Eenzaam

Linda keek rond in haar kamer, de inrichting was eenvoudig, maar doeltreffend, een ruime kast, inmiddels gevuld met haar spullen, een comfortabel bed, anderhalf persoons, ruim en zacht. Een klein bureau met een lampje waar ze haar laptop op had neergezet en een groot raam dat uitkeek op het diepe woud.

Ze liet zich even op bed vallen en keek naar het dakraam, de sneeuw ontnam het zicht, het had iets vredigs, ze lag een tijdje en peinsde over de veranderingen, de snelheid waarmee ze zich had overgegeven aan hem, de man die ze zo had gehaat, onterecht zo bleek.

Een gevoel van diepe liefde had de plaats ingenomen van haar kwaadheid en onmacht en eindelijk voelde ze zich weer wat waard, dat ze er toe deed, dat er iemand was die haar de moeite waard vond, haar pappa.

Net toen hij de schaal uit de oven trok liep ze de keuken in en keek naar hem "het ruikt heerlijk pa" zong ze met haar hoge stem.

Hij grijnsde "verser dan dit kan bijna niet, gisteren gevangen"

Ze glimlachte terwijl ze tegenover hem ging zitten en keek hoe hij haar bord vulde.

"Genoeg?" vroeg hij toen ze gebaarde dat het voldoende was.

Ze knikte "ja... ik ben niet zo groot he"

Hij grinnikte "zeg dat ja..."

Ze keek verontwaardigd en grinnikte toen "eet smakelijk pa"

Hij knikte "eet smakelijk"

Zwijgend aten ze, hun blikken kruisten regelmatig gevolgd door een glimlach, beiden voelden zich op hun gemak en genoten van elkaar en de stilte terwijl de sneeuwstorm het huisje omvatte in een ijzeren greep.

Nadat ze samen de afwas hadden gedaan zaten ze dicht tegen elkaar bij het haardvuur. Na een tijdje kroop ze helemaal tegen hem aan en legde haar hoofd tegen zijn borst. Zacht kriebelde ze hem terwijl hij zacht haar rug streelde.

Langzaam viel ze in slaap terwijl ze naar zijn hartslag luisterde en genoot van zijn zachte strelingen. De zachte liefde die ze zolang had gemist, waar ze zo lang naar had gesmacht.

Voorzichtig droeg hij haar weer naar haar bed en dekte haar toe, hij streelde zacht een bruine lok uit haar mooie gezichtje en kuste zacht haar voorhoofd. Hij bleef een tijdje bij haar zitten en keek glimlachend rond, naar haar laptop en haar spulletjes, ze had de kamer echt eigen gemaakt.

Toen hij wilde opstaan keek ze hem slaperig aan "blijf bij me pappa"

Hij grinnikte zacht en ging naast haar liggen, meteen kroop ze tegen hem aan en sliep meteen door. Zacht streelde hij haar rug terwijl ze zijn bescherming zocht.

***

Deze ochtend was hij als eerste wakker, de sneeuwstorm was gaan liggen en een tijd keek hij naar de sneeuw op het dakraam. Hij koesterde zijn meisje dicht tegen zich aan en streelde haar zacht terwijl hij af en toe haar zachte haar kuste.

Na een tijd was de roep van de natuur echter te sterk en voorzichtig rolde hij haar om. Ze opende haar ogen slaperig en glimlachte.

"goedemorgen pappa" fluisterde ze zacht.

"Goedemorgen Linda" fluisterde hij en hij boog zich over haar heen en kuste zacht haar voorhoofd.

Ze sloeg haar armen rond zijn nek en trok hem tegen zich aan "blijf pappa" giechelde ze.

Hij grinnikte "nee, ik moet opstaan... echt..."

Met een glimlach keek ze hoe hij haar kamer uit liep en nadat ze zich had uitgerekt liep ze gapend naar beneden.

Grijnzend leegde hij zijn blaas en keek rond in de badkamer "vrouwen" glimlachte hij terwijl zijn ogen over de verzameling potjes en flesjes gleed. De badkamer was bijna onherkenbaar. Van 1 fles zeep voor zowel zijn haar, lijf als voor het scheren was nu elk plankje en kastje afgeladen met de meest exotische brouwsels in verschillende vormen potjes.

Aan de deur hing de lichtblauwe kamerjas en voor de spiegel stonden flesjes parfum, netjes op maat gerangschikt. Hij schoot in de lach "ze lijkt op mij..." mompelde hij en plagerig verzette hij één flesje, zodat ze niet meer op maat stonden.

Snel haalde hij schone kleren en terwijl hij in de spiegel zijn baard tot toonbare proporties trimde bekeek hij zichzelf "ouwe" grijnsde hij. Snel spoelde hij de haren weg en stapte onder de douche. Met moeite vond hij zijn eigen zeep tussen de vele soorten shampoo, lotion en conditioner en na een paar minuten stapte hij verfrist de keuken in.

Linda grinnikte en floot "wauw... dag mijnheer, heeft u mijn vader ook gezien?"

Hij grijnsde "nee... niet gezien... hoe ziet hij eruit?"

Linda grinnikte terwijl ze de tafel dekte "knap, groot en stoer, een beetje zoals u, maar dan stukken ouder"

Hij grijnsde "mmmh klinkt als een leuke man"

Linda knikte "uhu... dat klopt"

Vol trots ging ze zitten aan de haar gedekte tafel "eet smakelijk, mooie vreemdeling" grinnikte ze met een ondeugende grijns.

Hij knikte en keek naar het ontbijt, ze had haar best gedaan, gebakken ontbijtspek, roerei en verse koffie om het af te maken.

Hij glimlachte "je voelt je thuis he?"

Linda knikte "ik ben thuis pappa" fluisterde ze en ze keek even verlegen weg

Hij pakte haar hand "dat klopt meisje, je bent thuis"

Het ontbijt was gezellig en terwijl hij zijn mond afveegde keek hij glimlachend naar haar "ehm ik zag je laptop, je weet dat ik gewoon internet heb he?"

Linda grinnikte "ja, netwerk heet SkyNet en je wachtwoord is Linda"

Hij grijnsde "briljant ben je"

Linda knikte "uhu, weet ik" ze knipperde met haar ogen "en ook nog leuk om te zien en in de omgang"

Hij knikte "alles in één minuscuul pakketje"

Ze keek gespeeld boos "tsssk"

***

Na het ontbijt liep ze naar boven "ik ga de sauna uitproberen, ok?" zong ze terwijl ze de trap op liep.

Hij knikte "ja natuurlijk, ga je gang, je weet hoe hij werkt?" riep hij haar na.

Linda draaide zich om en keek even twijfelend "ehm nee... ehm... wil je misschien helpen?"

Hij knikte en volgde haar grinnikend.

Terwijl hij druk bezig was met het instellen van de temperatuur ontkleedde Linda zich geruisloos achter hem, snel sloeg ze een handdoek rond haar lijf en toen hij zich omdraaide keek ze hem dankbaar aan "dank je pappa"

"Geen probleem meisje, niet te lang he, je zou smelten"

Linda grijnsde "altijd als ik jou zie toch?"

Hij glimlachte en streek met zijn hand langs haar wang "tot zo"

Linda aarzelde even "ga je mee?"

Hij keek haar even aan "nee... dat zou niet passen"

Linda schoot in de lach "dat past makkelijk gek, kijk, genoeg ruimte" ze gebaarde naar de twee bankjes tegenover elkaar, beiden breed genoeg voor hen beiden.

Hij grinnikte "nee, niet passen als vader en dochter"

Linda keek hem een tijdje aan "ik vertrouw je hoor" en zonder iets te zeggen liet ze de handdoek van haar lijf glijden en keek hem aan.

Hij schrok en wilde wegkijken, maar geschokt keek hij naar haar huid, naar de haar littekens en striemen.

Hij slikte en keek in haar ogen "zijn dat..."

Ze knikte, een traan rolde langs haar wangen "hij heeft me verminkt pappa"

Hij stapte zonder aarzeling naar voren en nam zijn naakte dochter in zijn armen "oh meisje... oh god..." en zacht streelde hij haar huid en voelde de littekens op haar rug en haar schouders.

Na een tijdje liet hij haar los en wreef zijn tranen weg "meisje je bent prachtig, wat dat varken stuk heeft gemaakt kan nooit jouw schoonheid overschaduwen"

Linda snikte zacht en pakte zijn hand "kom pappa"

Hij twijfelde en keek naar haar, haar rug, littekens van wat waarschijnlijk een riem was markeerden haar rug, zacht streelde hij langs de rode tere huid en knikte, het enige dat hij wilde was haar dicht bij zich hebben, haar troosten en zwijgend trok hij zijn kleding uit, op zijn boxer na en volgde haar de kleine cabine in.

Meteen vleide ze zich tegen hem aan en samen genoten ze van de vochtige warmte terwijl hij zacht haar huid streelde "we gaan dit goedmaken meisje, na de winter gaan we naar een kliniek, ik help je" fluisterde hij zacht terwijl hij naar zijn dochter keek.

Ze glimlachte flauw naar hem "het is niet nodig pappa, geen man zal het ooit zien, alleen jij... ik hoef niemand meer..."

Hij slikte "ja dat snap ik lieverd, maar er zijn genoeg mannen die wel jouw vertrouwen waard zijn lieverd" sprak hij zacht.

Ze knikte "misschien, maar dan moeten ze ook dit accepteren" en ze gebaarde naar haar beschadigde huid.

Hij knikte en trok haar dichter tegen zich aan, hij probeerde het gevoel van haar kleine volle borsten te negeren.

Zacht streelde hij haar zij en haar heupen, breed en vrouwelijk, haar zachte huid. Hij hield zijn naakte kwetsbare dochter in zijn armen en ondanks dat hij het niet wilde keek hij naar haar slanke lijf, haar zachte borsten tegen hem aan, haar kleine tepels, hard tegen zijn huid. Zijn ogen volgden haar vrouwelijke vormen, de glooiing van haar volle venusheuvel tussen haar slanke dijen, de aanzet van haar vrouwelijke plooi, ze was zo onschuldig, zo kwetsbaar, zo gekwetst.

Ze keek op naar hem en lachte breed met haar stralende ogen, zacht streelde ze zijn borst en kroop nog dichter tegen hem aan in de broeierige warmte van de sauna. Hij slikte, haar lijf, zijn eigen dochter, deed iets met hem en beschaamd probeerde hij wanhopig zijn erectie te verbergen, zinloos, de dunne en weinig verhullende stof van zijn boxer deed niets om zijn erectie te verbergen.

Ze zag het, ze keek even en keek hem toen aan, ze zei niets. Even keek ze alsof ze iets wilde zeggen, hij slikte, ze zei niets en glimlachte liefdevol naar hem, ze streelde zacht zijn borst en legde haar hoofd tegen hem aan.

"Ik.. ehm... ik ga me afspoelen" mompelde hij. Onhandig duwde hij haar van zich af en verliet gehaast de cabine.

"Pappa... wacht" riep ze hem na met een zachte stem, maar hij was al weg.

Ze hoorde de douche lopen en volgde hem snel. Ze keek even naar hem terwijl het koude water over zijn lijf liep, hij stond met zijn rug naar haar toe gedraaid, zijn schouders hingen, hij schokte zachtjes met zijn handen voor zijn gezicht.

"Pappa.. wat is er?" fluisterde ze terwijl ze in de douche stapte. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lijf tegen zijn rug, zacht kuste ze hem.

"Ik voel me zo rot over wat je is overkomen, en echt, ik wil alleen maar van je houden zoals het hoort voor een vader, maar..."

Linda grinnikte zacht "...maar je lijf denkt er anders over? Kom op pa... dat is normaal hoor, je hebt dat niet onder controle, niet de lichamelijke reactie maar wel hoe je ernaar handelt, er is toch niets aan de hand?" sprak ze zacht en liefdevol, ze streelde over zijn borst terwijl ze haar gezicht tegen zijn rug wreef.

Hij voelde haar warmte, haar lijf tegen zich aan, het hielp niets aan zijn opwinding. Hij wreef over zijn gezicht en zuchtte.

Linda kuste zacht zijn rug "Dacht je dat je mijn lijf zonder reactie laat? Denk je niet dat mijn lijf niet reageert op jou zo dicht bij me, jouw liefde? Het is helemaal niet erg pappa... je bent geen Arnold, jij bent mijn pappa, je zou nooit iets doen wat ik niet wil, toch pappa?" fluisterde ze zacht.

Hij schudde zijn hoofd "nee natuurlijk niet, nooit... maar god ik schaam me zo"

Linda grinnikte "nergens voor nodig pa, we zijn beiden volwassen, we weten hoe een lichaam werkt, kom laat het gaan" fluisterde ze en ze wreef haar wang tegen zijn rug terwijl ze zacht zijn borst streelde.

"Het spijt me Linda..." fluisterde hij

Ze glimlachte "ssst pappa... het is goed... echt, ik hou van je, ik hou van elk deel van je, er is niets waar je je voor hoeft te schamen bij mij. Ik wil dat je je net zo op je gemak voelt bij mij als ik me voel bij jou" fluisterde ze zacht met haar heldere stem.

In stilte stonden ze een tijd onder het koude water, zacht streelde ze hem en kuste ze zijn rug "ik hou van je pappa... ik hou volledig van je, alles, er is niets aan je waar ik niet van hou."

Ondanks zijn erectie, die door haar liefde en streling niet echt was afgenomen draaide hij zich langzaam om en keek haar in haar stralende ogen. Hij zag niets dan liefde, diepe liefde. Voorzichtig nam hij haar in zijn armen en kuste haar voorhoofd.

"Ik hou zo veel van je Linda" fluisterde hij zacht terwijl hij haar in zijn armen hield en haar koesterde.

Linda vleide zich tegen hem aan, ze voelde zijn erectie tussen hen in, zijn opwinding, zijn liefde. Ze voelde haar eigen opwinding en glimlachte terwijl ze genoot van zijn hardheid en zijn handen op haar rug, zijn streling. Ze voelde liefde, pure, intense liefde voor hem, hij was alles, ze hield van hem, van elke centimeter, van top tot teen, zonder uitzonderingen en hoopte met heel haar hart dat dit ook voor hem gold.

Na een tijd stapten ze uit de douche en zwijgend droogden ze zichzelf af. Linda keek vol liefde naar haar vader en glimlachte naar hem. Natuurlijk zag ze zijn opwinding voor hij zich beschaamd omdraaide, de reactie van zijn lijf op haar naaktheid, maar in niets liet ze merken het vervelend te vinden, in niets veroordeelde ze hem voor de primaire reactie van een man op een vrouw. Ze bekeek hem alleen maar vol liefde terwijl ze haar ranke lijf droog wreef.

Ondanks haar woorden, en haar liefdevolle blik voelde hij zich opgelaten, zijn opwinding nam maar niet af, het lichaam van zijn dochter als brandstof voor zijn ongemak, haar volle kleine borsten, haar kleine roze tepels, erect door het koude water, haar slanke taille en haar brede heupen, vrouwelijke perfectie, haar engelengezichtje, vol begrip en liefde. Zwijgend kleedde hij zich aan en snel verliet hij de badkamer terwijl Linda haar tanden poetste.

***

Zwijgend plofte ze naast hem op de bank, ze keek even naar hem en na een tijdje legde haar hand op zijn been, ze zag zijn schaamte en glimlachte naar hem "pappa... het geeft echt niet."

Hij knikte en nam een slok van zijn koffie "het spijt me, echt"

Ze grinnikte "nergens voor nodig pappa, het is zelfs zo dat ik het prettig vind te weten dat zelfs je lijf van me houdt" ze grijnsde ondeugend naar hem.

Zuchtend keek hij haar aan "hij heeft je mentaal kapot gemaakt he, je denkt dat mijn reactie op jouw lijf normaal is?"

Linda dacht even na "ik denk niet dat het door hem komt dat ik er zo over denk, ik denk zelfs dat het ondanks hem is, pappa" ze kroop dicht tegen hem aan en keek omhoog met een stralende glimlach, haar ogen vol zachte warmte.

Ze keek diep in zijn ogen en slikte even voor ze vervolgde "het enige wat er gebeurde was een reactie van je lichaam, dat heb ik ook als ik bij je ben, dat is gezond denk ik. Je handelde er toch niet naar?" sprak ze zacht terwijl ze zijn borst streelde.

Hij knikte "nee ik zou er nooit naar handelen, maar, het hoort niet" mompelde hij wanhopig.

Linda grinnikte "weet ik niet, misschien zijn we beiden dan de uitzondering op de regel, mij boeit het niet, kom, laat het achter je. Het is alleen aan mij om je erom te veroordelen en geloof me, dat doe ik niet."sprak ze zacht

Ze streelde zijn borst zacht "Ik hou van je, volledig en zonder uitzonderingen pappa, dus ook daarvan, je bent een man, je bent gezond, ik zou het niet anders willen, je bent alles voor me" ze sprak zacht en liefdevol terwijl ze in zijn ogen keek.

Ze dacht even na en vervolgde "Jij houdt toch ook van mij, van alles? Zelfs mijn littekens, in niets liet je me merken me afstotelijk te vinden, van me te walgen, je weet niet wat dat betekent voor me pappa, jij zorgt ervoor dat ik me de moeite waard voel, jij bent de reden dat ik me gelukkig voel, dat ik me niet hoef te schamen voor wie ik ben, hoe ik eruit zie"

Hij dacht even na "lieverd, ik hou inderdaad van jou, van alles aan je, en geloof me, die littekens zijn niet zo lelijk als je zelf denkt, je bent schitterend, je bent mijn lieve dochter, er is niets aan je dat me afstoot, nooit" fluisterde hij terwijl hij haar aankeek en zacht haar wang streelde.

Linda glimlachte en vleide haar lijf dicht tegen hem aan en genoot van zijn liefde en bescherming, haar pappa, haar beer, haar beschermer.

Na een tijdje streelde hij haar wang "die littekens... wat heeft hij gedaan?" vroeg hij zacht.

Linda slikte "hij drukte sigaretten op me uit en sloeg me met een riem, ik was afval voor hem, een last. Vaak kwam hij dronken thuis en dan ging hij meteen los tegen me, hij zei dat ik het niet verdiende te leven, dat ik hem geld kostte... Dat het beter was geweest als ik nooit had bestaan." Linda snikte en keek hem aan, wanhoop en ellende duidelijk zichtbaar in haar grote bruine ogen.

Ze slikte even "Ik sloot me vaak op in mijn kamer maar hij trapte de deur in. Hij gaf me de schuld van ma, van alles..." ze snikte weer en zweeg even. Ze kroop nog dichter tegen haar vader aan en keek hem aan, tranen liepen over haar wangen van stil verdriet "hij wilde me verkrachten pappa" fluisterde terwijl ze zijn bescherming zocht.

Hij hield haar in zijn armen, dicht tegen zich aan, hij slikte een brok weg en vocht tevergeefs tegen zijn tranen, verdriet en kwaadheid, onmacht. "Oh god meisje... heb je aangifte gedaan?" hij slikte door zijn tranen heen, diepe haat voor het varken dat zijn dochter zo had misbruikt en beschadigd, diep van binnen zwoer hij wraak.

Ze schudde haar hoofd en slikte "nee... ik... hij zat me achterna, hij wilde me pakken en ik...ik duwde hem van de trap, ik denk dat hij dood is maar ik weet het niet... ik ben gevlucht, eerst naar kennissen en toen ik er eindelijk achter was waar je woonde, naar jou" fluisterde ze zacht.

Hij keek haar zwijgend aan "kan iemand weten wat je hebt gedaan?"

Ze slikte "ja... misschien wel, ik weet het niet, als hij nog leeft sowieso..."

Hij knikte "ok... Ik moet het uitzoeken, wat was zijn naam?"

Ze trilde met haar lip "Arnold Verhagen" snikte ze, het uitspreken van zijn naam bracht een golf van walging op gang, ze slikte haar fysieke reactie weg, een golf van angst trok door haar ziel, ze rilde even en keek omhoog. Hij zag haar wanhoop, haar angst en hield haar vast, zacht kuste hij haar zachte haar "sssst meisje, ik ben bij je" ze knikte en wreef haar betraande gezicht tegen zijn borst "oh pappa, ik ben zo blij dat ik je gevonden heb"

Zacht streelde hij haar zachte haar "stil maar, je bent voorlopig veilig hier, en geen rechter zal je veroordelen als hij ziet wat hij met je heeft gedaan". Zwijgend hield hij haar in zijn armen, beiden diep in gedachten verzonken, hij streelde haar, geruststellend en liefhebbend hield hij zijn kleine kwetsbare dochter dicht tegen zich aan.

***

Die dag besteedden ze aan uitzoekwerk, een snelle zoektocht op de naam van het varken leerde hen dat ze hem inderdaad had vermoord. Het vulde hem met een pervers soort van trots, gerechtigheid. Hij liet het niet merken, maar het feit dat zijn kleine meisje voor zichzelf was opgestaan, van zich had afgebeten tegen dit monster was in zijn ogen geen misdaad, ondanks dat ze een moord had gepleegd zag hij dat niet zo, dit was geen moord, dit was terecht geweest, te laat zelfs.

Toen ze even weg was om wat te drinken voor hen in te schenken keek hij geschokt naar de foto van Arnold, het was de gorilla die hem jaren geleden had bedreigd. Hoofdschuddend keek hij naar de foto en zuchtte "Mens hoe kon je je inlaten met zulke penose" fluisterde hij zacht in zichzelf. Hij snapte het niet, hoe kon de vrouw die hij ooit trouwde, die ooit viel op hem, voor zo iets zijn gevallen?

Toen ze terugkwam met twee glazen ijskoude siroop zochten ze op haar naam. Opsporingsbevelen, alles, ze vonden niets. Linda was compleet van de radar zo leek het.

Die middag belde hij met een privédetective, een oude kennis uit Nederland en na wat onderhandelingen en de betaling van een redelijk bedrag spraken ze af dat hij binnen een week antwoord zou hebben op de vraag of Linda gezocht werd voor de moord op Arnold.

Die nacht sliep ze weer in zijn armen, beschermd en geliefd. Dit keer hoefde ze het niet te vragen, zonder aarzeling nam hij zijn slaperige meisje in zijn armen, droeg haar naar zijn eigen bed en koesterde haar de hele nacht.

Zijn kleine meisje sliep bij hem, in zijn sterke armen en tot diep in de volgende ochtend hield hij haar stevig vast tot ze wakker werd en hem stralend aankeek.