De envelop 17

Besmeurd, vernederd, gekweld en geboeid, mompelde Donatien iets onduidelijks.

'Wat was dat? Ik verstond je niet?'

'Ja, Tom. Ik beloof dat ik Esther en jou verder met rust zal laten.'

'En?'

'En dat ik nooit van mijn leven iets zal doen met de opnamen die nu online staan. Ik zal ze er zelfs, voor zover ik dat nog kan, weer vanaf halen.'

'Doe dat. Een volgende strafexpeditie zal zich niet beperken tot een beetje onschuldige SM-light, Etienne. Onthoud dat. Dan wordt het hardcore. Dan komen er krassen in je en gaten. Begrijp je me goed?'

'Ik begrijp je volkomen.'

'Dat geldt natuurlijk ook voor al jouw medewerkers. Iedereen die hierbij betrokken is, laat Esther voortaan met rust. Bij het allereerste teken dat een van jouw maten iets uithaalt, als Esther ook maar één keer het gevoel heeft dat ze gefotografeerd wordt, of geobserveerd, liggen jouw spullen op straat.'

'Ik sta garant voor mijn vrienden. Ze menen het allemaal zo kwaad niet. We zijn slechts uit op onschuldig vermaak.' Tom en Esther keken elkaar aan en lachten honend. Tom vervolgde: 'Verder bel je de huisbaas op met de mededeling dat je gaat verhuizen en dat hij per de eerste augustus zijn appartement weer kan gaan verhuren.'

'Maar...' Nog een keer trok Tom, en nu echt vals, aan het koord om Donatiens scrotum. Gillend van de pijn zei hij: 'Ja! Ik ga verhuizen, ik beloof het.'

'Mooi, akkoord. In dat geval hebben we een deal.' Tom legde het sleuteltje op de vloer, zodanig dat Donatien het met enige moeite net zou kunnen oppakken. 'Dan hebben mijn vrouw en ik het genoegen je te groeten. Zie ik je woensdag nog op het werk?'

Buiten op de galerij liepen twee uitgelaten mensen die zo intens veel van elkaar hielden dat woorden tekort zouden schieten om dat te proberen te beschrijven. In de lift deed Tom een greep uit een binnenzak en kwam tevoorschijn met een gouden ring, die hij, als was het een muntje, een paar keer als een straatboefje nonchalant in de lucht liet draaien en weer opving.

Hij zei: 'Esther, mijn lief, morgen ga ik een paar oorbellen voor je kopen, en weet je waarom ik dat zo zeker weet?'

Met grote ogen keek Esther haar man aan.

'Dat weet ik zo zeker omdat deze ring in mijn hand, die ik stiekem in een van de sekswinkels gekocht heb toen jij even ergens anders mee bezig was en die ik straks thuis door het gat in je clitoris zal duwen, zegt dat jij voortaan mijn bezit zult zijn en zult moeten doen wat ik je opdraag, hoe smerig, hoe vernederend, hoe walgelijk ook. Eens kijken of ik net zo'n fantasierijke Meester zal blijken te zijn als Donatien. Trek om te beginnen dat slipje maar eens uit.'

Esthers hart sloeg minstens drie keer over terwijl een stroomstoot van opperste geilheid van haar kut naar haar hersenen schoot. Twee seconden later hing het vochtige stukje textiel rond haar enkels.

EINDE