब्दूलला न्यायला तुमच्या घरी आलो होतो तेव्हा मी तुला पाहिले आणी माझा कलीजा खलास झाला. मी अब्दूलला विचारले की तु कोण आहेस तेव्हा तो बोलला की तु त्याची बहिण आहेस. मी त्याला म्हटले तुला येथे घेवून ये तर तो मला शिव्या द्यायला लागला. माझ्या माणसांनी त्याला पकडून ठेवले आहे."

ते ऐकून सलमा एकदम घाबरली. तिला काही सुचेना. तिच्या डोळ्यात पाणी तरळले. कसेबसे ती म्हणाली,

"पण तुम्ही त्याला मला येथे का घेवून यायला सांगत होता?"

"हा... हा.. हा..." तिचे वाक्य ऐकून गफूरभाई हसू लागला व म्हणाला, "तुझी पुजा करायला..."

त्याचे उत्तर ऐकून सलमा चमकली. ती वेड्यासारखी त्याच्याकडे पाहू लागली.

"अरे पगली...... तुला कळत कसे नाही... तुझ्या सारख्या जवान छोकरीला मी येथे कशाला बोलवेन?..... मला खूष करण्यासाठी..."

"मला कळले नाही तुम्ही काय बोलताय ते.." सलमाने पुन्हा गोंधळत त्याला विचारले.

"अच्छा! तो मै तुझे सीधा बोल देता हू.... मला जी मुलगी आवडते तिला मी माझ्या अंगाखाली जोपर्यंत घेत नाही तोपर्यंत मला चैन पडत नाही. सकाळी तुला मी पाहिले आणी माझा दिल तुझ्यावर आला. आता तुला झवल्याशिवाय मला चैन पडणार नाही. तेव्हा मी तुझ्या भावाला म्हटले की तुला येथे घेवून ये म्हणजे तुला झवून मी माझी प्यास मिटवेन. पण त्याने ऐकले नाही. तेव्हा मी त्याला पकडून ठेवले आहे. तेव्हा तु मला चुपचापपणे झवायला दे म्हणजे मी त्याला सोडेन." गफूरभाईने एका दमात तिला सांगितले.

ते ऐकून सलमा खूपच घाबरली. ताडकन उठून ती धावत धावत दरवाज्याजवळ गेली आणी दरवाजा उघडायचा प्रयत्न करू लागली. दरवाजा उघडत नाही आहे हे पाहून ती दरवाज्यावर थापा आणी लाथा मारत जोरजोराने रडू लागली. तिकडे बाजूच्या रूममध्ये अब्दूलपण ढसाढसा रडत होता. स्पीकरमधून त्याला सगळे ऐकू येत होते आणी आपल्या बहिणीची असहाय्य अवस्था बघून तो ढासळत चालला होता. गफूरभाईने बसल्या जागी सलमाला म्हटले,

"कोई फायदा नही वो दरवाजा ठोक के..... आता तो दरवाजा उघडेल जेव्हा तु मला तृप्त करशील तेव्हाच. तेव्हा आता गुपचूप इकडे ये आणी माझ्या मांडीवर बस! काही झाले तरी आज मी तुझी इज्जत लुटणार आहे. तु मला सहकार्य केले तर तुला तकलीफ कमी होईल... नाही केले तर पछतायेगी..."

असे म्हणत गफूरभाई उठला व तिच्याजवळ येवू लागला. घाबरत घाबरत ती दरवाज्याजवळून बाजूला झाली व दुसरीकडे कोठे जायला जागा नव्हती म्हणून काचेच्या पोर्ट्रेटजवळ गेली. पलीकडून अब्दूलला ती जवळ आलेली दिसली. त्याने आपले हात पाय सोडवून घ्यायचा कसून प्रयत्न केला पण त्याला इतके करकचून बांधलेले होते की तसूभरही तो हलू शकला नाही. जोरजोराने तो किंचाळू लागला व सलमाला हाका मारू लागला. पण काहिही तिला ऐकू जात नव्हते.

काचेच्या पोर्ट्रेटला चिटकून सलमा रडत उभी राहिली. गफूरभाई तिच्या जवळ आला व त्याने तिला काचेवरच दाबून धरले. ती झटपट करू लागली पण अमानूष ताकद असलेल्या गफूरभाईच्या तावडीतून ती सुटू शकली नाही. गफूरभाईने तिच्या कमीजच्या गळ्याला दोन्ही बाजूने धरले आणी एक हिसडा दिला. टार्कन तीचा कमीज मध्ये फाटला व त्याने तो फाडत तिच्या कंबरेखाली सोडला. आता सलामाचा कंबरेवरचा भाग नंगा झाला. ब्रेसीयरमध्ये कसलेले तिच्या छातिचे पुष्ट उभार त्याच्या वासनामय डोळ्यासमोर होते. सलमा जोरजोराने किंचाळत होती व गफूरभाईला तिला सोडून द्यायची विनवणी करत होती. पण तिच्या रडण्या, ओरडण्याचा त्याच्यावर काहिही परीणाम होत नव्हता.

गफूरभाईने तिला खसकन वळवले व एका हाताने तिला काचेवर दाबले. पलीकडून अब्दूल बघत होता की त्याच्या बहिणीची छाती काचेवर दाबली गेली होती. त्याने शरमेने आपले डोळे मिटून घेतले. गफूरभाईने दुसऱ्या हाताने सलमाच्या ब्रेसीयरच्या हूकला हिसडा दिला आणी हूक तुटले आणी तिची ब्रेसीयर सुटली. तिचे केस धरून तिला जवळ ओढत त्याने तिची ब्रेसीयर ओरबाडून काढली. आता सलमाची छाती नंगी झाली. गफूरभाईने तिला पुन्हा काचेवर दाबले ज्याने तिची नंगी छाती काचेवर दाबली गेली. त्याला पलीकडे असलेल्या अब्दूलला दाखवायचे होते की ’बघ कशी मी तुझ्या बहिणीला नंगी करतोय’ ते.

मग सलमाला तसेच दाबून धरत त्याने तिच्या पोटाखाली हात नेला व तिच्या सलवारचा नाडा ओढून काढला आणी सलवार ढिला केला. नाडा सुटल्याबरोबर सलवार तिच्या पायात पडला. पटकन खाली बसत त्याने दोन्ही हात तिच्या पँटीजमध्ये घुसवले आणी तिची पँटीज खाली ओढत तिच्या पायात सोडली. पुन्हा उभे राहून त्याने सलमाला पुन्हा काचेवर दाबले. आता ती पुर्ण नंगी झाली होती. काचेच्या खिडकीची लेवल जमीनीपासून दोन फुटावर होती तेव्हा अब्दूलला पलीकडून आपली बहिण गुढग्याच्या वरून नंगी दिसत होती. पुन्हा त्याने शरमेने आपले डोळे मिटून घेतले.

मग सलमाच्या केसांना धरून गफूरभाईने तिला ओढत ओढत नेले व सोफ्यावर ढकलले. ती सोफ्यावर पालथी पडली व आपले तोंड शरमेने झाकून घेत जोरजोराने रडू लागली. तिलाही कळून चुकले की आता आपल्याला या पाशवी माणसाच्या हातून कोणीही वाचवू शकणार नाही. तेव्हा हतबल होवून ती रडत पडून राहिली. गफूरभाई वखवखलेल्या नजरेने सलमाचे नंगे बदन निहारू लागला. तिचे गोरे गोरे अंग, भरीव नितंब आणी लांबसडक मांड्या बघून त्याचा लंड उठू लागला. पटपट त्याने आपले कपडे काढले व तो नंगा झाला. खुनशीपणे त्याने एकदा काचेच्या पोर्ट्रेटकडे पाहिले आणी मग सलमाकडे बघून तो आपला लंड हातात घेवून हलवू लागला.

सलमाला त्याच्या हॉलचालीची चाहूल लागली. तिने वळून मागे बघितले व गफूरभाईला निर्लज्जपणे लंड हातात घेवून हलवताना बघून तिने शरमेने पुन्हा तोंड झाकून घेतले. एव्हाना गफूरभाईचा लंड चांगलाच ताठ आणी लांब झाला होता. त्याने खाली वाकून सलमाच्या खांद्यावर हात ठेवला. ती त्याचा हात झटकण्याचा प्रयत्न करू लागली. त्याने तिला धरले आणी पलटी केले. ती हात पाय झाडून त्याला प्रतीकार करू लागली पण राकट गफूरभाईसमोर तीचा प्रतीकार म्हणजे शेळीने वाघासमोर केलेली धडपड होती.

गफूरभाईने तिचे दोन्ही हात पकडून तिच्या डोक्यावर धरले व आपला आडवा हात तिच्या दोन्ही हातावर दाबून ठेवत त्याने तिचे हात जखडून टाकले. मग आपल्या गुढग्याने त्याने तिची मांडी सोफ्याच्या बॅकवर दाबून बंदिस्त केली मग तिच्या खाली लोंबकळत असलेल्या दुसऱ्या पायाच्या पंज्यावर आपला पाय ठेवून त्याने तिला पुरते जाम केले. अधाश्यासारखा तो आता सलमाच्या नंग्या बदनकडे बघू लागला. तिच्या छातिचे भरगच्च उभार, सपाट पोट आणी तुळतुळीत कमसीन चूत बघून त्याचा कडक लंड आचके देवू लागला.

आपल्या मोकळ्या हाताने गफूरभाईने आपला कडक लंड पकडला आणी सलमाच्या कोवळ्या पुच्चीवर ठेवला. मग एक जोराचा धक्का मारत त्याने आपला पुर्ण लंड तिच्या कोवळ्या पुच्चीत घातला आणी तो तिच्या अंगावर झोपला. वेदनेने सलमाने एक किंचाळी फोडली! अब्दूलने जेव्हा आपल्या बहिणीची ती आर्त किंचाळी बाजूच्या रूममध्ये ऐकली तेव्हा त्याच्या डोळ्यापुढे अंधारी पसरली. काही क्षण तो बेशुद्ध झाल्यासारखा निपचीत झाला. मग हळु हळू तो भानावर आला व समोरील दृष्य बघू लागला.