Venus

Ik graaide in het zakje maiskorrels, nog net een handje vol. Eén voor één gooide ze ik naar de duiven. Ze koerden tevreden pikkend naar de korrels. Het licht van de zomerzon werd gefilterd door de brede eik waar ik onder zat. Ik wou dat ik kon schilderen bedacht ik me. In de schaduw was het net dragelijk, de warmte was immens.

Ik pakte mijn tas en slenterde door de straten, middeleeuwse huisjes met stemmige pasteltinten. Stenen boogjes overspande met bepaalde onregelmatige regelmaat de straat. Het was stil op dit uur van de dag. Ik dacht aan Sanne, hoe zou het met haar zijn. Ik miste haar. Hoe lang was het nu? 4 jaar, ruim.

Nog elke dag en elke nacht zag ik haar gezichtje, mijn handen op haar lijf. God wat miste ik haar, een zeurende pijn die nooit zou weggaan, het was niet minder geworden in de jaren, een verdoofd gevoel, een ledemaat dat mist.

Ik liep binnen in mijn vaste café en werd begroet als een local, ik glimlachte naar Fiona, de serveerster. Ze zette een dubbele espresso voor mijn neus. Ik knikte mijn hoofd, en nam een klein slokje. De bittere hitte gleed door mijn keel, ik hield van bitter, ik was bitter.

Mijn telefoon ging, het was Giovanni, mijn beste vriend de afgelopen jaren. Hij was mijn zaakwaarnemer. Na mijn vlucht naar Italië was ik mijn eigen bedrijfje begonnen, ik was een begenadigd programmeur, maar mijn kracht lag in de gebruikersinterface. Ik had intuïtie om iets te maken dat mensen begrepen, en het geluk om op het juiste moment een idee te hebben.

Mijn bedrijfje was de laatste jaren explosief gegroeid en Giovanni was beter met bedrijfsmatige zaken, ik zat meer op mijn plek in het programmeurs team, dus daar zat ik ook, al was ik eigenaar van het bedrijf. Het gesprek was kort, hij had mijn toestemming nodig voor iets dat me niet kon boeien, maar hij maakte me duidelijk dat het wijs was in dit stadium, dus ik gaf mijn fiat.

Ik betaalde mijn espresso en groette Fiona, een knappe Italiaanse, brede heupen, knap gezichtje. Ze had jaren geleden geprobeerd wat aan te knopen met me, maar ik ben te beschadigd, dus ik heb haar vriendelijk uitgelegd dat ik niet ben wat ze zoekt, ik ben bitter, ik mis Sanne. Met mij komt het niet meer goed.

Ik liep de straatjes uit, richting het strand. Het was niet echt een strand zoals in Nederland, hier waren het keien en steentjes. Ik ging zitten op een grote steen met wat platte keitjes in mijn handen, ik gooide ze over het water, ze ketsten af, soms wel 6 keer. Mijn record was 12, maar dat was een ongeluk denk ik.

Toen de schemering inviel liep ik terug naar mijn woning, het was een luxe villa, van alle gemakken voorzien. Alles, behalve Sanne, dus waardeloos. Ik was er zelden. Toen ik binnenliep werd ik begroet door mijn bediende, Nina.

Ze was sinds een paar jaar in dienst. Ze was aardig en ik had haar graag om me heen. Ik zorgde dat ze een goed salaris had en een mooie kamer. Ze was jong, ze studeerde nog, ik ruimde meestal mijn eigen zooi op dus het enige dat ze hoefde te doen was af en toe wat stofzuigen en kleine dingen, ik mocht haar graag. We aten vaak samen en meestal zaten we aan het einde van de dag op mijn terras wat te drinken.

Ze vertelde me na een maand dat ze vond dat we een bijzondere werkverhouding hadden en vroeg me of ik haar versierde. Ik had gelachen en haar verteld dat dat niet mijn doel was, zelfs geen mogelijkheid en dat had haar gerustgesteld. Sindsdien had ik een vriend aan haar die ik waardeerde. Mijn doel was haar door haar universiteit heen helpen, ze had niemand verder wist ik.

Ze was knap, ik val niet op italiaanse types, al kan ik zien dat ze knap zijn. Nina was een uitbijter, ze lag ver voorbij de vijf procent allermooiste mensen die ik kende. Soms dacht ik er wel eens over na, waarom geen poging doen, ze is knap, aardig en lief... maar ik wist waarom, ze is geen Sanne, ik had geen ruimte meer in mijn hart. Mijn hart was als obsidiaan, zwart glas, nu versplinterd.

Ik schonk haar een glas wijn in en nam zelf een glas Whiskey, ik draaide het glas rond in mijn hand en inhaleerde de geur. We keken vanaf mijn terras naar de sterrenhemel die hier zo zichtbaar was. Ik wees naar Venus, godin van de liefde. In dit oude land nog meer van betekenis. Mars was deze nacht ook goed zichtbaar, god van de oorlog... ik dacht aan mijn vader, ik haatte hem, met heel mijn hart. Of nee, ik hield van hem, en ik begreep hem, ik haatte mezelf.

Die avond lag ik zoals elke avond de afgelopen jaren eenzaam in bed, Ik keek naar de schaduwen op het plafond, het maanlicht vulde mijn kamer. Ik dacht aan die eerste nacht met Sanne, hoe ik naar haar had gekeken, haar naakte lichaam, het maanlicht op haar. Die koude decembernacht, jaren terug.

***

Het was allemaal begonnen die kerstvakantie, Sanne zou 18 worden, ze was een kerstkind, op zich was het op die leeftijd juist leuk maar ik weet dat ze het als kind haatte, haar verjaardag voelde voor haar altijd als bijzaak, iedereen kreeg cadeautjes, zij wat meer want ze was ook nog eens jarig. Visite kwam soms, maar iedereen had altijd zijn eigen kerstplannen en afgezien van directe familie was Sanne daar vaak geen onderdeel van.

Ik zat in mijn vierde jaar van de universiteit, ik was 22. Ik woonde nog thuis, mijn ouders hadden het goed, ze hebben een groot huis in Kralingen, een dure wijk in Rotterdam. Ik ben daar opgegroeid, het was een goede jeugd. Ik was altijd close met Sanne, ze was mijn kleine zusje en ik beschermde haar als een leeuw zijn welp, niemand kwam aan Sanne.

Sanne is een leuk meisje, niet extreem knap. Een lief gezichtje en een klein tenger lijfje, ze heeft iets van een elfje met haar blonde steile haar en haar puntige neus. Ze heeft flapoortjes, ik vind ze schattig, maar zij haat ze. Toen ze 11 was had ze ze op een avond vastgeplakt tegen haar hoofd met secondelijm en was gaan slapen met een haarband. Die ochtend zat de hele familie in het ziekenhuis. Ik was de enige die haar er, heel soms, mee kon plagen.

Toen ze 13 was en al haar vriendinnetjes al een soort van boezem hadden had zij nog niets, ze werd gepest, niet door haar vriendinnetjes. Maar de jongens in haar klas noemde haar strijkplank en hadden haar geduwd. Toen Sanne voor de zoveelste keer huilend thuiskwam had ze me het verteld. Ik had haar getroost. Ze was voor mij het mooiste schepsel op aarde, toen al.

Ik heb een week onopvallend gescout, dat was makkelijk, we zaten samen op dezelfde middelbare school. Ik had er een stuk of 8 in het vizier. De leider van het stel heb ik als eerste opgezocht.

Ik sleepte hem mee aan zijn oor naar de toiletten van school en ik heb hem opgetild aan zijn kleren, ik wilde hem meppen maar hij begon te huilen en piste zichzelf onder van angst, dat was zelfs beter.

Zijn reputatie was verwoest toen hij met een volgepiste broek naar huis moest. De andere 7 heb ik een voor een opgewacht, grappig hoe meegaand ze zijn in hun eentje. Het schooljaar was vanaf toen leuker voor Sanne, niemand flikte haar iets, haar broer was een legende.

Uiteindelijk vond ze haar draai en toen ik van school ging was ze populair genoeg, niet vervelend, ze was fundamenteel lief. Mensen hielden automatisch van haar, haar vrolijkheid en optimisme.

Terugkijkend moet ik toegeven dat mijn liefde voor Sanne toen al sterker was dan gezond is voor een broer. Ik had ook nooit vriendinnetjes, ik was eigenlijk altijd bij haar als ik vrij was en zij bij mij, haar liefde was al zo oud als ze zelf was, dat weet ik omdat ze het vertelde, die kerstvakantie.

***

Die eerste vrijdag van de kerstvakantie, onze laatste samen ooit al wist ik dat toen niet, zaten we samen op de bank. Sanne keek door de programma's van de bioscoop en haar oog viel op een film die ze wilde zien.

"Deze, wil ik zien Rogier"

Ik keek naar de omschrijving, een film over een geheim agent en iets met Rusland, ik keek nog een keer om te zien of het geen James Bond was, maar blijkbaar was het concept succesvol genoeg voor nog een kloon.

"Prima, hij begint over twee uur, dus je hebt nog de tijd om wat te doen aan je uiterlijk"

"Hoe bedoel je?" Sanne keek gespeeld beledigd

"Ja zeg, ik wil niet voor aap lopen he"

"Pff eikel" Sanne sprong op en liep naar de badkamer.

Ik zat grinnikend op de bank, ze was zo makkelijk soms. Ik zapte wat tot ik een programma zag dat me wel boeide. Na een uurtje liep ik naar mijn badkamer en verkleedde me voor de avond. Ik ben niet iemand die op en top rondloopt, maar een beetje leuke kleding kan nooit kwaad.

Sanne zat op de bank te wachten toen ik beneden kwam. Ze was oogverblindend, ze had een zwarte jurk aan, tot op haar enkels, naaldhakken eronder en haar gezichtje was heel licht opgemaakt. Haar blonde haren glad als zijde.

Ze zag mijn blik en trok een mondhoek op, als een spottende lach.

"En, durf je met me gezien te worden?"

Ik knikte en floot "je bent een mooie vrouw Sanne" en ik gaf haar een knipoog.

"Charmeur" zei ze terwijl ze opstond.

We groetten onze ouders die in de keuken zaten, bezig met een spel dat ze al jaren spelen.

"Pas je goed op Sanne" zei mijn vader met een grijns

"Altijd ouwe, ik zou mijn leven geven voor haar"

Mijn vader schoot in de lach, maar iedereen wist dat het waar was, mijn zusje is heilig voor me.

We pakten onze jassen en ik hield de deur van mijn auto voor haar open. Het was koud die December, maar er lag geen sneeuw en we waren dan ook snel in de stad. Ik kocht tickets voor de film en we liepen gearmd de bioscoop in.

In de grote hal kun je wat snoep en drinken kopen en ik kocht een zak chips die in een bakje werd gedaan en twee flesjes cola.

In de zaal was het al donker en de trailers waren al begonnen, we stommelden langs wat benen tot we onze plaatsen hadden gevonden. Middelste rij, stoel 17 en 18. Ik weet het nog omdat ik stoel 17 wilde, ik heb iets met priemgetallen.

Toen de film begon kroop Sanne tegen me aan, dat deed ze altijd, ik sloeg mijn arm om haar heen, mijn hand op haar heup. Ze vleide haar hoofd tegen mijn borst. De hele film zaten we zo, de bak chips op mijn schoot, terwijl zij de meeste at, mij onder kruimelend, zoals altijd.

Grappig dat je bepaalde dingen herinnerd, er zat een vrouw achter ons die zich vreselijk irriteerde aan het openen van het flesje cola. Sanne had dit door en maakte er een hobby van om bij stille passages haar flesje open te draaien. Elke keer de "pssst" van het flesje gevolgd door het klikken van de tong van die vrouw, ik voelde Sanne lachen in stilte. Gek mens.

Altijd als ik de bioscoop uit kom heb ik het gevoel dat ik in een droom loop, dat heb ik al sinds ik kind was. Zo ook die avond, half verdoofd liep ik met Sanne aan mijn arm over het schouwburgplein toen ik mijn naam hoorde. Het was Emma, een meisje die ik kende van mijn studie, sommige opdrachten voerden we samen uit.

"Ey Rogier jij ook hier" groette ze joviaal ze stuiterde op me af en gaf me drie zoenen. Sanne keek geïrriteerd naar haar.

"Ow sorry, ik wist niet dat je een vriendin had"

Ze keek naar Sanne en ik zag iets van teleurstelling in haar ogen. Op zich niet gek, ze had al verschillende malen een versierpoging ondernomen, maar ze was mijn type niet. Te populair en te studentikoos, zo'n type die het hele korps afgaat, niets voor mij.

Ik wilde zeggen dat Sanne mijn zusje was maar ze was me voor.

"Dan weet je het nu, hij is van mij" en ze kuste me op mijn lippen "we houden erg veel van elkaar en gaan later trouwen, nou doei he"

En ze trok me mee aan mijn arm richting ons vaste café, Emma verbouwereerd achterlatend. Ik schoot in de lach

"wat een mens ben je ook he"

Sanne keek me lachend aan, "ja die snol is toch niets voor je, of wil je graag een geslachtsziekte?" Ik schudde mijn hoofd, maar iets klikte toen in mijn hoofd denk ik achteraf.

Haar woorden tegen Emma en haar kus deden iets met me, iets klikte in mijn hoofd, iets dat al jaren sluimerde en tot leven kwam.

In het café dronken we zoals gewoonlijk een kop espresso, ik ben gek op espresso, Sanne ook. Ik bestelde er een chocolademousse taartje bij voor Sanne en mij, en ze was in de zevende hemel. Ik keek een paar keer naar haar terwijl ze genoot van haar taartje en ik dacht aan haar woorden tegen Emma, haar kus.

Hoe Sanne het vorkje met een stukje taart in haar mond bracht, haar natte tong, haar witte tanden, haar glimmende ogen. Ineens was Sanne meer voor me dan ze al was, erotisch, aanlokkelijk.

***

Giechelend liep ze achter me aan het huis in, het was al donker. Ze deed de deur in het slot en toen ze zich omdraaide was ik verdwenen. Dat deed ik vaker, en ze wist dat ik haar ging laten schrikken. Op de tast vond ze het lichtknopje maar voor ze het licht aan kon doen pakte ik haar pols en zei in mijn beste beroerde Russische accent

"Joe zink joe have wun, but I will deztroy joe"

Een zin uit de beroerde film die we net hadden gekeken. Sanne slaakte een kreet en sprong in de lucht. "Eikel" en ze sloeg giebelend op mijn schouder.

Onze ouders lagen al op bed. Ik stond in de keuken en schonk mezelf een whiskey in en vroeg of ze ook wat wilde.

"Is er nog wijn?"

Ik schonk haar een glas rode wijn in en liep naar de kamer, ik gaf haar haar glas en plofte naast haar op de bank. Ze kroop tegen me aan en nam een slok.

"Het was een leuke avond, Rogier"

"Ja, ik vond het ook leuk en het is nog maar het begin van de vakantie"

Ik nam een slok van het brandende elixer. Ik keek naar de lichtjes in de kerstboom en kneep mijn ogen samen tot de lampjes veranderden in sterren. Mijn hand op Sanne's rug, haar warmte tegen me aan, het was perfect. We praatten nog wat na over de film tot we bij Emma kwamen.

"Hoe kwam je erbij om te zeggen dat je mijn vriendin bent?"

"Gewoon, ik vond haar irritant en wilde je voor mezelf vanavond" ze keek me pruilend aan.

Ik keek haar aan "je hebt me altijd voor jezelf"

"Ja klopt, en dat wil ik zo houden" Ze zei het breed lachend en kuste me op mijn wang.

Na nog wat gepraat kuste ik haar voorhoofd

"Welterusten stuk"

Ze keek me aan en lachte breed, haar glimmende ogen weerkaatsten de verlichte kerstboom "Welterusten mr. perfect"

***

"Dinsdag is het eerste kerstdag Rogier en ik heb nog geen cadeautjes, wil je me meenemen naar de stad?"

Nu word ik echt niet moeilijk wakker, meestal ben ik meteen paraat, maar mijn stuiterende zusje op mijn bed was me iets te veel op dat moment.

"Jezus Sanne... Ik lig te slapen, hoe laat is het?"

"Het is bijna acht uur" pruilde ze, ze keek me aan met droevige puppy ogen "sorry hoor"

Ik keek naar mijn wekker "kwart over zeven! god mens, slaap jij nooit?"

Sanne schoot in de lach en trok aan mijn deken, opeens lag ik in een koude slaapkamer. Nu slaap ik altijd in mijn boxershort en een t-shirt, maar het punt is dat ik, zoals de meeste mannen, 's ochtends last heb van een bepaalde stijfheid.

Ze keek naar de tent in mijn boxer en giechelde "flinke tent Rogier, ga je kamperen?" Snel pakte ik mijn deken van haar af en bedekte mijn kruis. Ik liep rood aan "Sanne... niet tof" mompelde ik. Ze keek me aan en grijnsde "pff niets om je voor te schamen hoor, verre van zelfs" ze likte onbewust langs haar lippen. Ze draaide zich om en liep mijn kamer uit "zie je zo, ik maak ontbijt".

Grommend ging ik op de rand van het bed zitten, wreef in mijn ogen en liep naar de douche. 20 minuten later zat ik met Sanne aan een vroeg ontbijt. Ze was al meteen plannen aan het maken. Ik zou de hele dag achter haar aan lopen, beladen als een pakezel wist ik. Nou ja, alles voor Sanne bedacht ik me en ik haalde mijn schouders op.

Nu is het altijd druk in het weekend voor kerst maar ik zweer je, die dag was het echt druk. Ik heb nog nooit zoveel mensen neurotisch bezig gezien met het uitgeven van zoveel mogelijk geld, financiële crisis, het zal wel. Ik dankte god dat ik zelf mijn cadeautjes al had, afgezien van mijn cadeau voor Sanne, maar ik had al wat in mijn hoofd en dat zou ik maandag gaan ophalen.

Sanne deed enthousiast mee met het festival van de pinpas en kocht voor iedereen wat moois. Voor ma een koffer voor haar fotocamera, ze was semi-professioneel fotograaf en wilde al heel lang een Pelicase. Voor pa een fileermes voor zijn messenset. Die misschien dit jaar eindelijk compleet zou hebben, want ik had het broodmes gekocht voor hem. De afgelopen 3 jaar hadden we steeds delen van de set gekocht voor hem, want de gehele set was gewoon te kostbaar.

Over mijn cadeau deed ze traditiegetrouw heel geheimzinnig en ik moest een half uur buiten wachten in de snijdende kou. Daarna liepen we naar het café waar we de avond ervoor ook hadden gezeten en ik bestelde een espresso voor ons.

"Ik wil eigenlijk ook nog wat moois voor mezelf kopen, dinsdag word ik 18, en ik wil iets kopen om het te vieren"

Ik knikte "natuurlijk, dat snap ik, waar wil je heen?"

"Noëlle's Bodyfashion" ze kleurde rood

"Wat is dat?"

Sanne schoot in de lach "Echt een man he, dat is een lingeriewinkel"

"Oh, dol, ik kan niet wachten" ik keek verveeld.

***

Tja hoe geef je je houding als man in zo'n winkel. Ik zag een aantal medeslachtoffers die met armen vol tassen om zich heen keken alsof er iets heel boeiends op het plafond te zien was, ik bedacht me nog dat het een gat in de markt zou zijn om daar voetbalwedstrijden te projecteren. Sanne hield het ene na het andere setje omhoog, en ik moet toegeven dat het me opwond. Ik stelde me Sanne voor in die jarretels, of die korsetten.

Ze hield een setje omhoog van hemelsblauw kant, het was een half korset met jarretels eraan, een bijpassend slipje en kousen. "Tjee Rogier, deze is echt mooi, maar god 230 euro" ze hing hem terug. Ik keek naar haar terwijl ze verder zocht.

"Sanne?"

Ze draaide zich naar me toe "Ja?"

"Ikke ehm.. Als je het niet raar vindt zou ik ehm.. Dat blauwe setje... voor je willen kopen, als cadeautje, extra, omdat je 18 wordt"

Sanne keek me aan "echt?"

Ik knikte en ze vloog me om mijn hals "ja graag, hij is echt supermooi"

Sanne kocht zelf nog wat dingen van hemelsblauw kant en ik was blij dat we de winkel uit gingen, al liep ik minstens een half uur met een erectie rond. Het idee van Sanne in dat blauwe setje wond me op. Ik wist dat het pervers was en ik schaamde me diep van binnen, maar ik kon het niet van me afzetten, ik voelde iets voor haar dat veel verder ging dan mijn normale liefde die ik altijd al voor haar had gevoeld.

***

Thuis dook Sanne meteen haar kamer in om alle cadeautjes in te pakken, dat was altijd heel geheimzinnig en niemand mocht haar storen. Ik trok me ook even terug om te douchen en te denken aan Sanne in haar blauwe lingerie setje. Ik kwam grommend in de douche klaar en spoelde mijn zaad snel weg alsof het een getuige was van mijn perverse daad, mijn schaamte spoelde echter niet weg.

Ik kleedde me aan en liep naar beneden, mijn moeder was bezig in de keuken en ik kuste haar op haar wang.

"ruikt lekker mam"

Daarna pakte ik een blikje cola en vroeg wat mijn vader wilde, hij wilde een biertje dus dat nam ik mee en gaf ik aan hem toen ik naast hem op de bank plofte om naar één of ander programma te kijken over mensen die ergens spijt van hebben en dat menen te moeten delen met het hele land.

Kersttijd is altijd een bijzondere tijd, zeker in ons gezin vanwege de dubbele feestelijkheid met de verjaardag van Sanne. Nu ze 18 zou worden was het helemaal dubbel.

Mijn vader zuchtte "wat een geweldige meid is ze he"

Ik keek naar de tv maar zag alleen een vent met een snor.

"Pa, ik weet niet, maar dat is een vent hoor, geeft verder niet en ik hou van je, maar het is nu wel ruim over tijd om uit de kast te komen he"

Hij keek me even niet begrijpend aan en schoot toen in de lach "nee, aap, ik bedoel je zus"

Ik schoot ook in de lach "oooooh ja, dat is wel een portret ja, ik ben blij dat ik haar heb, ik ben gek op haar"

Hij knikte "ik ook".

Tijdens het eten was het gezellig, zoals altijd. 's Avonds deden we een spelletje monopoly. Sanne kwam steeds op mijn straten met dure hotels en begon op een gegeven moment om gunsten te vragen