Note: You can change font size, font face, and turn on dark mode by clicking the "A" icon tab in the Story Info Box.
You can temporarily switch back to a Classic Literotica® experience during our ongoing public Beta testing. Please consider leaving feedback on issues you experience or suggest improvements.
Click here
వంటింట్లో ముందుగానే రాధ కోసం ఎదురుచూస్తూ తనే గిన్నెలు, అవీ సర్దుతున్నాడు కృష్ణ. వాడిని చూసి ఆశ్చర్య పోయింది రాధ. “ఎందుకురా? నేను చేసుకుంటాగా?”
“ఫర్వాలేదమ్మా, సహాయం చేస్తా, నువ్వు కూడా రోజంతా పని చేస్తావు కదా!అయినా భాగస్వామి అంటే సహాయం చెయ్యాలి కదా !”
“థాంక్స్ కానీ, నువ్వు నా భాగస్వామివి కాదు కదా. అది నీ కాబోయే భార్య అవుతుంది.”
“మనం మన కష్ట సుఖాలు పాలుపంచుకొనే వాళ్ళే మన భాగస్వాములు కదా! ఇప్పుడు నువ్వే నా భాగస్వామివి”.
“భలే చెప్పావు”. మాటల్లోనే ఇద్దరూ కలిసి పని పూర్తి చేసారు. కలిసి హాల్లోకొచ్చి సోఫా మీద కూర్చున్నారు. “ఇవ్వాళ ఏమైందమ్మా?”
“బ్రతిమిలాడాడు, ఎలాగోలా కడుపు తెచ్చుకొమ్మని ”
“అదెలా సాధ్యం ?”
“ఏమో అదొక పిచ్చిలా తయారైందేమో?”
“చెయ్యి చేసుకోలేదా ..”
“లేదు ”
“మరి ..”
“నీకిష్టమైతే పాత మచ్చల మీదే మందు పూయి. నువ్వు పూసిన దగ్గిర బాగా నయమవుతున్నాయా? వీపు మీద నాక్కనపడదు కదా ! నేనైతే ఇవ్వాళ కూడా పుసుకుంటాను ముందు పక్క, అంత త్వరగా నయమవటం లేదు ఎందుకో ”. ఆమె మాటలు వాడికి అమృతంలా తోచాయి . అంటే పూయోచ్చన్నమాట. “నా రూములో కెళ్లదామా అమ్మా ?”
“నీ ఇష్టంరా ”.
కళ్ళు మూస్కోమని చెప్పి, వేచిచూడకుండానే కమీజు తీస్తుంటే వాడే తల తిప్పుకున్నాడు బాగుండదని. అది చూసి నవ్వుకుంది రాధ. రాధ వాడి పక్క మీద బోర్ల పడుకుంది, చేతులను ఛాతి కింద కాకుండా మాములుగా శరీరాన్ని తాకుతూ పక్కకు పెట్టింది. ఈసారి ఆమె చేతులు రొమ్ములను పక్కలనుంచి కప్పడం వలన కృష్ణకి కనపడలేదు. కృష్ణ అటువైపు చూసి కొంచెం నిరుత్సాహపడ్డాడు. మచ్చలు బాగానే నయమౌతున్నాయి; అదే సంగతి చెప్పాడు రాధతో.
“అయినా పుయ్య ”మంది రాధ.
వాడు వీపు మీద పైనించి కింద నడుము దాకా దాదాపు పిరుదుల పైనదాకా పూస్తూ చిన్నగా లిష్ స్తుంటే, "ఇదెక్కద నేర్చుకున్నావు రా. చాల హాయిగా ఉంది. అట్లా చేస్తుంటే, ఇక్కడే నిద్ర పోతానెమో ”.
“కొంచెమైనా గాయాలు మానకపోతే మాలీషు చెయ్యలేం కదమ్మా. అందుకే నిన్నా, మొన్నా చెయ్యలేదు. ఎప్పుడైనా నిద్రపట్టక పోతే చెప్పు, వచ్చి చేస్తా”.
“సరేరా”.
“అమ్మా, వీపు కిందకుడా దెబ్బలున్నాయా ?”
“ఆ .. ఉన్నాయి. అప్పుడప్పుడు కూర్చుంటే నెప్పిగా ఉంటుంది”.
”అదే ,కనిపిస్తుంటేను”.
“ఎక్కడ?”
“ఇక్కడ, కిందిగా”, అంటూ తన వేళ్ళతో తాకి-తాకకుండా ఆమె సల్వారు నాడా దగ్గిర తాకి అన్నాడు.
“అవునురా, నాక్కనపడవు గా..కానీ నొప్పిగానే ఉంది”.
“అయితే అక్కడ కూడా పుయ్యనా?”
“ఏమో తెలియదురా ...అలా అక్కడ పూయటం తప్పు కదూ ”, అంటూనే నడుమును కొద్దిగా లేపి సల్వారు బొందును విప్పదీసి మళ్లీ పడుకుంది రాధ . తల పక్కకు పెట్టి వాడిని చూసి మళ్లీ కనులు మూసుకుంది. వాడు మెల్లగా వణుకుతున్న చేతి వేళ్ళతో సల్వారు అంచు కింద చెయ్యి పెట్టి సల్వారు అంచును పట్టుకుని ప్యాంటీతో సహా కిందకి లాగాడు.
ఆమె పిరుదులు కొంచెం కొంచెంగా కనబడసాగాయి. ఇంకొంచెం కిందకి లాగగానే ఆమె వెను చీలిక స్పష్టంగా కనిపించింది. వాడి గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటున్నది. వాడి మగతనం పైజామాను గుడారం చేసింది. కొంచెం నిటారుగా పొట్ట కేసి అదిమిపెట్టి సర్దాడు కృష్ణ తన అంగాన్ని.
“ఉన్నాయా దెబ్బల మచ్చలు?” అడిగింది రాధ. వాడు అలానే చూస్తూ ఆమె ప్రశ్న సరిగా వినిపించుకోలేదు. ఆమె కర్ధమయింది వాడి పరిస్థితి . కానీ మొహమాట పెట్టకూడ దని మళ్ళీ అడిగింది రాధ. “ఆ ..ఉన్నాయి. ఇంకొంచెం కిందిగా ఉన్నాయేమో చూడనా?”
“తప్పుకదా, అలా అమ్మను చూడటం ?”
“మనం మందు పూసుకోవదానికే కదా?”
“సరే ” అనింది రాధ. వాడు ఇంకొంచెం కిందకి లాగుతుంటే సహాయంగా నడుము కొంచెం పైకెత్తింది. అప్పుడు వచ్చింది కొంచెంగా ఘాటైన వాసన. చెమటతో కూడిన ఆమె రసాల వాసన అది. అర్థం కాక పోయినా, అది నచ్చింది వాడికి. కొంచెం కిందకి వంగి ఆమె పిరుదుల దగ్గిర ముఖం పెట్టి గట్టిగా ముక్కుతో వాసన పీల్చాడు.
“ఎం చేస్తున్నావురా?”
“అబ్బే ఏమీ లేదు”,అని తమాయించుకున్నాడు కృష్ణ .
ప్యాంటీ ఇంకా కిందకి లాగ లేకపోయాడు కృష్ణ . ముందు పక్క ఒత్తిడి వల్ల ప్యాంటీ ఇరుక్కు పోయింది.
అందువలన పిరుదులు పూర్తిగా కనపడలేదు. అయిన్టుమెంటు తీసుకుని చాలాసేపే పూసాడు కృష్ణ. వదలిపోబుద్ధి కాలేదు. ఆమెకూడా ఏమీ అనలేదు. బాగుండదని తనే సల్వారును ప్యాంటీతో సహా పైకి లాగి, “అయిపోయిం దమ్మా”, అన్నాడు . “థాంక్స్ రా ”, అంటూ లేచి కూర్చుంది రాధ ఒక చేత్తో స్తనాలను కప్పుకుంటూ. వాడెక్కడో ఆలోచిస్తూ తల తిప్పుకోక అలానే ఆమె వంక చూస్తూండి పోయాడు. ముచ్చికలని మాత్రమే కప్పింది ఆమె చిన్న అరచేయి. మిగతా ఎత్తులు వైభవంగా కనపడ్డాయి. “ఏయ్ నిన్నే, తల తిప్పుకోవా?” చిన్నగా అంది రాధ. “ఓ ...సారీ ” అని నవ్వి పక్కకు చూసాడు కృష్ణ. వాడి పరిస్థితి ఆమె కర్ధమైంది,వాడి పైజమా గుడారాన్ని చూసి. “తనేమైనా తప్పు చేస్తున్నానా ?" అని ఆలోచిస్తూ డ్రెస్సు వేసుకుని తమ రూముకి వెళ్లిపోతుంటే కృష్ణ ఆమెని పిలిచాడు, “అమ్మా ..”
“ఏం నాన్నా?”
“నీకు వెనకాల మచ్చలు పోతున్నాయి కదా, రేపు రాత్రి చీర కట్టుకుంటావా, చూడాలని ఉంది”.
“అమ్మ పిడుగా" అని మనసులో అనుకుని , పెద్దగా , "సరే .. అలాగే ..” అంటూ ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ వెళ్లిపోయింది రాధ.
పొద్దున్నే చాల ఉత్సాహంగా నిద్ర లేచింది రాధ. పక్కనే పడుకున్న భర్తను చూసి నిరుత్సాహ పడినా ఏదో కూనిరాగాలు తీస్తూ వంటింట్లో కెళ్ళి తన పనులలో నిమగ్నమయిపోయింది .
మరుసటి రోజు రాత్రి మళ్ళీ రమేష్ ఆమె కాళ్ళు పట్టుకున్నంత పని చేసాడు, తన కోరికను నేరవేర్చమని. రెండు రోజుల్లో చెబుతానంది రాధ, కానీ చెయ్యి చేసుకుంటే సహకరించనన్నది. ఆమెలో ఏదో ధృడత్వం వచ్చింది, కృష్ణతో తన బాధ చెప్పుకుని పరిష్కారం గురించి ఆలోచిస్తుంటే.
భర్త గురక పెట్టడం మొదలెట్టగానే చీరలోనే వంటింట్లో కెళ్లి కృష్ణ సహాయం తో త్వరగా అన్ని పనులూ పూర్తి చేసింది రాధ. ఆమెకి సహాయం చేస్తూనే కళ్ళార్పకుండా ఆమెనే చూస్తూ ఉన్నాడు కృష్ణ. “ఏందిరా ? ఎప్పుడూ
చూడనట్టు “, అంది నవ్వుతూ రాధ .
“ఎంతసేపైనా చూడవచమ్మా నిన్ను”.
“మాటలు బాగా నేర్చావు రా. నీ వలలో వేసుకోవడానికి”. ఇద్దరూ వాడి గదిలోకి వెళ్లారు, “ఆయింటుమెంటు పూయడానికి”.
బ్లౌజు, బ్రా విప్పేసి పైట కొంగు పక్కకు తీసి, పక్క మీద బోర్ల పడుకుంది రాధ. ముందే లంగా బొందును విప్పిఉంచింది. వీపు మచ్చల మీద మందు పోసిన తరువాత లంగాబొందు కింద చెయ్యిపెడితే, ఆశ్చర్యంగా వాడి చేతికి
ఆమె ప్యాంటీ తగల్లేదు. ఉద్రేకంతో ఉక్కిరి బిక్కిరైయ్యాడు కృష్ణ. చీర కుచ్చెళ్లు కూడా తీసేసింది రాధ. అందువలన ఆమె కొంచెం నడుమెత్తగానే, కృష్ణ కిందకి లాగగానే చీర లంగాతోసహా పిరుడులకింద దాకా పూర్తిగా వచ్చేసింది. అప్పుడు కనబడ్డాయి కృష్ణకి ఆమె పువ్వు దగ్గిరి వెంట్రుకలు . ఈసారి మళ్ళీ కృష్ణ ఆమె పిరుదుల దగ్గిర వాసన చూస్తుంటే ఆమె ఏమీ అనలేదు. నిజానికి రాధ మరోలోకంలోకి వెళ్లిపోయింది. మొదటిసారిగా ఆమె పువ్వులో చెమ్మ ఎంత ఊరిందంటే, లంగా తడుస్తుందేమో అనిపిస్తోంది. దెబ్బల తాలూకు మచ్చల మీద మందు పూస్తూ చిన్నగా ఆమె తొడలను విడదీయడానికి సన్నగా
వత్తిడి చేసాడు కృష్ణ. కానీ రాధ సభ్యంకోసం తొడలను దూరంగా జరపలేదు. తనుకూడా ఎక్కువ చనువే తీసుకున్నాడని అర్ధమైంది కృష్ణకి. కొద్దిసేపు మందు పూసి చీరను లంగాతోసహా పైకి అనేసాడు. లేచి చీరను సరిచేసుకుని వెళ్ళిపోయింది రాధ ,వాడికి గుడ్ నైటు చెప్పి.
మరుసటి రోజు ఆస్పత్రి కెళ్ళిన రాధ ఏమి చేద్దామా అని తన సమస్యగురించి ఆలోచిస్తున్నది. తన కొలీగు ను పేషంట్లని చూడమని, తను క్యాంటీను కెళ్ళింది. కాఫీ ఆర్డరిచ్చి, డాక్టర్లకి ప్రత్యేకంగా ఏర్పాటు చేసిన స్థలంలో కూర్చుంది. ఆమెలో ఇన్నిరోజులు అణిచి పెట్టుకున్న కోరికలు ఉధ్రుతమవుతున్నాయి . గత నాలుగురోజులుగా కృష్ణ చేతి స్పర్శ, మాటలు, తప్పైనా కానీ ఉద్రేక పరుస్తున్నాయి. తనకు తెలియకుండావాడికి చనువు ఇస్తూ పోయింది. వాడుకూడా ఓపిగ్గా తన సమస్యలు విని ఎంత మమకారంతో మందు పూసాడు! వాడిని వీపు దాకే ఆపి ఉండవచ్చు. కానీ ఇన్ని రోజుల, భర్త దౌర్జన్యమ్ ఆమెని సులువుగా తన కొడుకు ఆసరా లోకి పంపించింది. వాడి కళ్ళలో సానుభూతి, ఏదైనా సహాయం చెయ్యాలనే తపన,
ఇంటిపనుల్లో కూడా పాలు పంచు కోవాలనే కోరిక, ఇవన్నీ ఆమెను వివశురాలని చేసాయి. వాడి స్పర్శని, తనలో రేగే కోరికల్ని కాదనలేక పోతోంది.
ఆమెలో మళ్ళీ గర్భవతి కావాలనే కోరిక పెరిగింది, భర్త కోరిక సంగతి పక్కన పెడితే. భర్త ఆరోగ్యం చెడిపోయిందని ఆమెకి అర్ధమైయింది. ఎందుకో కృష్ణకి అది చెప్పాలనిపించలేదు, బాధ పడతాడని. తను గర్భవతి అయితే భర్త కూడా ఎంతో సంతోషపడతాడు. కృత్రిమంగా గర్భం తెచ్చుకోవలసినంత అతుర్ధ లేదు, అంత ఖర్చు కూడా అనవసరం. అలాంటప్పుడు ..ఇంకేవరితోనైనా..ఛీ ..ఛీ అని సిగ్గుపడింది తన ఆలోచనలకి. కానీ తను గర్భవతి అయితే భర్త చేత తాగుడు మానిపించ వచ్చేమో. మనసులో ఆమెకు బాగా తెలుసు, అతను చెయ్యి దాటి పొయ్యాడని. కానీ ప్రయత్నం చేస్తే తప్పు లేదు కదా. తనకి నలభై ఏళ్ళు. మొన్న చేసుకున్న పరీక్షలు తను ఆరోగ్యంగా ఉన్నదని, తల్లిని కావచ్చని రుజువు చేస్తున్నాయి. ఎవరితోనైనా. . . కానీ ఎవరితోనూ తనకటువంటి సంబంధాలు లేవు. మనసు కలవకుండా శారీరిక సౌఖ్యమ్ అప్పుడప్పుడు సాధ్యమే కానీ పిల్లలని కనడానికి కాదు.
బిడ్డ కళ్ళలో తండ్రిని చూసుకోవాలి. అప్పుడే మాతృత్వానికి సార్ధకత. తన దగ్గిర సమయం లేదు, వయస్సు పెరుగు తున్నది. భర్త కూడా అసహనంగా ఉన్నాడు. బాధ పడుతున్నాడు. ఎందుకో కళ్ళ ముందు కృష్ణ మెదిలాడు. నిన్న చేసిన కొంటె పనులు గుర్తొచ్చి చిన్నగా నవ్వుకుంది. ఎవరైనా చూసారేమో సారేమో తను నవ్వుతుంటే అని చుట్టూ చూసి, ఎవరూ చూడలేదని నిర్ధారించుకుని , “అమ్మయ్య” అనుకుంది. అయితే, కృష్ణతో ......"నీకేమైనా పిచ్చా, రాను రాను ఇలా తయారైయ్యా
వేంది ?” అనుకుంది. త్వరగా కాఫీ తాగి తన కాబిన్ కెళ్లి రోగులను చూడడటం లో నిమగ్నమైపోయింది.
ఆరోజు రాత్రి చిట మట లాడుతున్నాడు రమేష్. అదృష్టవశాత్తు కొంచెం ఎక్కువగానే తాగి ఉన్నాడు. ఆమెకి అర్ధమయింది ఏదో ఒకటి అతనికి చెప్పి శాంతింప చెయ్యాలని. ఈ దెబ్బలు భరించడానికి ఇక తనకి ఓపిక లేదు. గత నాలుగు రోజులుగా చవి చూసిన ఆ ప్రేమతో కూడిన స్పర్శ ముందు ఈ దెబ్బలు ఇప్పుడు మరింత భరించరానివిగా అనిపిస్తున్నాయి.
భోజనాలైయ్యాక త్వరగా “తయారయ్యి” లోపలి కెళ్ళింది రాధ. తలుపు గడియపెట్టి ప్రేమ నటిస్తూ అతన్ని కావిలించుకుని ముద్దులు పెట్టసాగింది. కొంతలో కొంత శాంత పడ్డాడు రమేష్. చీర విప్పి అతన్ని మీదకు లాక్కుంది. “ఏమిటే ఇంతగా చేస్తున్నావు. తిమ్మిరిగా ఉందా?” అన్నాడు రమేష్.
మునిపటిరోజుల్లో ఆమెకు ఈ పని అయినతరువాత తన బాధను చెప్పుకోవడానికి ఎవరూ ఉండేవారు కాదు.ఇప్పుడు పరిస్థితి వేరు. తన కృష్ణ తనకోసం ఎదురు చూస్తుంటాడు. మాట్లాడితే వినటానికి ఒకరున్నారు అన్న భావంతో తాత్కాలికంగా ఆమె భరించడానికి రెడీ అయింది. అతని నోట్లోనుంచి వచ్చే సిగరెట్టు, మందు కలిసిన కంపు ఆమెను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసాయి.
తమాయించుకుని త్వరగా పని పూర్తిచేస్తే వదిలి పెడతాడని, “మరి మనం వీలున్నపుడల్లా చేసుకుంటే త్వరగా గర్భవతి అవ్వొచ్చుకదా, అందుకే ఇదంతా .. అయినా మీకేం మహారాజులు, సింహంలా ఎక్కడం, కొల్లగొట్టడం. మా ఆడవాళ్లే కదా కనాల్సింది?”.
మత్తుగా నవ్వి ఆమెని లంగా ఎత్తమని అన్నాడు రమేష్. లంగా ఎత్తి , ప్యాంటీని కిందకి మోకాళ్ళ దాక లాగి అతని అంగాన్ని చేతులోకి తీసుకుని కొంతలో కొంత గట్టి పడేట్టు చర్మాన్ని ముందుకీ వెనక్కీ అంటుంటే రమేష్ ఆమె రొమ్ముల మీద తలను పెట్టి నాక సాగాడు.
వెంటనే రెచ్చిపోయి “లంజా ”అని పళ్ళతో కొరికాడు. నొప్పితో ఆమెకు కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగాయి. “అలా చేస్తే నాకు బాగుండదు కదా, కాస్త నెమ్మదిగా .. నేను కూడా ఆనందంగా ఉంటే త్వరగా గర్భవతి అవ్వొచ్చు”.
“ఇదెవరు చెప్పారే ?”
“ నేను కూడా డాక్టరునే కదా, అయినా కొన్ని మందులు వాడితే కూడా త్వరగా గర్భవతి అవ్వొచ్చని కొంతమంది డాక్టర్లు అన్నారు. రేపట్నించి వేసుకుంటా. మరి మీరు మీ పని కూడా చెయ్యాలి”. త్వరగా ఆలోచిస్తూ ఏదో చెప్పేసింది రాధ, తర్వాత చుసుకోవచ్చులే అనుకుంటూ.
“అంటే,ఇన్నిరోజుల తరువాత, ఇప్పుడు బుద్ధొచ్చిందా.. సరే కానీ ..", అంటూ ఆమెలో ప్రవేశించి కుమ్మసాగాడు. ఆమెకి ఏమాత్రం సుఖంగాలేదు, కనీసం అంగం గట్టిగ ఉంటే లోపల కొంచెం రసాలు ఊరతాయి. బిగుతుగా ఉండడం వల్లన ఆమెకు కొంచెం నొప్పిగాకూడా ఉంది పువ్వులోపల. కొన్ని సార్లకే ఆయాసపడసాగాడు రమేష్. మధ్య మధ్యలో ఆమె రొమ్ముల మీద పడి అలసట తీరి మళ్ళీ తొయ్యడం మొదలెట్టాడు. కాస్సేపటికి మీద వాలిపోయి మరి లేవలేదు. గురక పెడుతుంటే “అమ్మయ్య ..” అనుకుని అతన్ని పక్కకు మెల్లగా తోసి, లేచి నిలబడింది రాధ. ఎప్పటిలాగే తుడుచుకోడానికి అతనేమీ కార్చలేదు. చీర కట్టుకుని బ్లౌజు వేసుకుని, డ్రేస్సింగు టేబులు వద్దకి వెళ్లి జుత్తు దువ్వుకుని బొట్టు కాటుక సరి చేసుకుంది. “త్వరగా ఏదైనా ఆలోచించాలి“, అనుకుంటూ గడియ తీసింది.
కృష్ణ కిచెన్లో ఉన్నాడు,ఏదో సర్దుతూ. వాడిని చూడగానే ఎందుకో ఏడుపొచ్చేసింది రాధకి. తను కళ్ళనీళ్ళు పెట్టేది చాల అరుదు. అమెది మామూలుగా అన్నీ తట్టుకునే స్వభావం, కానీ వాడిని చూస్తే ఎందుకో వాడిని విడిచి చాల సేపయిందనిపించింది. ఏదో నరకం నుండి తిరిగివచ్చినట్టుగా ఉంది. రాధను అక్కున చేర్చు కున్నాడు కృష్ణ. ఆమె తల తన భుజమ్మీద పెట్టి ఏడుస్తుంటే ఓదార్పుగా వీపు నిమిరాడు. వెక్కిళ్ళతో ఆమె గుండె ఎగిసి పడుతుంటే పల్చటి బ్లౌజులోనించి ఆమె ఎత్తులు అతని ఛాతి మీద ఒత్తిడి పెట్టి వదులుతున్నాయి. వాడి మగతనం గట్టిపడి నిటారుగా అయింద.
అది అంతగా ట్టించుకోలేదు కృష్ణ. “ఏమైంది అమ్మా?”అని అడిగాడు రాదని.
తల ఎత్తి జేవురించిన ముఖంతో వాడి వంక చూస్తూ కళ్ళు తుడుచుకుంటూ, “ఏదో ఒక పరిష్కారం ఆలోచించాలిరా కృష్ణా. నాకిక ఓపిక లేదు”.
“ఏమైనా మళ్ళీ చెయ్యిచేసుకున్నాడా?”
“లేదు కానీ, మనకి సమయం తక్కువ. ఎప్పుడైనా మళ్ళీ రాద్ధాంతం చెయ్యొచ్చు. ఇవ్వాళ ఏదో చెప్పి తప్పించేశా”.
“ఇంతకంటే హింస పడ్డావు కదా ఇంతకు మునుపు, ఇప్పుడెందుకు ఇంత బేలగా అయ్యావు? నేను అడ్డుకోనా రేపట్నించి?”.
“వద్దు, వద్దు, ఇంకేమైనా చేస్తాడు, నువ్వు లేనప్పుడు. అవును, నేనే ధైర్యంగా ఉండాలి. ఊరికెనే, నిన్ను చూస్తే బాల్య స్నేహితుడిని చూసిన్నట్టు అనిపించింది ,అందుకే ఏడిచా”, అని నవ్వింది రాధ.
“అలా నవ్వు. అన్ని సమస్యలూ తీరిపోతాయి. నువ్వు ఇక ఏమీ పని చెయ్యొద్దు. టీ పెడతాను, తాగుతూ కూర్చో. నేనే సర్దుతాను”,అంటూ రాధ వద్దంటున్న వినకుండా ఒక ఎత్తు స్టూలు తీసుకువచ్చి, ఆమెని బలవంతంగా దాని మీద కూర్చోబెట్టి టీ కాచసాగాడు.
“ఇప్పుడు నేను చిన్నపిల్లనీ, నువ్వు అమ్మవా ?”, పేలవంగా నవ్వుతూ అడిగింది రాధ.
"అవును. కదలకుండా కూర్చో. అమ్మకు అమ్మవటం కష్టం కదూ?”, అన్నాడు కృష్ణ .
“ఏ అదృష్టవంతురాలికో నువ్వు మంచి భర్తవి అవుతావురా ; మీ నాయన కూడా అలానే ఉండేవాడు”, అంటూ ఆమె కళ్ళలో మళ్ళీ నీళ్ళు నిండాయి.
“ష్ .. ఇంకేదైనా మాట్లాడు. మీ ఆస్పత్రి పేషంట్ల గురించి చెప్పు ...”. మాటల్లో పని పూర్తి చేసి ఇద్దరూ అలవాటుగా వాడి గదిలోకి వెళ్లారు. వాడడక్కుండానే వాడి ఎదురుగానే బ్లౌజు, బ్రా విప్పి చెంగుతో ముందుపక్క కప్పుకుని కుచ్చెళ్లు,లంగా బొందు వదులు చేసి బోర్ల పడుకుని తల వాడి తట్టు పక్కకు పెట్టింది రాధ. “మందు ఏదమ్మా?”
“మర్చిపోయా .. ప్లీజ్...తీసుకురావా, నా గుడ్దల దగ్గిర ఉంది”.
అమ్మా నాన్న గది కెళ్ళి అయిన్టుమెంటు తీసుకువచ్చాడు,కృష్ణ. వస్తూ,వస్తూ నాన్న గురక పెట్టి నిద్రపోతుంటే చూసి నిట్టూర్చాడు "ఎలాంటి వాడు ఎలా అయిపోయాడు",అని. వింతగా,ఇప్పటికి కూడా వాడికి ఆయన్ని చూస్తే అంత ఏవగింపు కలగటంలేదు, అమ్మను హింసిస్తున్నాడని కోపం తప్ప. తన గదిలోనికి వచ్చి రాధ వీపు మీది మచ్చల మీద మందు రాస్తూ అన్నాడు, “అవునూ, నువ్వు నా దగ్గిర్నించి వెళతావు కదా, వెంటనే నిద్రపోతున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. మరి మిగతా మచ్చల మీద ఎప్పుడు పూస్తావు మందుని?. మందు కూడా నా దగ్గిరే వదిలేసావు రెండు సార్లు”.
“మిగతా ...ఒహ్హ్ ..ముందుపక్కా? ఓపిక ఉంటే పూస్తాను లేకపోతే వదిలేస్తాను. ఎవరికీ కనిపించవు కదా?”.
“కానీ నొప్పి?”.
“ఉంటుంది, ఇవ్వాళయితే పూసుకోవలసిందే!”.
“ఎందుకు?”.
“అన్నీ చెప్పాలా?”.
“చెబితే నీకుకుడా బాగుంటుందన్నావు?!”
“పైభాగంలో కొరికాడు ఇవ్వాళ ...”
“ఒహ్హ్ ..” వీపు అయిపోయించి పిరుదులపైన చీర అంచు పట్టుకుని కిందకి లాగాడు సున్నితంగా లంగా తో పాటి. ప్యాంటి నపడటంతో నిరుత్సాహ పడ్డాడు. ప్యాంటి ని కూడా లాగితే కొంత మాత్రమే కిందకి దిగింది, ముందు పక్క ఇరుక్కున్నందువలన. కొంచెం వత్తిడి చేసాడు నడుము ఎత్తమన్నట్టుగా.
“అలానే పుయ్యలేవా? హాయిగా ఉంది,నడుము లేపాలంటే ఓపిక లేదు...”.
"అయితే నేనే లేపుతా ”, అంటూ ఆమె నడుము కింద చేతులు పెట్టి లేపాడు. కానీ రెండు చేతులు నడుమ్మీద ఉన్నందువలన ప్యాంటీని కిందకి దింప లేక పొయ్యాడు కృష్ణ. వాడి కష్టం చూసి నవ్వింది రాధ. “ఉండు లేపుతా ” అని నడుము లేపితే ప్యాంటీతో సహా పిరుదుల కిందకి దింపాడు.
“అలాక్కాదు. అది పట్టినట్టుగా ఉంటుంది అక్కడ వదిలేస్తే. పూర్తిగా తీసెయ్యిరా ”.
“ఎలానమ్మా?”
“కిందనించిరా”.
అరనిముషం పట్టింది కృష్ణకి అర్ధం చేసుకోవడానికి. సంతోషంతో ఉక్కిరి బిక్కిరైయ్యాడు అర్ధమయ్యి. ఆమె కాళ్ళ వైపు జరిగి చేతులతో చీరను లంగాతో సహా తొడలదాకా లేపి, లంగా కింద నుంచి కాళ్ళ మీదుగా నున్నటి తొడలను దాటి పిరుదులు మొదలయ్యే దగ్గిర దొరికింది, అంతకుముందు కిందకి దింపిన ప్యాంటి. పట్టుకుని కిందకి లాగి ఒక్కొక్క కాలునించి తీసేసాడు. చీరను, లంగాను అలానే పైనే వదిలేస్తే బాగుండదని మళ్ళీ కాళ్ళ దాకా చేర్చాడు కృష్ణ.
“ఇప్పుడు మందు పూయి”, అన్నది రాధ.
కృష్ణ ఊపిరి బలంగా తీసి వదులు తున్నాడు. వాడి మగతనం లేచిపోయి మారాం చేస్తోంది. కాళ్ళను దగ్గిరగానే ఉంచిపెట్టింది రాధ. వెనకనించి లీలగా కనబడే ఆమె క్రింది వెంట్రుకలను చూస్తూ, మందుపూస్తూ , కొంచెంగా పిరుదులను పిసకసాగాడు. ఆమెకి స్వర్గంలో ఉన్నట్టుగా ఉంది . కళ్ళు మూసుకుని చిన్నగా మూలగాసాగింది . ఆమె పిరుదులను వత్తుతూ సున్నితంగా మధ్య మధ్యలో వాటిని విడదీయసాగాడు కృష్ణ . ఆమె వెను చీలికా , మల ద్వారమూ వాడికి దర్శనమిచ్చాయి . వాడి అంగం నుండి రసం కారసాగింది . కిందకి వంగి ఆమె మల ద్వారాన్ని పరీక్షిస్తూంటే , ఆమె మదపు వాసన వాడి ముక్కుపుటాలకు తగిలింది . తన్మయత్వంలో కళ్ళు
మూసుకున్నాడు కృష్ణ . తను చేయవలసిన పని మర్చిపోయి ఎంతసీపు అలా ఉండిపోయాడో వాడికే తెలియదు . వాడి స్పర్శ తాల్లూకు వత్తిడి తగ్గడంతో కొద్దిగా కదిలింది రాధ . ఈ లోకంలోకొచ్చిపడ్డాడు కృష్ణ .
ఇంతలో , వాడికి ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ”అమ్మా?”.
“ఆ ..” మత్తుగా జవాబిచ్చింది రాధ.
"నీకు ఓపిక ఉండదేమో తరువాత, ఇప్పుడే నిద్ర వస్తున్నట్టుంది కదా ...ముందుపక్క మందు పూయనా?”. ఏమీ బదులివ్వక పొయ్యేసరికి ఇష్టం లేదేమో అనుకున్నాడు కృష్ణ. కాస్సేపు అయిన తరువాత చీర, లంగా ను యధా స్థానానికి నడుము పైకి తెచ్చివదిలేసాడు.
“అయిపోయిండమ్మా ,ఇవాల్టికి,ఇక గుడ్ నైటా?”, అడిగాడు కృష్ణ.
“ఉండు, నాకూ అదే అనిపిస్తోంది ... అక్కడకూడా పూస్తావా ? అంటే ఇవాల్టి గురుతు మీద . నేను ఇటుపక్క తిరుగుతా , అని తిరిగి పడుకుని కళ్ళ మీద చెయ్యి పెట్టుకుంది రాధ.
ఆమె స్థనాల మీద చీర కొంగు కప్పి ఉన్నది. ఆమె తన కొంగును తప్పించక పోయేసరికి తనే కొంగును తప్పించాడు . ఆమె కళ్ళు మూసుకునే తన చెరొక చేతితో ముచ్చికలభాగంలో మూసింది. కానీ వాడికి కనపడిన వక్షోజాలు దివ్యంగా
దర్సనమిచ్చాయి. అలానే చూస్తుండిపోయాడు కృష్ణ వాటివంక . ఆమె కళ్ళు తెరవక , “కనబడ్డాయా గుర్తులు ? లేకపోతే వేళ్ళతో తాకి చూడు ”, అన్నది. మచ్చలు కొన్నే ఉన్నాయి , కానీ ఒక కొత్త గా చేసినట్టుగా ఉన్న
పళ్ళ గుర్తు ఎడమ స్తనంమీద ఉంది , ఆమె చేత్తో కప్పిన భాగం కిందగా. మందు వేళ్ళకు పూసి ఆ గుర్తు మీద రాయటం మొదలెట్టాడు కృష్ణ. ఉత్సాహంలో, మరిచిపోయి చెరో చేత్తో రెండు వక్షోజాలని చిన్నగా వత్తసాగాడు. చిన్నగా మూలిగింది రాధ. తమాయించుకుని మళ్ళీ వేళ్ళతో మచ్చల పైన మందు రాయసాగాడు , కృష్ణ . ఇటు రాధకి వక్షోజాలు బరువుగా అయ్యాయి . కోరికలు విజ్రుభించి తన తొడల మధ్య లోయలో ప్రవాహంలా తయారైంది . కొద్దిసేపు మరిచి పోయింది,ఎవరితో ఉందో. వాడు పిసుకుతూంటే మైమరచి మూలిగింది .
భయపడ్డా డో ఏమో వదిలేసాడు . అప్పుడు లోకంలో కొచ్చింది రాధ . ఎంత తప్పైనా, ఎంత మధురంగా ఉన్నది అని అనుకుంది . చీర కుచ్చెళ్ల దగ్గిర ముందే వదులుగా చేసినందువలన కొద్దిగా జారి బొడ్డు , దాని కింద
భాగం పచ్చగా , నున్నగా ఆహ్వానిస్తున్నట్టుగా, ఉంది . అది చూసి పిచ్చెత్తి పోయింది కృష్ణకి . ఉండబట్టలేక అన్నాడు , “ఎంత అందంగా ఉన్నా వమ్మా ! నాన్నకి తెలివి లేదు ”
“ఎందుకురా ?”.
ఏమి జవాబివ్వాలో తెలియలేదు కృష్ణకి. బాగా అలోచించి , “ఏమో తెలియదు “,అనేసాడు . పెద్దగ నవ్వింది రాధ వాడి నోరు కట్టుబడి పోవటంతో.
“సరే ఇక చాలు నాన్నా , లేస్తావా ? చాల థాంక్స్ రా . చీర కట్టుకుంటా , మాట్లాడుకుందాం కొద్దిసేపు . నిద్ర పోయింది . నువ్వు కూడా ఫ్రెషవ్వు , మందు అయిందేమో కదా చేతికి ”, అని కొంటెగా నవ్వింది పైజామా
లోనించి తన్నుకువస్తున్నట్టుగా ఉన్న వాడి గూటాన్ని చూస్తూ . సిగ్గుపడి తలూపి బాత్రూము కెళ్ళి చేతితో తృప్తి పడి వచ్చి హాల్లో అమ్మ పక్కన కుర్చుని రాత్రి ఏ పన్నెండుదాకా మాట్లాడుకుంటూ ఉండిపోయారు .
మరుసటి రోజు మధ్యాన్నం కృష్ణ ఆఫీసుకి ఫోను చేసింది రాధ . “ఏమైందమ్మా ?”, అని వాడు కంగారుగా అడుగుతుంటే రాధ నవ్వి “ఏమికాలేదు . నీతో మాట్లాడాలి ”.
“ఇప్పుడా ? ఇంటికొచ్చేదాకా ఆగలేవా ?”.
“బయట మాట్లాడుకోవటం బాగుంటుంది ”.
“ఎక్కడ కలుద్దామమ్మా ?”.
“మా ఆసుపత్రి కఫేలో ”.
“సరే ఉంటా ”, అని ఫోను పెట్టేసి పై అధికారికి చెప్పి రెండుగంటలు పర్మిషన్ అడిగి రాధను కలవడానికి బయలుదేరాడు కృష్ణ .
పెద్ద దూరం కాదు ఆమె పనిచేసే ఆసుపత్రి వాడి ఆఫీసుకి . వాడు వచ్చేసరికి కాఫీ ఆర్డరు చేసి ఉంచింది రాధ . ఇద్దరూ ఒక మూల టేబులుంటే అక్కడ కూర్చున్నారు . ఆమె వంక చూస్తూ, “ఏమిటి అంత అర్జెంటమ్మా ? ”, అని అడిగాడు కృష్ణ .
“నేను ఒక నిర్ణయాని కొచ్చా , కాఫీ తాగు , చిన్న పార్కుఉంది దగ్గిరగా, అక్కడ మాట్లాడుకుందాంరా ”, చుట్టూ చూస్తూ అన్నది రాధ . పది నిమిషాల తరువాత పార్కు లో బెంచిమీద కుర్చుని ఉన్నారు ఇద్దరూ. డిసెంబరు ఎండ మందంగా ఉంది . వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా ఉంది . “నీకొక విషయం తెలుసారా ? చలికాలంలోనే ఎందుకు ఎక్కువగా నెలతప్పుతారు ?”. ఆశ్చర్యంగా చూసాడు కృష్ణ రాధ వైపు , “ఎందుకు ?”,అని అడిగాడు .
“వాతావరణం చల్లగా ఉంటుంది కదా , ఒకరి దగ్గిరగా ఒకరు ఎక్కువగా ఉండటం ఇష్టపడతారు , మగ , ఆడ ”.
“అమ్మా , అస్సలు విషయం ..”.
రాధ ఎక్కడో చూస్తూ , “చెబుతా ..నేను చెప్పేదాన్ని పూర్తిగా విను . అలోచించి సమాధానం చెప్పు . తొందర లేదు . కానీ ఇవ్వాళే చెబితే మంచిది . నీ నిర్ణయాన్ని పట్టి నేను ఇంకొక పెద్ద నిర్ణయం తీసుకోవాలి ”.
“సరేనమ్మా , ప్రయత్నిస్తా ”.
“నేను మీ నాన్న కోసం గర్భవతిని కావాలని నిర్ణయం తీసుకున్నా . అయన ఆరోగ్యం పాడవటం మొదలయితే ఎవరూ ఆపలేరు . ఇప్పటికే అన్ని ఛాయలూ కనిపిస్తున్నాయి . అయన కోసరం , మేము గడిపిన సంవత్సరాల
సాన్నిహిత్యం కోసరం , నేను ఒక నిర్ణయాని కొచ్చాను . మనం ప్రయత్నిస్తే ,ఇప్పుడైనా తాగుడు మానిపించవచ్చు నేమో . నేను గర్భవతి అయితే అయన సంతోషించి నా కోసం , నా పుట్టబోయే బిడ్డ కోసం తాగుడు
మానేస్తాడేమో చూద్దాం . ఆయన్నే అడిగి చూస్తాను ఒప్పు కుంటాడేమో.”
"కానీ నువ్వే అన్నావూ ... అయన వీర్యకణాలు తక్కు వుండొచ్చని ..” , కృష్ణ అడిగాడు.
“ఉండు . తొందర పడవద్దు . ఆయనతో కాదు నేను గర్భవతిని అయ్యేది. వేరొకరితో ". ఎందుకో చివుక్కుమంది కృష్ణ హృదయం . అసూయ లీలగా అతని కళ్ళలో కనిపించి మాయమైంది .
“ఎవరు ...” బలహీనంగా అడిగాడు . అతని గొంతులో తేడా ఆమె గమనించలేదు . దూరంగా చూస్తూ ...”నేను ఎవరంటే వారితో గర్భం తెచ్చుకోలేను . ఉన్న పరిస్థితి కంటే అధ్వాన్న పరిస్థితి మనకు వద్దు .
అభాసుపాలవ్వడం తప్ప ఇంకొకటి ఉండదు .”
ఉన్నట్టుండి కృష్ణకి అనిపించింది , “కృత్రిమ గర్భమా ..?” అంటూ ఆపేసాడు .
“అది కూడా అవ్వకపోవచ్చు . చాల డబ్బు ఖర్చు కూడా . నాకు మాత్రం సహజమైన పరిస్థితులలో, వీలైనంతగా ప్రకృతికి అనుగుణంగా వెళ్ళాలని ఉంది . కృత్రిమం , నువన్నట్టు కృత్రిమమే కదా ?!” .
వాడు మౌనంగా ఉంటే తనే అన్నది , “ నీ సహకారం కావాలి ..అంతా నీ మీద ఆధారపడి ఉన్నదిరా ”, బ్రతిమిలాడుతున్నట్టుగా అడిగింది రాధ.
“నేనా ? ఎలా ?”. అంత సేపటి తరువాత వదివంక ఆప్యాయంగా చూసింది రాధ , “ నువ్వే నా కాబోయే బిడ్డకి తండ్రివి కా ”.
అవాక్కైయ్యాడు కృష్ణ .
కొన్ని క్షణాల తరువాత తేరుకుని ,“కానీ .. అదెలా సాధ్యం ? సంఘం ...మనుషులు ...ఇటువంటిది ఎప్పుడైనా జరిగిందా ? నీకు ఫర్వాలేదా ? ఏమీ పాలుపోక ఈ పని చేస్తున్నావా ?”, వెంటవెంటనే అడిగాడు కృష్ణ.
“అవన్నీ నాకు వదిలిపెట్టు . నేను చాల ఆలోచించా . మనం చెప్పకపోతే ఎవరికీ తెలియదు . మీ నాన్నకి కూడా . మీ నాన్న బిడ్డనే కనబోతున్నాను, అందరి దృష్టిలో , ఆయన దృష్టిలో కూడా . బాగా ఆలోచించు .
