Springveer

"En dit is de zon neem ik aan, ja? Waarom lacht ie? De zon is een bal met lava, lava lacht niet, lul!"

Zelf schaterde ze het hardst om haar, ongelofelijk beroerde, imitatie van Hans Teeuwen. Ze kende haar klassiekers... Toen ze de bon opende las ze hem hardop voor

"Lieve Springveer, hier een bon ter waarde van een week vakantie met een vriend of vriendin en bestemming naar keuze. Ik hou van je, liefs Mike"

Ze begon te snikken toen ze het voorlas... "Oh Mike... wat moet ik zeggen... je bent zo lief voor me... ik kan je nooit terugbetalen wat je voor me doet" Ik schoot in de lach en sloeg mijn arm om haar heen

"Daarom ben ik ook je voogd Veer, het is mijn taak om voor je te zorgen, en naast voogd ben ik ook je grote broer, en je bent mijn beste vriend, ik hou onvoorwaardelijk van je... ik zou de maan voor je kopen als ik het kon, daarbij je hebt het verdiend"

Ze sloeg haar arm rond mijn borst en legde haar hoofd in mijn nek...

"Mike je bent de liefste broer, de beste voogd en de allerbeste vriend die iemand zich maar zou kunnen wensen... ik zou niet weten wat ik zonder je moest... ik hou ook van jou"

Ze kuste zachtjes mijn wang. We zaten een tijdje zonder wat te zeggen.

"zin om ergens wat te gaan eten, Veer?"

"Ik wil best koken hoor Mike, het is nog vroeg"

"Nee Veer, trek wat moois aan, we gaan je vakantie vieren, en je overgang naar de zesde, ik ben zo trots op je"

Vera glom toen ik dat zei en ze veerde op, mijn springveer... ze deed haar naam eer aan. Ze bubbelde naar haar kamer, bubbelde ja, als bruisend schuim... ik kan het niet uitleggen, maar als Veer blij was bewoog ze vloeiend en verend...

Ik wachtte op de bank, in mijn hand een glas koude appelsap, ik wilde dat het whiskey was maar ik moest nog rijden. Een half uur ging voorbij en ik zuchtte, vrouwen... Met een halve glimlach sloeg ik de laatste slok achterover.

Vera kwam uit haar kamer, ze was adembenemend, ze had een zwarte strakke jurk aan, haar beginnende vrouwelijke vormen geaccentueerd door de suede stof. Haar slanke lange benen gehuld in zwarte kousen die net een reepje dij lieten zien. Haar blonde haar opgestoken met twee losse blonde krullen langs haar gezichtje... ze was adembenemend, zoals sommige tienermeiden dat kunnen zijn, maar dan goddelijk.

"God Veer, jij gaat een man ooit zo gelukkig maken... je bent prachtig"

Voor ik het had gezegd wist ik dat ik het niet had moeten zeggen, niet als broer, en zeker niet als voogd... ik wendde mijn blik af maar zag nog net dat ze bloosde...

"haha Mike, gek, dat zeg je alleen maar omdat ik je zusje ben..."

Ik keek naar mijn lege glas... ik kon zeggen dat ik het meende als man, maar dat zou te ver gaan, dus ik liet het.

In het restaurant van haar keuze, een gezellig luxe eetcafé, kwam de serveerster naar ons toe.

"Zal ik u en uw vrouw naar uw tafel brengen of wilt u nog wat drinken aan de bar?"

Nog voor ik haar kon verbeteren zei Vera

"Mijn man en ik zouden graag eerst wat drinken"

ik keek haar aan

"Veer!"

ze giechelde en kneep in mijn hand terwijl we naar de bar liepen.

"Vanavond ben ik jouw vrouw fluisterde ze"

Ze kuste mijn wang vluchtig. Ik wist niet hoe ik moest reageren, maar bedacht me dat ze een tienermeid was, die doen gekke dingen, een beetje stangen...

Het eten was goed en we hadden een leuke avond, die veel te snel voorbij ging. Maar ja, het is wat ze zeggen, alle dingen gaan voorbij... alle dingen gaan echt voorbij...

Op de terugweg legde ze haar hoofd tegen het raam terwijl ze naar me keek... "Mike?" ik keek haar even aan voor ik mij weer op het verkeer richtte.

"ik heb een leuke avond gehad Mike" zei ze met een glimlach "vooral toen dat meisje dacht dat ik jouw vrouw was"

Ik knikte en zweeg terwijl ik naar de weg keek... ik mocht wensen dat zo'n fantastische vrouw mijn vrouw was bedacht ik me, voor ik die gedachte veilig wegborg....

De volgende dag was Vera weg, waarschijnlijk op stap met een vriendin, of een vriend, ze was inmiddels zeventien en ik herinnerde mij hoe ik was in die tijd. Altijd op stap en aan de rol... ik schudde mijn hoofd en moest glimlachen.

Ik was blij met haar rond me heen, maar ik wist dat het niet al te lang meer zou duren voor ze haar vleugels zou uitslaan. Precies zoals ik had bedoeld toen ik me om haar ontfermde, en ondanks dat ik een felle pijnscheut voelde bij de gedachte dat ze op een dag hier niet meer zou zijn maar haar eigen leven zou hebben wist ik dat ik het goede had gedaan...

Ik wilde me net gaan bezig houden met mijn nieuwe bedrijf toen ik de bon zag liggen die ik had gemaakt voor haar.

ik keek er even vluchtig naar terwijl ik langs de tafel liep tot ik me realiseerde dat mr/mrs X was doorgekrast en er een naam stond. Ik had niet gelezen welke naam dus ik deed een paar passen terug om het te zien.

"Mike" stond er...

Ik keek nog een keer en bedacht me dat ze waarschijnlijk een vriend had die net zo heette als ik, niet zo heel vreemd, mijn naam was niet echt heel bijzonder, maar even maakte mijn hart een sprong.

Ik schudde mijn hoofd en begon aan mijn werk. Een nieuw ontwerp voor cryptografische versleuteling op basis van een nieuw algoritme.

's Middags rond een uur of drie hoorde ik de deur. Vera bubbelde binnen met een grote lach op haar gezicht

"Hoi Mike, heb je me gemist?"

Ik draaide me om van mijn werkstation en lachte naar haar

"afschuwelijk was het" zei ik met een knipoog... "al die tijd voor mezelf, die rust, ik heb afgezien"

Plagerig sloeg ze me op mijn arm "eikel, ik denk dat ik bij nader inzien toch maar met iemand anders op vakantie ga..."

Daar had ze me, ik vergat even te ademen voor ik me hervatte "wat bedoel je?" ze keek me aan, even verdronk in haar smaragden ogen.

"ik had die bon speciaal voor je neergelegd, Mike, zodat je het kon zien, je hebt het toch wel gezien?"

"Veer, ik dacht dat je een vriend had die toevallig ook Mike heette, het is de bedoeling dat je met een vriend of vriendin gaat en niet met je oude broer... je moet lol hebben"

Toen ik het zei zag ik haar blik veranderen.. Ik had haar pijn gedaan... Domme lul die ik ben... hork... godverdomme...

"Mike... jij bent mijn beste vriend, ik zou niemand weten met wie ik liever op vakantie zou gaan dan jij, wil je soms van me af zijn? Als dat het is moet je het gewoon zeggen..."

Ik keek naar haar, een traan vormde zich in haar ogen... ik slikte...

"Veer, leverd... jeetje...zo bedoelde ik het niet, ik zou je vreselijk missen, ik mis je al als je de hele dag op school zit... ik wilde alleen..." mijn stem stierf weg, ik keek haar aan... "ok, waar gaan we heen"

Veer piepte van opwinding.

"oh Mike" een lach zo breed, het was alsof de zon hier recht in de kamer scheen. God, wat een meid, ze sprong op en neer en omhelsde me. "oh Mike... " En ze kuste me, recht op mijn lippen, ik voelde haar zachte volle lippen op de mijne en ik schrok, ze schrok zelf ook...

"Mike, sorry, ik werd enthousiast... het spijt me"

Ik wilde wat zeggen, maar voor ik kon spreken was ze al weg, opgesloten in haar kamer. Ik liet haar even, ik moest zelf mijn gedachten wegbergen.. Veilig, bij die andere gedachten die ik soms had, ik blijf een man bedacht ik me.

Toch vrat het aan me, echte mannen hebben geen gedachten over hun kleine zusje die ze moeten wegbergen, god, zielige stumper. Ik wreef met mijn handen over mijn gezicht, Ik moest deze ziekte bedwingen!

Na een kwartier was de storm in mijn hoofd geluwd. Het was maar een kus, verkeerd gemikt waarschijnlijk, gekke vent, met je rare gedachten. Godver...

Zacht klopte ik op haar deur "Veer?". Ik wachtte even en klopte nog een keer. Zachtjes hoorde ik haar stem "Ja Mike, kom binnen" ik opende haar deur en keek naar haar, ze lag op haar bed terwijl ze naar het plafond keek.

"Het spijt me Mike, het was stom... ik weet niet wat ik deed.. Ik was zo blij dat je met me mee wilde op avontuur... en nu denk je dat ik een freak ben en wil je natuurlijk niet meer."

Ze snikte zachtjes terwijl ze zich snel omdraaide en haar gezicht in haar kussen begroef. Snikkend lag ze daar.

Ik ging naast haar zitten en aaide haar, ik streelde haar rug.

"Natuurlijk wil ik met je op avontuur, gek, ik wil niets liever dan met jou op avontuur.. Net zoals de drakenjacht zoals vroeger"

Abrupt draaide ze haar hoofd naar me en keek me aan met rode betraande ogen.

"Herinner je je dat, Mike?, Ik denk daar zo vaak aan terug... jij was de draak..."

Ik keek naar haar, ik moest echt mijn best doen om niet in huilen uit te barsten bij die dierbare herinnering

"en jij de drakenjagende prinses"

Mijn stem brak, Veer veerde op en omhelsde me.

"Oh mike... je bent de beste broer ter wereld... al heel mijn leven, ik hou zoveel van je"

Ik zei niets, ik knuffelde haar alleen maar, en was alleen met mijn gedachten. Gedachten die ik niet wilde of kon uitspreken, sterker, ik ontkende ze zelfs. Ik hield ook van haar, steeds meer, steeds dieper. Oh man, weg met die gedachte, in de kluis, dik slot erop.

We zaten een tijdje in deze omhelzing, tot we beiden kramp kregen en besloten dat het tijd was om wat te eten en te plannen wat voor avontuur we zouden zoeken. Ik had verwacht dat ze naar Ibiza wilde, of zoiets. Iets met een hoop clubs en jonge mensen, jonge mannen. (pang... weer een scheut, een pijn en een gedachte die ik moest wegbergen, gekke trieste vent)

Maar Veer zou Veer niet zijn als ze me niet zou verrassen, hoe goed ik haar ook kende, altijd weer flikte ze dat, het was een talent.

Ze wilde naar Parijs, de stad van de liefde nota bene... met mij! Oh god, weer een gedachte die ik moest wegstoppen. Het ging nog vol worden daar. Zou er een aannemer zijn die me zou willen helpen met de uitbouw van mijn kluis met zieke verlangens voor mijn kleine zusje, bedacht ik me met een wrange glimlach.

***

De vrijdag erop bracht het vliegtuig ons op Charles de Gaulle in Parijs, een taxirit verder en we stonden voor ons hotel, hartje Parijs.

Vera nam meteen de leiding en liep zelfverzekerd naar de balie, 5 jaar vwo Frans was het waard merkte ik, ik had geen idee waar ze het over had met de baliemedewerker, voor zover ik wist zou het zelfs over de ontaarding van materie bij de vorming van een witte dwerg kunnen gaan, ik had geen enkel benul. God wat is Frans een prachtige, maar onbegrijpbare taal, maar niet voor mijn springveer...

Achteraf had ik meer Frans moeten volgen. Vera had de baliemedewerker blijkbaar wijsgemaakt dat er een foute boeking was geweest en dat de twee kamers die ik had geboekt in feite 1 kamer had moeten zijn.

Vertwijfeld zette ik onze koffers in de kamer.

"ehm Veer... er is ehm... dit is uhm... één kamer... enne ... we zijn met zijn tweëen hier...."

Veer straalde en barste in lachen uit.

"haha dat is het voordeel van dezelfde achternaam Mike.. deze week ben ik jouw vrouw, net als bij ons etentje"

Ze giechelde terwijl ze me omhelsde en haar neus tegen de mijne drukte...

"daarbij, maak je niet zo druk gekkie, er zijn twee bedden, ik wilde gewoon dichtbij je zijn deze week en niet alleen zijn, het is toch gezellig zo?"

Oh god, ze wist niet wat ze me aandeed, de kluis was nog lang niet uitgebouwd. Waar moest ik heen met al mijn volkomen perverse gedachten. Dit zou een zware week worden.

Nou goed, ik moest er maar het beste van maken. Het was nog vroeg, we slenterden door hartje Parijs, het weer was prachtig. Terwijl we door de kleine straatjes slenterden pakte ze mijn hand.

"Oh Mike... wat is alles mooi hier"

Ze kneep in mijn hand. De winkels in Parijs staan bekend om hun exclusieve inhoud en Veer vergaapte zich aan de prachtige jurken in de etalages.

"Oh Mike... kijk die jurk dan... jezus... hij is prachtig.. Maar 1.500 euro... mijn god"

Het was inderdaad een prachtige jurk, dieprood van glanzend satijn en ik wist zeker dat Veer zou stralen in deze jurk.

"Wil je hem?" vroeg ik haar terwijl ik haar aankeek.

"Nee, idioot, dat kan ik nooit betalen Mike"

ik lachte en keek haar aan "Ik wel" en ik trok haar de winkel in

"Nee Mike... ik wil het niet"

In mijn beste Frans wees ik naar de jurk en naar mijn vrouw... ik bedoel... mijn Vera...

Mijn Franse wijskunst was van topklasse bleek, want binnen een paar ogenblikken straalde Vera, de hele winkel in een bad van licht van duizend zonnen, god wat was ze mooi, niet dat ze die jurk daarvoor nodig had, maar wel de lach die ze had in die jurk, ze was als een prinses, mijn drakendoder.

"God Mike, we gaan voor ik verliefd word op deze jurk...kom" maar ik schudde mijn hoofd...

Vera trok aan mijn arm terwijl ik de jurk afrekende...

"Mike nee, niet doen hoor"

"Mike! Dit kunnen we niet betalen gek... ik wil het niet"

ik keek naar Vera.. "Je vergist je lieverd, dit kan ik heus wel betalen, je weet toch dat ik mijn bedrijf heb verkocht, maak je geen zorgen"

Vera keek me aan en zweeg verder, de jurk werd netjes opgevouwen en in een luxe tas gestopt, ze drukte de tas tegen haar lichaam alsof het een baby was die bescherming nodig had, zoals ik haar 17 jaar geleden had gekoesterd.

Toen we de winkel uitliepen kuste ze me op mijn wang, wel 100 keer

"God Mike... ik weet niet wat ik moet zeggen... dank je... je bent de liefste, ik hou van je"

Ik keek haar aan en lachte

"zeg gewoon niets lieverd, ik hou ook van jou, meer dan je weet (oh god, hou je bek), je verdient het"

We liepen rustig terug naar het hotel, hand in hand en ik weet dat het niet past maar het voelde als een verliefd stel, het voelde alsof ik met de vrouw van mijn leven daar liep, en heel eerlijk, dat was ook zo. Alleen moest dat in die kluis, die blijkbaar bodemloos was, scheelde me een aannemer bedacht ik me wrang.

"Mike, mag ik wat vragen en beloof me dat je niet boos wordt"

Vera keek me aan, ik zag iets van angst in haar ogen...

"Tuurlijk, Veer, je mag me alles vragen"

"Hoe kun je die jurk betalen, deze reis, mijn verzorging en opleiding, het huis waar we wonen zonder te werken?"

Ik schoot in de lach "Vera, je weet toch dat ik mijn bedrijf heb verkocht in weken na... Nou ja... na..."

Ik kon het niet uitspreken, maar Vera wist wat ik bedoelde en kneep in mijn hand om me te verzekeren dat ik haar geen pijn deed door terug te denken aan die hel.

"Ja Mike, dat weet ik, maar dat geld kan toch nooit zoveel zijn geweest... ik bedoel het was een bedrijf dat je had opgebouwd vanaf je 19e..."

nu moest ik echt lachen...

"Ja en dus? Ik wil best zeggen wat ik heb gekregen voor mijn aandeel, maar beloof me dat je me niet anders zal behandelen om wat je weet"

Ik keek haar aan, deels angstig, omdat ik weet wat geld met mensen doet... zeker als het veel is...

Veer keek fel naar me "als je denkt dat ik je anders zie omdat je rijk bent dan vergis je je in mij, broer!, al heb je een miljoen"

Ik schrok van haar felheid en schaamde me meteen over mijn twijfels, hoe kon ik aan Veer twijfelen inderdaad. Godverdomme, lul!

"Veer het spijt me, ik ben soms zo'n eikel... vergeef me... en als je het echt wil weten, het is veel meer dan een miljoen... ongeveer 850 keer zoveel"

Vera stond stil, midden in Parijs. Ze liet bijna haar tas uit haar armen vallen terwijl ze naar me keek.

"Godsamme Mike... ik wil gewoon de waarheid, geen stomme grap"

Lachend liep ik terug naar haar en nam haar in mijn armen

"Ik maakte geen grap, al is de waarheid dat het inmiddels waarschijnlijk 930 miljoen is want ik investeer af en toe vrij briljant"

Vera's mond viel open, ze keek me met haar grote groene ogen aan.

"Oh en als je zo rijk bent, waarom woon je dan in zo'n klein appartement?"

Ze keek me aan nog steeds vol ongeloof.

"Gewoon, omdat ik me er prettig voel, en ik hou van low profile... ik mag dan rijk zijn, dat wil niet zeggen dat ik me rijk moet gedragen... ik waardeer mijn vrienden, ik waardeer jou en ik waardeer mijn leven, als ik in een villa woon met alles erop en eraan ben ik dat kwijt en heb ik alleen vrienden die me willen kennen om wat ik heb, en niet om wie ik ben"

Veer stond sprakeloos, haar mond viel open.

"God Mike... je bent zo perfect.. Ik wou soms dat je mijn broer niet was... ik zou je..."

Haar stem viel stil en ze keek weg, ik kon het niet laten en ik knuffelde haar daar midden op straat in Parijs

"God Veer, alles wat ik heb is ook van jou... alles... ik deel alles met je"

Veer keek me aan en opeens had ze een ondeugende glimlach om haar mond en een twinkel in haar prachtige groene ogen...

"alles? Mmmh... misschien ga ik je daar ooit aan houden"

Mijn hart klopte in mijn keel en ik dacht te interpreteren wat ze bedoelde. Weer iets voor de bodemloze put, mijn god eikel, geperverteerde viespeuk.

We aten die avond in een luxe Frans restaurant, Vera droeg haar nieuwe jurk en deed alles om de schijn op te houden dat ze mijn vrouw was, ze vond het een leuk spelletje blijkbaar, ze was zich onbewust van de perverse gevoelens die steeds meer vorm kregen in mijn hoofd.

Was het dat ik Natasja miste, of een vrouw in het algemeen? Ik had geen moment meer aan Natasja gedacht na die avond, sowieso aan geen vrouw, behalve Veer dan.

Ik dacht dat het was dat ik genoeg aan Vera's aanwezigheid had, maar was het geen obsessie? In gedachten verzonken overwoog ik alle facetten.

Ze was echt een vrouw aan het worden, een bijzonder knappe vrouw zelfs, en ik mocht haar, ze was lief en attent. Daarbij was ze ook nog eens razend slim. Misschien was het helemaal niet zo raar dat ik gevoelens kreeg, misschien moest ik gewoon meer mijn best doen die gevoelens te negeren, wie weet was ik wel normaal.

"Mike? Joehoe... Vera hier... KRRRGZZZ OVER..."

Vera schoot in de lach om haar eigen beroerde imitatie van een walkie talkie toen ze mijn aandacht weer had, ik moest glimlachen om dat triomfantelijke hoofd.

"Praat eens met me, je zat wezenloos voor je uit te staren, ik wil niet dat de mensen denken dat ik op stap ben met een halve gare hoor"

Vera pruilde als een klein meisje toen ze het zei.

"Godver Veer... je weet het ook wel mooi te zeggen he, ik was even aan het peinzen, over mijn project (leugenaar!) sorry.. Ik zal het niet meer doen"

Ik nam een slok van de wijn die ik had besteld voor ons. Het eten was goed, niet fantastisch, gewoon goed, wat me tegenviel gezien de reputatie van het restaurant, en de Franse keuken in het algemeen, maar goed, ik ben ook maar een lompe hollandse boer, stamppot en rookworst.

We sloten de avond af met een wandeling langs de Seine en Vera had erop aangedrongen dat ik haar een arm gaf, ach een arm, dat is geen rare vraag, ook niet voor een zus dus innig gearmd liepen we langs de kade.

De lichtjes van de huizen en de lantaarns weerspiegeld in het kabbelende water, in de verte de verlichte Eiffeltoren. Dit was Parijs, de geurende zomeravond en de geluiden van de drukte, het leven was weer fantastisch.

Ik genoot hoe haar lichaam tegen me aan was gedrukt, zo dicht bij me. Ik genoot meer dan zou moeten, meer dan ik zou willen, of nee meer dan ik zou willen dat ik wilde, moest ik mezelf toegeven... hup.. In de kluis.

Het was onvermijdelijk, de avond kwam echt ten einde, en we liepen richting het hotel, mijn hart begon harder te kloppen door de anticipatie op het slapen in 1 kamer, weliswaar ieder een eigen bed, maar toch. Godver Mike, beet ik mezelf toe, je lijkt zelf wel de puber hier, in plaats van Vera, hou jezelf in de hand!

Vera wilde eerst douchen en terwijl ik wachtte op mijn beurt keek ik wat naar de Tv, met mijn beperkte Frans besloot ik dat een muziekzender de beste optie was en keek wat clips van bands die me totaal niets zeiden.

Toen vera uit de douche stapte keek ik automatisch naar haar, maar met een ruk draaide ik mijn hoofd terug naar de Tv en deed net of het machtig interessant was wat ik aan het kijken was. Mijn god...